Capitalism and Government Debt at Odds in Greece - Deel 2

Dit is een vertaling van deel II van dit interview van Sharmini Peries met Michael Hudson bij TheRealNews.

PERIES: Michael, eerder noemde je de schuld die Griekenland heeft een 'odious debt'. Beschrijf voor ons wat dat is, en leg uit welk mechanisme je bedacht hebt waarmee de schuldencrisis bestreden zou kunnen worden. 

HUDSON: De term odious debt is een legale term. Het is uitgevonden vroeg in de vorige eeuw, bijna 100 jaar geleden, voor schulden die feitelijk niet deugen, die zijn aangegaan door ondemocratische regeringen in de naam van het volk, maar aan henzelf of hun cliënten werden uitbetaald. En vervolgens probeerde men deze schuld af te wentelen op de belastingbetalers. En volgens internationaal recht hoeven dergelijke schulden niet betaald te worden. 

Een van de kenmerken van een odious debt is het principe, – vergelijkbaar met wat we in Amerika kennen als 'Paulianeus handelen'. Onder de Amerikaanse wet is het zo dat als iemand een lening verstrekt aan een ander, of meer specifiek een bedrijf, terwijl je weet dat dat bedrijf het niet kunt betalen: Laten we aannemen dat je iemand ziet die iets bezit, een weduwe met een huis dat ze via de erfenis heeft gekregen, en die weinig geld heeft. Maar het huis is best wel een paar duizend dollar waard. Stel je voor dat je haar 1.000 dollar uitleent om wat boodschappen te helpen kopen. En dan opeens zeg je: Jouw huis geldt als onderpand. En vervolgens zeg je opeens, nog voor haar volgende uitkering binnenkomt waarmee ze het terug kan betalen: Betaal ons nu maar terug. O, je kunt niet betalen? Dan nemen we het huis.

Dat wordt beschouwd als een odious debt. Dat wordt gezien als een frauduleuze schuld, vanwege het doel; de geldschieter had geen idee hoe de lener normaal gesproken zou kunnen terugbetalen. Tijdens de jaren 1980, werden veel bedrijven in Amerika slachtoffer van hoogrenderende junkobligaties. Mensen leenden veel geld, namen het bedrijf over, en zogen daarna de pensioenfondsen leeg. Daarna verkochten ze de onderdelen en braken het geheel in stukjes. En de bedrijven probeerden zichzelf te beschermen door aanklachten in te dienen wegens de frauduleuze praktijk van 'paulianeus handelen'.

Dat is in grote mate hetzelfde als wat in Griekenland gedaan is. De ECB zei: We lenen je zelfs nog meer geld. We weten dat jullie dat niet kunnen betalen en we gaan het überhaupt niet hebben over terugbetalen We gaan jullie het geld lenen en als we dat niet doen dan maken we jullie banken kapot. We blokkeren het internetverkeer voor de banken, we gaan de geldvoorraad droogleggen en we gaan jullie bankroet maken als jullie weigeren jullie publieke voorzieningen in de verkoop te gooien, - zoals we in de vorige aflevering hebben besproken.

Dit allemaal is illegaal onder de odious debt wet. En de huidige regerende partij Syriza, bereidt zich voor om een rechtszaak te beginnen door naar het Hof van Justitie van de Europese Unie te stappen en aan te voeren dat hier sprake is van een odious debt. Wat we nodig hebben... We gaan niet naar het IMF, want dat is een kangoeroe hof. De mensen van het IMF zijn doctrinaire, met tunnelvisie uitgeruste mensen die alleen maar getraind zijn om te rekenen: Wat moet je terugbetalen? We komen gewoon binnen en smijten en grijpen naar believen.

PERIES: Michael, bestaat er een precedent voor een odious debt zaak waar een land bij betrokken is?

HUDSON: Niet echt. Wat het dichtst bij een precedent in de buurt komt was in de jaren 1920 voor Duitse reparatiebetalingen en voor inter-geallieerde schulden. Het Young Plan creëerde een internationaal forum dat besliste dat deze schulden niet betaald moesten worden. En er was een moratorium in 1931 en daarna weer een in 1934. Dus in de praktijk, heeft men deze regels gevolgd, zonder dat er ooit van een hof sprake was, zonder dat er ooit een rechtsinstituut was dat bepaalde wat een odious debt is, en waar de lijn getrokken dient te worden om te zeggen: 'Als Griekenland alleen maar zo en zoveel kan verdienen, hoe moet het dan betalen?' Er is geen helemaal geen werktuig om dat te realiseren.

Wat Griekenland moet doen is in feite het wiel opnieuw uitvinden. Het moet zeggen: Kijk, er moet een soort van rechtsinstituut komen als een alternatief voor wetteloosheid. Omdat onder de huidige anarchie de centrale bankiers in kunnen grijpen en alles pakken wat ze willen, of proberen om ons faillissement te bespoedigen en ons uit de eurozone te verdrijven, en gewoonweg hier een ramp veroorzaken. En er zou een principe moeten zijn dat als een land is een soeverein staat is, heeft het recht om de voorwaarden te kunnen bepalen waarop men de schuld terug kan betalen. Dat is een deel van het internationale recht sinds 1648. Dat was het jaar waarin de 30-jarige oorlog eindigde en de hele definitie van een staat tot stand is gekomen. En de definitie van een staat is het vermogen eigen geld uit te geven, het vermogen om zijn eigen belastingen te heffen, en het vermogen om zijn eigen wetten vast te stellen, evenals de mogelijkheid om een oorlog te verklaren.

En Griekenland heeft dat recht maar de eurozone zegt: Ho eens even, jullie zijn een onderdeel van de eurozone nu. En hoewel de eurozone niet over een parlement beschikt, en ook al mist de eurozone een politieke entiteit, moet je doen wat de bankiers zeggen. En wij, de bankiers, werken voor een heleboel zeer, zeer rijke Europeanen en buitenlandse investeerders. Wij willen uw land. En het is eigenlijk alsof de maffia heel Europa heeft overgenomen. En plotseling zegt Griekenland: 'Mijn God, we moeten naar Europa redden van deze oplichters.'

PERIES: Michael, je hebt een specifiek voorstel hoe deze odious debts aan te pakken zijn, en hoe te zorgen voor een hair cut (afwaardering) of een schuldreductie plan. Beschrijf hoe dat eruit ziet.

HUDSON: De afgelopen weken was ik in Griekenland en ook in Brussel, in gesprek met politici voornamelijk van de linkerzijde, om te vertellen: Dit zijn volgens ons de beginselen van een internationale organisatie waarvan we vinden dat die er absoluut moet komen.
We hebben een nog geen naam voor , maar het gaat niet het IMF worden, het zal niet de Europese Centrale Bank worden, het gaat niet een bank worden waar de VS, waar Wall Street vetorecht heeft onder Amerikaans gezag. Ze hebben met de BRICS bank gesproken, ze hebben met Rusland en China gesproken, spraken met andere landen. En het kan heel goed zijn dat ze met de BRICS bank gaan samenwerken om ons een internationaal bureau te helpen creëren en te sponsoren, dat datgene zal doen waar bijna alle economen van links tot rechts het over eens zijn dat het moet worden gedaan; het afschrijven van schulden.

De Europese Centrale Bank en het IMF worden niet gerund door economen. Ze worden gerund door advocaten. Christine Lagarde, het hoofd van het IMF, was een anti-vakbonds advocaat. Ze werkten voor bedrijven om vakbonden te breken. Dat is de taak van het IMF. Het is er niet om landen een tekort op de betalingsbalans te helpen balanceren. Het is er om hun pensioen weg te halen, snijden in hun salarissen, en ze meer concurrerend maken onder het voorwendsel dat elk land zijn schulden kan betalen als het alleen maar zijn lonen en de levensstandaard voldoende weet te verminderen.

Dat is een 'odious', een verfoeilijke concept. Dat is het rechtse concept, en het gevolg daarvan is ronduit kwaadaardig. En dat is waar de Grieken uiteindelijk uiting aan geven en zeggen dat de manier waarop het financiële systeem nu gestructureerd is, anti-mens is, tegen de rechten van de mens, tegen de nationale soevereiniteit, en het komt zo'n beetje overeen met wat in de volksmond 'het kwaad' genoemd wordt.

PERIES: Michael Hudson, bedankt dat je vandaag bij ons was.

HUDSON: Het was fijn hier te zijn. Dank je, Sharmini.

PERIES: En u bedankt voor uw aandacht voor de Real News Network.

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Capitalism and Government Debt at Odds in Greece - Michael Hudson (vertaling)

Dit is een vertaling van deel I van  dit interview van Sharmini Peries met Michael Hudson bij TheRealNews. Deel II volgt.

PERIES: Michael, zou je ons uit kunnen leggen wat je in het Counterpunch artikel bedoelt als je schrijft dat er geen mechanisme zou bestaan om schuld mee af te schrijven; datgene waar Griekenland nu al vijf en een halve maand om vraagt.

HUDSON: De verenigde Staten en Europa kennen een lange rechtshistorie die honderden jaren teruggaat en dat publieke / private faillissementen behandelt. Personen kunnen van faillissementsregelingen gebruik maken om ze van een schuldenlast te bevrijden. Bedrijven gaan aan de lopende band failliet, en ze komen voor een rechtbank, en schulden worden afgeschreven.

Maar met overheidsschulden ligt dat anders. Er is sprake van een bewust opgelegde wetteloosheid, vooral sinds de tweede Wereldoorlog, om voorkomen dat er enige discussie kan zijn over het afschrijven van schulden door regeringen. En het idee is dat als obligatiehouders van de wereld (en dan hebben we het feitelijk over de 1 procent), als de 1 procent kan voorkomen dat een rechtbank dit ooit kan afschrijven, dan is er slechts wetteloosheid als een regering zegt dat ze niet kunnen betalen. En het is duidelijk dat veel regeringen niet kunnen betalen, en vooral nu Griekenland.

En gewoonlijk zijn regeringen in staat gebleken om met obligatiehouders over schulden te heronderhandelen. Er is een markt in staatsobligaties. De markt heeft de Griekse staatsobligaties afgewaardeerd tot ongeveer 30 cent per dollar. En dat betekent dat de markten geloven dat Griekenland misschien een derde van de schuld die het heeft kan terugbetalen, maar meer niet. Maar de centrale banken hebben iets anders in gedachten. En de motieven zijn niet echt economisch, en niet echt financieel. Het is politiek.

En als je kijkt naar hoe Europa georganiseerd is, dan heeft Europa geen gemeenschappelijke ordening. Er is geen echte parlement in staat om pan-Europese fiscale regels of de regelgeving, of iets anders te implementeren. Er is maar één Europese organisatie die dat wel kan en dat is de Europese Centrale Bank (ECB). En de Europese Centrale Bank, zoals centrale banken overal, wordt beheerd door de commerciële banken. En in Europa worden die bestuurd door de ultra-rechtse vleugel. Dus we hebben het dus over een uitzonderlijk rechts beleid, en die hebben dan ook een extreem geloof in 'Chicago School' privatisering.

En de werkelijke issue is hier niet of Griekenland de schulden kan betalen of niet. Iedereen weet dat het dat niet kan. Gisteren kwam de Amerikaanse minister van Financiën Lew naar buiten en zei: Griekenland heeft een afschrijving nodig heeft, want het kan de schuld niet betalen. Een week geleden zei het Internationaal Monetair Fonds (IMF) dat ze niet langer leningen zouden verstrekken aan de Europese Centrale Bank voor Griekenland, omdat het niet kan betalen. Iedereen beseft dat het niet kan betalen.

Maar de ECB heeft een houding aangenomen die je bijna fascistisch kunt noemen. Het zegt: We zijn helemaal niet uit op de collectieve schulden. We weten dat Griekenland niet kan betalen, want het kan het geld niet verdienen om die schuld te betalen. Wat het wél kan doen is het verkopen van zijn eilanden, het kan het Parthenon verkopen. Het kan zijn land te verkopen. Het kan zijn gasrechten in de Egeïsche Zee te verkopen. Het kan de radiostations en televisiezenders verkopen. Het kan zijn wegen verkopen aan mensen die wij benoemen.

Probeer je datzelfde nu eens voor te stellen als dat in Amerika zou gebeuren. Er is sprake van een financiële crisis en gouverneur Chris Christie van New Jersey, of burgemeester Rahm van Chicago zouden belast worden met de verkoop van het publieke domein. Ze zouden het verkopen aan hun trawanten. Ze zouden verkopen aan hun insiders, en dat is wat de Europese Centrale Bank Griekenland heeft opgedragen. Zoals vorig jaar, toen de rechtse partijen in Griekenland het voor het zeggen hadden en hadden afgesproken om hun gasrechten privatiseren. De helft van de privatisering die op het programma stond werd verondersteld om de gasleiding te zijn. Het beste bod was afkomstig van het Russische Gazprom. Maar de ECB zei: 'Nee, nee, in dit geval gaan we de belangen van de Koude oorlog dienen. Jullie moeten het verkopen voor een fractie van die prijs aan onze vriendjes verkopen, want dat zijn degenen die we steunen.'

En Griekenland zei: 'Wacht 's even. Jullie vertellen ons - niet alleen om het publieke domein te verkopen en het te laten privatiseren door mensen die ons nu gaan laten betalen voor onze wegen, voor onze gezondheidszorg, laten betalen voor onze eilanden, en ons leeg gaan zuigen, - maar je verlangt ook nog eens dat we het gaan verkopen aan hetzelfde boeventuig dat het Griekse volk juist eruit heeft gegooid?

Ze hebben de ECB beschuldigd van het steunen van de meest anti-democratische... noem het rustig gangsters. En vanaf het begin was het probleem, achteraf bezien, dat Syriza en Varoufakis en Tsipras geloofden dat de Europese Centrale Bank zou gaan om te werken in haar eigenbelang, en geloofden wat het IMF had gezegd: 'De schuldenlast moet verminderd worden.' Maar in plaats daarvan was het de bedoeling van de Europese Centrale Bank om te zeggen: Wij zijn hier de baas. En als je niet precies doen wat de vorige partijen deden, - de partijen die uit de macht werden gestemd – als jullie niet je land en verkopen en privatiseren (en dat zullen jullie wel moeten), dan kunnen jullie de pensioenen wel op je buik schrijven. Het zal nodig zijn om jullie bevolking te laten emigreren binnen twee jaar. Je zult een permanente crisis moeten creëren. Als je hier mee niet akkoord gaat moeten we je banken kapot slopen.

PERIES: Michael, door middel van de 'Nee' stemming gaf het Griekse volk duidelijk aan dat ze deze voorwaarden niet wensten te accepteren. Dus, zoals de titel van je artikel luidt: Hoe gaan we nu verder?

HUDSON: Wel, hoe we nu verder gaan, nummer een; wat we nodig hebben is een nieuw soort internationale organisatie die kan vaststellen hoeveel een land kan afbetalen. Dit is allemaal al eens eerder gedaan zoals in de jaren 1920, toen Duitsland zijn reparatie betalingen niet meer kon opbrengen. En het ironische is dat Duitsland daarvan zelf de begunstigde was destijds. De wereld zei: Oké, als we Duitsland verder naar de rand van een faillissement opsturen, helpen we daarmee de nazi's aan de macht. Dus bedachten ze een 'Bank voor Internationale Betalingen' onder het 'Young Plan' in 1929, om uit te kunnen maken hoeveel een regering zich kan veroorloven om te betalen. Zo gezegd zo gedaan en deze Bank voor Internationale Betalingen bracht de Duitse herstelbetalingen terug tot het niveau wat het land kon betalen.

En de leidende filosofie hierachter was die van John Maynard Keynes. En hij zei dat als een schuldeiser een vordering heeft op een overheid, het de taak van de schuldeisers in Europa is om Duitsland te vertellen, dit gedeelte van je export zijn wij bereid als betaling te accepteren. De schuldeiser heeft een verplichting om de debiteur te vertellen hoe het kan betalen zonder simpelweg het opofferen van de grond te eisen, en de verkoop van diens economische bronnen. Dit alles, deze theoretische achtergrond, is dat het vermogen om te betalen losgestript is van het economische curriculum. Je kunt een samenvatting van dit alles vinden in mijn boek 'Trade, Development and Foreign Debt', waarin onder meer ook dit debat in de jaren 1920 wordt behandeld.

Toentertijd had je een heel mechanisme. Na de Tweede Wereldoorlog, en vandaag echter, hebben we te maken met een dergelijke beweging op de rechtervleugel dat het in wezen voor een regering geen alternatief openlaat om te vragen om een eerlijke makelaar. We weten immers dat het IMF geen eerlijke makelaar kan zijn, omdat het traditioneel door een Fransman gerund wordt. En de Fransen, zijn - en waren dat vanaf het begin - belangrijke aandeelhouders van de Griekse schuld. Dus ze hebben daarmee een onvermijdelijk belangenconflict in hun pogingen om de Griekse schuld te vereffenen. Er moet een nieuwe organisatie komen die vaststelt wat de regels zijn voor schulden die geldig zijn, en schulden die ongeldig zijn zijn.

De Grieken hadden drie weken geleden 'Waarheidscommissie inzake Publieke Schulden'. En zij zeiden: Kijk, deze schulden zijn odious debts ('stinkende schulden'). Het geld dat ogenschijnlijk werd besteed aan Griekenland werd helemaal niet aan Griekenland betaald. Het werd betaald aan de Franse banken en de Duitse banken. En andere Europese obligatiehouders. Griekenland kreeg niets van dit geld. Stel je voor dat je een huis bezit en een bank komt naar je toe (en jij denkt dat je duidelijk eigenaar van het huis bent) en die bank zegt: Nou, je moet aan ons hypotheek betalen, want iemand in het huizenblok verderop heeft zojuist een hypotheek afgesloten op jouw huis, en die moet jij nu dus betalen.

En je kan zeggen, wacht even, ik heb die hypotheek nooit afgesloten. Daar was geen enkele aanleiding voor. Ik heb nooit iets getekend. Dat was de boodschap van Papandreou, de voormalige minister-president, toen hij vier jaar geleden zei dat hij een referendum wilde over de lening aan Griekenland, Angela Merkel en de Franse president Sarkozy zeiden dat een dergelijk referendum niet mogelijk was, want men zal 'Nee' stemmen. Dus ze wisten op voorhand al dat wat ze deden anti-democratisch was.

Dus de Grieken zitten nu in de positie dat ze alleen nog maar naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens kunnen stappen , en dat zijn ze ook van plan, en zeggen dat dit een odious debt is, we zijn ze geen geld verschuldigd. En dat zullen ze jarenlang moeten uitleggen en verdedigen. Ze gaan naar het Europese Hof van Justitie en zeggen dat ze niet behandeld worden zoals een land behandeld moet worden. Ze zijn als voorbeeld gesteld omdat de ECB in feite zegt: U moet het rechtse beleid volgen dat onze bankklanten graag wensen, en de boeven die achter ons zitten eigenlijk willen. En in wezen is de Europese Unie gegijzeld door een groep van financiële gangsters. Dat is het verhaal in een notendop.

PERIES: Michael, laten we deze kwestie die je hebt aangeroerd over een odious debt, - wat het betekent, en dan wat Griekenland er aan kan doen – bewaren voor ons tweede segment. Heel erg bedankt dat je er was.

HUDSON: Oké. Hartelijk bedankt.

PERIES: En u bedankt voor uw aandacht voor de Real News Network.

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

De Russische sub in Zweedse wateren: Van mini-sub tot... geen sub

Weten jullie het nog? 17 oktober vorig jaar, het was groot nieuws: Een Russische onderzeeër was Zweedse wateren binnengeslopen. Een van de vele incidenten die allemaal suggereerden dat er sprake zou zijn van een Russische dreiging in de Oostzee en voor de voormalige Russische Baltische staten.
De media pakte flink uit en liepen schaapachtig achter de defensie en NAVO voorlichters aan met als gevolg een reusachtige media hype. Niemand bekommerde er zich om dat er al vanaf het begin twijfel was over de juistheid van de geruchten.

Alles was begonnen met een onduidelijk foto van een toerist en wat sonar-geluiden die de Zweedse marine niet kon thuisbrengen.  Als je 'Sweden' en 'submarine' intypte op Google dan kreeg je pagina's achtereen van schreeuwende krantenkoppen. Op de collage die ik daarvan maakte op 24 oktober 2014 kun je zien hoe groot de gekte was.

En dan praten we over de eerste drie pagina's van Google, in werkelijkheid liep dat nog pagina's lang door.
Ruim een week lang werd er intensieve jacht gemaakt op de mysterieuze sub die gaandeweg ook van vorm veranderde; van een serieuze duikboot werd het al gauw een mini-sub.

Nu blijkt dus dat er géén sub was, Geen onderzeeër. Ik herhaal; géén onderzeeër. Het was een vergissing. Het was een gewone particuliere werkschuit. Foutje.
Dit staat inmiddels al anderhalve dag op internet.
Onze media vonden het echter niet nodig om de zaak recht te zetten. Tot op heden ben ik niets tegengekomen. Totaal niets over te vinden op de Nederlandse media.

De hele klopjacht waar meer dan 200 Zweedse militairen, helikopters,stealth schepen en mijnenvegers aan deel namen, hebben ons allen het lieve sommetje van bijna 700 miljoen gekost.

Als de media dat - vanwege hun zwaarwegende NAVO propaganda verplichtingen  - niet vermeldenswaardig vinden, dan moeten wij, van de alternatieve media dan maar doen:

Er was geen Russische onderzeeër in Zweedse wateren !!! 

Er was geen Russische onderzeeër in Zweedse wateren !!!

Er was geen Russische onderzeeër in Zweedse wateren !!!


Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Waarom men opnieuw bezorgd moet zijn om de groei van het fascisme

(Het betreft hier een vertaling van John Pilger's artikel; Why the Rise of Fascism is Again the Issue)

De regering in de VS heeft herhaaldelijk tegenover het volk gelogen om oorlogen overzee mogelijk te maken en te kunnen heersen over andere landen en hun natuurlijke rijkdommen.

De 70 jarige herdenking van Auschwitz onlangs, was een herinnering aan de grote misdaad van het fascisme, waarvan de Nazi beeldtaal zich in ons bewustzijn genesteld heeft.

Fascisme is als historie bewaard gebleven als flikkerende filmbeelden van nazi-uniformen met opgeheven been marcherend, hun misdaden verschrikkelijk en duidelijk. In dezelfde liberale gemeenschappen waar de oorlogvoerende elites ons aansporen om 'nooit te vergeten', wordt het voortschrijdende gevaar van een nieuw soort fascisme onderdrukt; het is namelijk hún soort fascisme.

''Het beginnen van een aanvalsoorlog...'' zeiden de rechters van het Neurenberg Tribunaal in 1946 “is niet alleen een internationale misdaad, het is de hoogste internationale misdaad, met als enige verschil met andere oorlogsmisdaden, dat het in zichzelf al het verzamelde kwaad van het geheel omvat."

Als de nazi's Europa niet hadden aangevallen, dan zouden Auschwitz en de holocaust niet gebeurd zijn. Als in 2003 de Verenigde Staten en de geallieerden hun aanvalsoorlog tegen Irak niet waren begonnen, zouden bijna een miljoen mensen vandaag nog in leven zijn en zouden wij niet in de ban zijn van de wreedheden van de Islamitische Staat, of ISIS

Zij zijn de nakomelingen van het moderne fascisme, van kindsbeen af opgevoed met de bommen, bloedbaden en leugens dat wij in een surrealistische theatervoorstelling voorgeschoteld krijgen, beter bekend als: 'Nieuws'.

Net als het fascisme van de jaren 1930 en 1940, werden grote leugens met de precisie van een metronoom aan ons geleverd : dankzij een alomtegenwoordig, zichzelf herhalende media en – met het verzwijgen van informatie – diens kwaadaardig censuur. Neem als voorbeeld de catastrofe in Libië.

In 2011, voerde de NAVO 9.700 aanvalsacties uit tegen Libië, waarvan meer dan een derde waren gericht op burgerdoelen. Verarmd uranium werd gebruikt, op de steden Misurata en Sirte werd een tapijtbombardement losgelaten. Het Rode Kruis identificeerde massagraven en Unicef meldde dat "de meeste (van de kinderslachtoffers) onder de leeftijd van tien waren".

De publieke anale verkrachting met een 'rebellen' bajonet van de Libische president Muammar Gadaffi werd door de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton begroet met de woorden: ''We kwamen, we zagen, hij ging dood.'' Zijn moord, zoals de verwoesting van zijn land, werd gerechtvaardigd met een vertrouwde grote leugen; hij van plan was ''genocide'' te plegen tegen zijn eigen volk. ''We wisten ... dat als we nog een dag zouden hebben gewacht,'' zei president Obama, ''er in Benghazi, een stad ter grootte van Charlotte (North Carolina, USA), er een bloedbad had kunnen plaatsvinden, dat voor een enorme impact in de hele regio zou hebben gezorgd en die een smet zou hebben geworpen op het geweten van de wereld.''

Dit was het verzinsel, opgedist door de islamistische milities, geconfronteerd met een komende nederlaag tegen Libische regeringstroepen. Ze vertelden Reuters dat een “een waar bloedbad, zoals destijds in Rwanda” aanstaande was. Dusdanig gemeld op 14 maart 2011, was deze leugen de eerste vonk die het begin vormde van het NAVO inferno, dat David Cameron omschreef als een 'humanitaire interventie'.

In het geheim bevoorraad en getraind door de Britse SAS, zouden veel van de 'rebellen' later overstappen om ISIS te worden, wiens laatste video de onthoofding toont van 21 Koptische christelijke werkers die in in Sirte gevangen genomen werden; de stad die zo behulpzaam verwoest werd door NAVO bommenwerpers.

Voor Obama, Cameron en Hollande, was Gadaffi's ware misdaad de economische onafhankelijkheid van Libië en zijn voornemen om te stoppen met de verkoop van Afrika's grootste oliereserves in Amerikaanse dollars. De oliedollar is een van de pijlers van de Amerikaanse imperialistische macht. Gaddafi's vermetele plan bestond uit de uitgifte van een gemeenschappelijke – door goud gewaarborgde – Afrikaanse munt , de stichting van een geheel Afrikaanse bank en het bevorderen van de economische unie tussen de arme landen met kostbare grondstoffen. Ongeacht de haalbaarheid van dit plan was het hele idee ondraaglijk omdat de VS juist op het punt stond Afrika 'binnen te stappen' en Afrikaanse regeringen om te kopen met militaire 'partnerships'.

Als gevolg van de NAVO aanval, onder dekking van een resolutie van de Veiligheidsraad, schreef Garikai Chengu, ''nam Obama de 30 miljard dollar van de Libische centrale bank in beslag, die Gaddafi had uitgetrokken voor de oprichting van een Afrikaanse Centrale Bank en de Afrikaanse -door goud gedekte- dinar munt.''

De 'humanitaire oorlog' tegen Libië sprak sterk tot de liberale verbeelding, met name in de media. In 1999 lieten Bill Clinton en Tony Blair de NAVO Servië bombarderen, omdat ze logen dat de Serviërs bezig waren 'genocide' te plegen tegen etnische Albanezen in de afgescheiden provincie Kosovo. David Scheffer, de zogenaamde: 'Ambassador-at-Largefor War Crimes Issues' beweerde dat niet minder dan ''225.000 etnisch Albanese mannen tussen de 14 en 59 jaar'' waren vermoord. Zowel Clinton en Blair riepen beelden op van de Holocaust en 'de geest van de Tweede Wereldoorlog'. Heldhaftige bondgenoot van het Westen was het Kosovo Bevrijdingsleger (UCK), waarvan de misdaden genegeerd werden. De Britse minister van Buitenlandse Zaken, Robin Cook, vertelde dat ze hem desgewenst altijd konden bellen op zijn mobiele telefoon.

Nadat de NAVO bombardementen zwegen en een groot deel van de Servische infrastructuur in puin bleek te liggen, samen met scholen, ziekenhuizen, kloosters en de nationale tv-zender, arriveerden internationale forensische teams in Kosovo om bewijzen van de ''holocaust'' op te graven. De FBI was er niet in geslaagd een enkele massagraf vinden en ging naar huis. Het Spaanse forensisch team deed hetzelfde, en de leider ervan sprak boos van een ''een semantische pirouette van de oorlogspropaganda-machines.'' Een jaar later, maakte het tribunaal van de Verenigde Naties voor Joegoslavië bekend dat volgens de laatste telling het dodental in Kosovo uitkwam op: 2788. Dit omvatte strijders aan beide zijden, plus de Serviërs en Roma die door het UCK vermoord waren. Er was geen genocide. De 'holocaust' was een leugen. De NAVO-aanval was frauduleus geweest.

Achter de leugen school een belangrijke kwestie. Joegoslavië was een unieke, onafhankelijke, multi-etnische federatie die als een politieke en economische brug in de Koude Oorlog had gefunctioneerd. Het meeste van de nutsvoorzieningen en grote bedrijven waren eigendom van de overheid. Dit was niet acceptabel voor de zich uitbreidende Europese Gemeenschap, met name voor het nieuw verenigd Duitsland, dat een oostwaartse opmars was begonnen om zijn 'natuurlijke markt' te veroveren in de Joegoslavische provincies Kroatië en Slovenië. Tegen de tijd dat de Europeanen in 1991 in Maastricht bij elkaar kwamen om hun plannen te smeden voor de rampzalige eurozone, was er al een geheime overeenkomst gesloten; Duitsland zou Kroatië herkennen. Joegoslavië was gedoemd.

In Washington zag de VS er op toe dat de ploeterende Joegoslavische economie verstokt bleef van leningen door de Wereldbank. NAVO, op dat moment een bijna ter ziele Koude Oorlog relikwie, werd opnieuw uitgevonden als imperialistische handhaver. Tijdens de Kosovo 'vredes' conferentie in 1999 in het Franse Rambouillet, werden de Serviërs onderworpen aan de dubbelhartige tactiek van deze handhaver. Het Rambouillet akkoord omvatte een geheime bijlage B, die de Amerikaanse delegatie op de laatste dag toegevoegd had. Dit eiste de militaire bezetting van het gehele Joegoslavië - een land met bittere herinneringen aan de nazi-bezetting - en de implementatie van een 'vrije markteconomie' en de privatisering van alle overheidsbezit. Geen enkele soevereine staat kan dit ondertekenen. Straf volgde snel; NAVO bommen vielen op een weerloos land. Het was de voorloper van de rampen in Afghanistan en Irak, Syrië en Libië en Oekraïne.

Sinds 1945 is meer dan een derde van de lidstaten van de Verenigde Naties - 69 landen - onderworpen geweest aan enkele, of alle, van de volgende zaken ten gevolge van Amerika's moderne fascisme: Ze zijn binnengevallen, hun regeringen omver geworpen, hun populaire bewegingen onderdrukt, hun verkiezingen ondermijnd, hun volk gebombardeerd en hun economieën ontdaan van alle bescherming, hun samenleving onderworpen aan een verlammende belegering bekend als 'sancties'. De Britse historicus Mark Curtis schat het dodental in de miljoenen. In elk van de gevallen vormde een 'grote leugen' de aanzet.

''Vanavond, voor het eerst sinds 9/11, is onze oorlogsmissie in Afghanistan voorbij.'' Dit was de aanhef van Obama's 2015 'Staat van de Unie'- toespraak. In werkelijkheid blijven ongeveer 10.000 militairen en 20.000 militaire contractanten (huurlingen) gestationeerd in Afghanistan voor onbepaalde tijd. ''De langste oorlog in de Amerikaanse geschiedenis komt tot een verantwoord einde.'' zei Obama. In feite werden meer burgers gedood in Afghanistan in 2014 dan in enig ander jaar sinds de VN daar cijfers over bijhield. De meesten werden gedood - burgers en militairen – ten tijde van Obama's presidentschap.

De tragedie van Afghanistan kan wedijveren met de epische misdaad in Indochina. In zijn geprezen en veel geciteerde boek, 'Het Grote Schaakbord: Amerikaanse Superioriteit en haar Geostrategische Imperatieven', schrijft Zbigniew Brzezinski, de peetvader van het Amerikaanse beleid van Afghanistan tot de dag van vandaag, dat als Amerika Eurazië wil beheersen en de rest van de wereld wenst te domineren, het geen populaire democratie in stand kan houden, omdat ''het streven naar macht niet een doel is dat vraagt om populaire geestdrift. . . Democratie is schadelijk voor imperialistische mobilisatie.'' Hij heeft gelijk. Zoals WikiLeaks en Edward Snowden hebben geopenbaard, wordt democratie momenteel verzwolgen door een bewakings- en politiestaat. In 1976 maakte Brzezinski, de toenmalige nationale veiligheidsadviseur van president Carter's, zijn punt duidelijk door het uitdelen van een doodsteek aan de eerste en enige democratie van Afghanistan. Wie kent deze belangrijke geschiedenis?

In de zestiger jaren vond er een populaire omwenteling plaats in Afghanistan, het armste land op aarde, die uiteindelijk leidde tot omverwerping van de overblijfselen van het aristocratische regime in 1978. De Democratische Volkspartij van Afghanistan (DVPA) vormde een regering en introduceerde een hervormingsprogramma waarin o.m. opgenomen was: Afschaffing van het feodalisme, vrijheid voor alle religies, gelijke rechten voor vrouwen en sociale rechtvaardigheid voor de etnische minderheden. Meer dan 13.000 politieke gevangenen werden bevrijd en politiedossiers openbaar verbrand.

De nieuwe regering introduceerde gratis medische zorg voor de allerarmsten; horigheid werd afgeschaft, een massale alfabetisering programma werd gelanceerd. Voor vrouwen was de vooruitgang ongehoord. Tegen het eind van 1980, was de helft van de studenten vrouwen, en vormden vrouwen bijna de helft van het artsenbestand in Afghanistan, een derde van de ambtenaren en de meerderheid van de leerkrachten. ''Elk meisje,'' herinnerde Saira Noorani, een vrouwelijke chirurg, ''kon een middelbare school opleiding of universiteit volgen. We konden gaan en staan waar we wilden en dragen wat we leuk vonden. We gingen naar cafés en vrijdags naar de bioscoop om de nieuwste Indiase film te zien en luisterden naar de nieuwste muziek. Het begon allemaal mis te gaan toen de moedjahedien begon te winnen. Ze begonnen docenten te vermoorden en scholen te verbranden. We waren doodsbang. Het was grappig en triest als je bedacht dat dat de mensen waren die door het Westen werden gesteund.''

De DVPA regering werd gesteund door de Sovjet-Unie, alhoewel, zoals voormalig minister van Buitenlandse Zaken Cyrus Vance later toegaf, ''er geen bewijs was van enige Sovjet medeplichtigheid (aan de revolutie).'' Gealarmeerd door het groeiende vertrouwen van bevrijdingsbewegingen in de hele wereld, besloot Brzezinski dat als Afghanistan zou slagen onder de DVPA, diens onafhankelijkheid en vooruitgang wel eens de "dreiging van een veelbelovend voorbeeld" zou kunnen bieden.

Op 3 juli 1979 gaf het Witte Huis in het geheim toestemming voor steun aan tribale 'fundamentalistische' groepen bekend als de moedjahedien, een programma dat groeide tot meer dan 500 miljoen dollar per jaar aan Amerikaanse wapens en andere hulp. Het doel was de omverwerping van de eerste seculiere, hervormingsgezinde regering van Afghanistan. In augustus 1979 rapporteerde de Amerikaanse ambassade in Kaboel dat "hogere belangen van de Verenigde Staten '... zouden worden gediend door de ondergang van (de DVPA overheid), ongeacht welke terugslag dit zou kunnen betekenen voor de toekomstige sociale en economische hervormingen in Afghanistan." [Cursief door Pilger]

De moedjahedien waren de voorlopers van al-Qaeda en de Islamitische Staat. Onder hen bevond zich Gulbuddin Hekmatyar, die tientallen miljoenen dollars in contanten kreeg van de CIA. Hekmatyar's specialiteit werd de handel in opium en het gooien van zuur in de gezichten van de vrouwen die weigerden om de sluier te dragen. Op uitnodiging in Londen, werd hij geprezen door premier Thatcher als een ''vrijheidsstrijder''.

Dergelijke fanatici zouden in hun tribale wereld gebleven zijn als Brzezinski niet een internationale beweging had gelanceerd om het islamitisch fundamentalisme te bevorderen in Centraal-Azië en daarmee seculiere politieke bevrijding te ondermijnen en de Sovjet-Unie 'destabiliseren' door het creëren, zoals hij schreef in zijn autobiografie, van een paar ''een paar opgefokte moslims''. Zijn grootse plan viel samen met de ambities van de Pakistaanse dictator, generaal Zia ul-Haq, om de regio te domineren. In 1986 begonnen de CIA en de Pakistaanse geheime dienst, de ISI, mensen te werven uit de hele wereld om deel te nemen aan de Afghaanse jihad. De Saoedische multimiljonair Osama bin Laden was een van hen. Agenten die uiteindelijk zou toetreden tot de Taliban en al-Qaeda, werden gerekruteerd op een islamitische school in Brooklyn, New York, en kregen een paramilitaire training op een CIA-kamp in Virginia. Dit kreeg de naam: ''Operation Cyclone''. Het succes werd gevierd in 1996, toen de laatste DVPA-president van Afghanistan, Mohammed Nadjiboellah - die voor de Algemene Vergadering van de VN was verschenen om te pleiten voor hulp - werd opgehangen aan een straatlantaarn door de Taliban.

De 'terugslag' van Operation Cyclone en zijn ''paar opgefokte moslims'' kwam op 11 september 2001. Operation Cyclone werd de 'war on terror', waarin talloze mannen, vrouwen en kinderen, verspreid over de islamitische wereld hun leven zouden verliezen, van Afghanistan naar Irak, Jemen, Somalië en Syrië. De boodschap van de handhaver was en blijft: ''Je bent met ons of tegen ons.''

Het altijd terugkerend element in het fascisme, verleden en heden, is massamoord. De Amerikaanse invasie van Vietnam had zijn "free fire zones", "body counts" en "collatoral damage". In de provincie Quang Ngai, waar vandaan ik rapporteerde, werden vele duizenden burgers ('spleetogen') vermoord door de VS; we worden nog slechts aan één bloedbad, dat van My Lai herinnerd. In Laos en Cambodja, produceerde het grootste luchtbombardementen in de geschiedenis een tijdperk van terreur dat tegenwoordig nog zichtbaar is door het schouwspel van achtereenvolgende bomkraters die, vanuit de lucht, op monsterlijke kettingen lijken. Het bombardement gaf Cambodja zijn eigen ISIS, onder leiding van Pol Pot.

Tegenwoordig behelst 's werelds grootste afzonderlijke terreurcampagne de executie van hele families, gasten op bruiloften, rouwenden bij begrafenissen. Dit zijn Obama's slachtoffers. Volgens de New York Times, maakt Obama zijn keuze uit een CIA 'dodenlijst', die iedere dinsdag in de 'Situation Room' van het Witte Huis aan hem gepresenteerd wordt. Hij beslist dan, zonder een greintje juridische rechtvaardiging, wie zal leven en wie zal sterven. Zijn executiewapen is de Hellfire raket, gedragen door een vliegtuig zonder piloot, bekend als een drone; die hun slachtoffers braden en de omgeving draperen met de overblijfselen . Elke 'hit' wordt op een veraf gelegen console scherm geregistreerd als een 'platgeslagen insect'.

''Het marcheren door de straten'' schreef de historicus Norman Pollock, "vervang je door de schijnbaar onschadelijk militarisering van de totale cultuur. En de bombastische leider – die vervang je door de gemankeerde hervormer, vrolijk op het werk, bezig met de moord plannen en uitvoeren, de hele tijd lachend.''

Her verenigen van oud en nieuw fascisme is de cultus van superioriteit. "Ik geloof in Amerikanisme uitzonderlijkheid met elke vezel van mijn wezen," zei Obama, het beeld oproepend van declaraties van nationaal fetisjisme uit de jaren 1930. Zoals de historicus Alfred W. McCoy opmerkte, was het de aan Hitler toegewijde Carl Schmitt, die zei: "De vorst is hij die uitzondering beslist." Dit vat Amerikanisme samen; de dominante ideologie op deze planeet. Dat het telkens niet herkend wordt als een roofzuchtige ideologie is het resultaat van een eveneens niet-herkende hersenspoeling. Sluipend, onaangekondigd, geestig gepresenteerd als vermaak tijdens de mars, zijn verwaandheid verraadt westerse cultuur. Ik ben opgegroeid op een filmische dieet van Amerikaanse glorie, bijna allemaal een vervormde werkelijkheid.. Ik had er geen idee van dat het het Rode Leger was dat de meeste van de Nazi oorlogsmachine had vernietigd, ten koste van maar liefst 13 miljoen soldaten. Ter vergelijking: De Noord-Amerikaanse verliezen, ook in de Stille Oceaan, bedroegen 400.000 soldaten. Hollywood draaide dit om.

Het verschil is nu dat bioscoopbezoekers worden uitgenodigd om handenwringend deelgenoot te worden van de 'tragedie' die Amerikaanse psychopaten meemaken als ze mensen in verre oorden moeten doden - net zoals de president dat ook doet. De belichaming van Hollywood's geweld, de acteur en regisseur Clint Eastwood, werd genomineerd voor een Oscar dit jaar voor zijn film, American Sniper, die gaat over een gecertificeerd en tevens psychisch gestoorde moordenaar. De New York Times omschreef het als een ''patriottische, pro-familie film dat alle records qua bezoekersaantallen in zijn openingsdagen brak.''

Er zijn geen heldhaftige films over Amerika's omarming van het fascisme. Tijdens de Tweede Wereldoorlog trokken Amerika (en Groot-Brittannië) ten oorlog tegen Grieken die heldhaftig tegen het nazisme hadden gevochten en verzet pleegden tegen de opkomst van het Griekse fascisme. In 1967 assisteerde de CIA bij het aan de macht brengen van een fascistische militaire junta in Athene - zoals het had gedaan in Brazilië en het grootste deel van Latijns-Amerika. Duitsers en Oost-Europeanen die hadden samengespannen met nazi-agressie en misdaden tegen de menselijkheid werden een veilig onderkomen aangeboden in de VS; velen werden verwend en hun talenten beloond. Wernher von Braun was de 'vader' van zowel de nazi-V-2 terreur bom en het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.

In de jaren 1990, toen de voormalige Sovjetrepublieken, Oost-Europa en de Balkan militaire voorposten werden van de NAVO, kregen de erfgenamen van een nazi-beweging in de Oekraïne hun kans. Verantwoordelijken voor de dood van duizenden joden, Polen en Russen tijdens de nazi-invasie van de Sovjet-Unie, werd het Oekraïense fascisme gerehabiliteerd en zijn nieuwe beweging bejubeld door de handhaver als 'nationalisten'.

Dit bereikte zijn hoogtepunt in 2014 toen de regering-Obama met € 5 miljard gesmeten had t.b.v. een staatsgreep tegen de verkozen regering. De stoottroepen waren neo-nazi's bekend als de Rechter Sector en Svoboda. Onder hun leiders kom je onder meer Oleh Tyahnybok tegen, die heeft opgeroepen tot een zuivering van het ''Moskou-Joodse maffia'' en ''ander gespuis'', met inbegrip van homo's, feministen en diegenen op de politieke linkerzijde.

Deze fascisten zijn nu geïntegreerd in de Kiev coup regering. De eerste vice-voorzitter van het Oekraïense parlement, Andriy Parubiy, een leider van de regeringspartij, is mede-oprichter van Svoboda. Op 14 februari, Parubiy kondigde hij aan naar Washington te vliegen om ''de VS ons zeer nauwkeurige moderne wapens'' te laten geven. Als hij daarin slaagt, zal het worden gezien als een daad van oorlog door Rusland.

Geen enkele westerse leider heeft zich uitgesproken tegen de heropleving van het fascisme in het hart van Europa - met uitzondering van Vladimir Poetin, wiens volk 22 miljoen mensen verloor toen een Nazi invasie door het grensgebied van Oekraïne trok. Op de recente veiligheidsconferentie in München ging Obama's assistent staatssecretaris voor Europese en Euraziatische Zaken, Victoria Nuland, tekeer over de Europese leiders omdat zij verzet toonden tegen de Amerikaanse bewapening van het Kiev-regime. Ze verwees naar de Duitse minister van Defensie als "de minister voor defaitisme". De staatsgreep in Kiev was Nuland's geesteskind.. Al de vrouw van Robert D. Kagan, een toonaangevende 'neo-con' uitblinker en mede-oprichter van de extreem-rechtse ''Project for a New American Century'', was ze eerder de buitenlandse politiek adviseur van Dick Cheney.

Nuland's staatsgreep ging niet volgens plan. De NAVO slaagde er niet in de historische, legitieme, warm-water marinebasis van Rusland in de Krim te bemachtigen. De veelal Russische bevolking van de Krim - in 1954 illegaal door Oekraïne geannexeerd dankzij Nikita Chroesjtsjov - stemden om terug te keren naar Rusland, omdat ze in de jaren 1990 had gedaan. Het referendum was vrijwillig, populair en internationaal waargenomen. Er was geen invasie.

Op hetzelfde moment, keerde het Kiev-regime zich tegen de etnisch Russische bevolking in het oosten met de woestheid van een etnische zuivering. Met de inzet van neo-nazi milities op de wijze van de Waffen-SS, bombardeerden ze en belegerden ze steden en dorpen. Ze gebruikten massale hongersnood als wapen, het afsnijden van elektriciteit, het bevriezen van bankrekeningen, het stoppen van de sociale zekerheid en pensioenen. Meer dan een miljoen vluchtelingen vluchtte over de grens met Rusland. In de westerse media, werden ze gezichtslozen die wilden ontsnappen aan ''het geweld'' veroorzaakt door de ''Russische invasie.''  De NAVO commandant, generaal Breedlove - wiens naam en acties rechtstreeks geïnspireerd lijken te zijn door Stanley Kubrick's Dr. Strangelove – had aangekondigd dat 40.000 Russische troepen 'samengetrokken' waren. In het tijdperk van forensische satellietbewijs, bood hij niets daarvan.

Deze Russisch sprekende en tweetalige mensen van Oekraïne - een derde van de bevolking - hebben lang gezocht naar een federatie die de etnische diversiteit van het land weerspiegelt en die zowel autonoom en onafhankelijk is van Moskou. De meeste zijn geen "separatisten", maar burgers die veilig willen leven in hun thuisland en zich verzetten tegen de machtsgreep in Kiev. Hun opstand en de oprichting van autonome "staten" zijn een reactie van aanvallen van Kiev op hen. Slechts weinig hiervan werd uitgelegd aan het westerse publiek.

Op 2 mei 2014 in Odessa werden 41 etnische Russen levend verbrand in het vakbondsgebouw onder het toeziende oog van de politie. De leider van de Rechtse Sector, Dmytro Yarosh bejubelde het bloedbad als "een nieuwe schitterende dag in onze nationale geschiedenis". In de Amerikaanse en Britse media werd het gerapporteerd als een "duistere tragedie" als gevolg van "botsingen" tussen "nationalisten" (neo-nazi's) en "separatisten" (mensen die handtekeningen verzamelden voor een referendum t.b.v. een federaal Oekraïne).

De New York Times begroef het verhaal, en deden de waarschuwingen over het fascistische en antisemitische beleid van Washington's nieuwe klanten af als; Russische propaganda. De Wall Street Journal verfoeide de slachtoffers - "Dodelijk Oekraïens Vuur Waarschijnlijk Aangewakkerd Door Rebellen, Volgens Regering". Obama feliciteerde de junta voor zijn "terughoudendheid".

Als Poetin uitgelokt kan worden om hun te hulp te komen, zal zijn voorgebakken "paria" rol in het Westen de leugen rechtvaardigen dat Rusland Oekraïne binnenvalt. Op 29 januari zorgde de hoogste militaire bevelhebber van Oekraïne, generaal Viktor Muzhenko, er per ongeluk bijna voor dat de basis voor de VS en de EU sancties tegen Rusland wegviel, toen hij op een persconferentie nadrukkelijk vertelde : "Het Oekraïense leger vecht niet met de reguliere eenheden van het Russische leger" . Er waren "individuele burgers" die lid waren van "illegale gewapende groepen" maar er was geen Russische invasie. Dit was geen nieuws. Vadym Prystaiko, Kiev onderminister van Buitenlandse Zaken, riep op tot een "full scale oorlog" met nucleair bewapend Rusland.

Op 21 februari diende de Amerikaanse senator James Inhofe, een Republikein uit Oklahoma, een wetsontwerp in waarmee Amerikaanse wapenleveranties aan het Kiev-regime mogelijk werden. In zijn presentatie van de Senaat gebruikte Inhofe foto's die – naar zijn bewering – van de Russische troepen in Oekraïne waren, maar die al langer bekend stonden als vervalsingen. Het deed denken aan Ronald Reagan's fake foto's van een Sovjet-installatie in Nicaragua, en het nep bewijs van Colin Powell aan de VN van massavernietigingswapens in Irak.

De intensiteit van de hetze tegen Rusland en de uitbeelding van zijn president als een pantomime schurk is nergens mee te vergelijken sinds ik verslaggever ben. Robert Parry, een van de meest vooraanstaande onderzoeksjournalisten in Amerika en die het Iran-Contra-schandaal onthulde, schreef onlangs, "Geen enkele Europese regering, sinds het Duitsland van Adolf Hitler, was in staat om Nazi stormtroepen in te zetten om oorlog te voeren tegen een binnenlandse bevolking, maar het Kiev regime en heeft dit willens en wetens gedaan. Maar door het hele westerse media / politieke spectrum heen, vind je een levendige poging om de realiteit te verdoezelen, zelfs tot op het punt van het negeren van degelijk onderbouwde feiten.... Als je je afvraagt hoe de wereld in de Derde Wereldoorlog terecht zou kunnen komen – gelijk aan hoe een eeuw geleden de EersteWereldoorlog ontstond - alles wat je hoeft te doen is kijken naar de waanzin over Oekraïne, die ongevoelig lijkt te zijn voor feiten of rede ".

In 1946 zei de Neurenberg tribunaal aanklager tegen de Duitse media:. "Het gebruik door nazi samenzweerders van psychologische oorlogsvoering is bekend. Vóór elke grote agressie, op enkele uitzonderingen na op basis van opportunisme, begonnen ze een perscampagne berekend om hun slachtoffers te verzwakken en het Duitse volk psychologisch voor te bereiden op de aanval .... In het propaganda-systeem van het nazi-imperium vormden de dagbladpers en de radio de belangrijkste wapens."

In de Guardian op 2 februari riep Timothy Garton-Ash in feite op tot een wereldoorlog. "Poetin moet worden gestopt", zei de kop. "En soms zijn alleen geweren in staat geweren te stoppen." Hij gaf toe dat de dreiging van een oorlog wellicht "voeding zou kunnen geven aan een Russische paranoia van omsingeling"; maar dat was prima. Hij vinkte de militaire apparatuur af die nodig is voor de klus en raadde zijn lezers aan dat "Amerika de beste spullen heeft".

In 2003 deed Garton-Ash, een professor uit Oxford, hetzelfde. Hij herhaalde de propaganda die leidde tot de slachting in Irak. Saddam Hoessein, schreef hij, "heeft, zoals [Colin] Powell heeft aangetoond, grote hoeveelheden gruwelijke chemische en biologische wapens verzameld en opgeslagen, en heeft wat daar van over is ergens verborgen. Hij is nog steeds bezig om nucleaire tanden te ontwikkelen." Hij prees Blair als een "naar Gladstone gemodelleerde, christelijk liberale interventionist". In 2006 schreef hij: "Nu staan we voor de volgende grote test van het Westen na Irak. Iran"

Deze uitbarstingen - of als Garton-Ash verkiest, zijn ''gemarteld liberale ambivalentie"- zijn niet atypisch voor degenen binnen de transatlantische liberale elite die een Faustiaanse deal hebben gesloten. De oorlogsmisdadiger Blair is hun verloren leider. The Guardian, waarin Garton-Ash's stuk verscheen, publiceerde een paginagrote advertentie voor een Amerikaans Stealth bommenwerper. Op een dreigende afbeelding van het Lockheed Martin monster stond de tekst: "De F-35. GROOT voor Brittannië.". Dit Amerikaanse "spul" zal de Britse belastingbetaler £ 1,3 miljard gaan kosten, terwijl zijn F-model voorgangers over de hele wereld slachtingen heeft aangericht. In harmonie met haar adverteerder, werd in de Guardians redactionele column een stijging van de militaire uitgaven geëist.

Opnieuw is er sprake van een serieus doel. De heersers van de wereld willen Oekraïne niet alleen als een raketbasis; ze willen haar economie. De nieuwe minister van Financiën in Kiev, Nataliwe Jaresko, is een voormalig senior US State Department ambtenaar die belast is met de Amerikaanse overzeese "investering". Ze kreeg met grote spoed Oekraïens staatsburgerschap toegewezen.

Ze willen Oekraïne voor zijn overvloedige gas; Vice-president Joe Biden's zoon zit in het bestuur van Oekraïnes grootste olie, gas en fracking bedrijf. De producenten van genetisch gemodificeerde zaden, bedrijven zoals de beruchte Monsanto, wil Oekraïnes rijke agrarische grond.

Meer dan alles, ze willen het machtige buurland van Oekraïne, Rusland. Ze willen Rusland balkaniseren of in stukken gehakt en de grootste bron van aardgas op aarde exploiteren. Naarmate het poolijs smelt, willen ze de controle over de Noordelijke IJszee en de energie rijkdom, en Ruslands lange arctische landgrens. Hun man in Moskou was voorheen Boris Jeltsin, een dronkaard, die de economie van zijn land overhandigde aan het Westen. Zijn opvolger, Poetin, heeft Rusland hersteld als een soevereine natie; dat is zijn misdaad.

De verantwoordelijkheid die op ons rust is duidelijk. Het is om de roekeloze leugens van oorlogshitsers te herkennen en te ontmaskeren en nooit met hen in zee te gaan. Het is om de grote volksbewegingen te laten her-ontwaken die een fragiele beschaving vestigden in de moderne staten van het imperium. Het belangrijkste is, de verovering van onszelf zien te voorkomen: Onze geest, onze menselijkheid, onze zelfrespect. Als we blijven zwijgen, wordt de overwinning op ons een zekerheid, en wenkt een holocaust.

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Vers uit de TARDIS: Russische tanks maken een reis door tijd en ruimte

Daags na de stommiteit van senator Jim Inhofe in Amerika die oud fotomateriaal uit 2008 van Russische tanks in Zuid-Ossetië presenteerde om te bewijzen dat er daadwerkelijk tanks van het Russische leger in Oekraïne zouden zijn, doet de ZDF een eigen Inhofe-tje door dezelfde tijd en ruimte-truc toe te passen.

In navolging van onze eigen NOS vond de Duitse ZDF het schijnbaar ook al verantwoord om nog meer hersenspinsels van de Oekraiense autoriteiten te publiceren, met dit verschil dat de ZDF zelfs de aanhalingstekens achterwege liet, en daarnaast ook nog bewust naar een foto heeft gezocht die valselijk de indruk wekt dat er Russische tanks tanks van het Russische leger aanwezig zouden zijn in Oekraïne. En dat is een serieus journalistiek vergrijp.

Hier foto's die ZDF presenteerde en daarnaast de oorspronkelijke foto's uit 2009 en de oorspronkelijke locatie, Georgië:

Wat het zo schrijnend maakt is dat er haast geen andere verklaring mogelijk dan dat er opzettelijk bedrog is gepleegd. Ten eerst had je foto achterwege kunnen laten, of een algemene stockfoto van een Russische tank kunnen uitzoeken. Maar als je dan een foto uitzoekt die een duidelijk afbeelding is van een Russische tank van het Russische leger in actie en dan ook nog eens in het bijschrift een gedetailleerde beschrijving levert van plaats en tijd, is dat geen toevallige fout:

"Russische gepantserde voertuigen trekken door Isvarino in de Loegansk regio, 12 februari 2015"

 Een groep die zich 'Permanent Open Committee of Media Monitoring' noemt, ontdekte het bedrog en tekende bezwaar aan bij ZDF.

Inmiddels is de pagina gecorrigeerd d.w.z. de gewraakte foto en tekst zijn verwijderd en vervangen. Inhoudelijk is er niets veranderd aan het artikel, uit niets blijkt dat de claim vanuit Kiev totaal ongegrond is. De foto en tekst refereert nu aan het Russisch machtsvertoon langs de grens met Oekraïne ten tijde van het hevige Oekraïense offensief, augustus vorig jaar, tegen de opstandige steden Donetsk en Loegansk. Totaal niet ter zake doend dus.

Behalve als je dan herinneringen op wil halen aan een net zo gênante journalistieke zeperd zoals met het nepincident van 14 augustus 2014 toen de Britse journalisten Shaun Walker (Guardian) en Roland Oliphant (Telegraph) beiden beweerden ooggetuige te zijn geweest van een invasie door Russische tanks en ander legermaterieel, onder dekking van het humanitaire hulpkonvooi dat door de Russen was georganiseerd.

 

Ook toen bleek veel achtergrondinformatie afkomstig van de woordvoerders uit Kiev en bleken de ooggetuigenverklaringen van de twee luchtspiegelingen te zijn want er is daarna nooit meer iets vernomen van deze 'militaire inval' en ook de bewering van Kiev 'De colonne is vernietigd' is nooit door middel van enig beeldmateriaal bevestigd.

Reden genoeg voor een zichzelf respecterend nieuwsmedium om een volgende keer voorzichtiger om te springen met informatie die aangeleverd wordt uit onbetrouwbare bronnen.
Zou je zo zeggen.
Maar aangezien we daar al lang niet meer op kunnen rekenen is het aan ons, lezers, de taak om selectief op zoek te gaan naar betrouwbare alternatieven.




Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Vredesoverleg succes ondanks Amerikaanse en NOS inspanningen

Dat zal een tegenvaller zijn geweest; ondanks alle inspanningen van de Amerikanen, NAVO persvoorlichters, de Nederlanders (met RTL en NOS voorop) om een oorlogsklimaat te creëren, slaagden die dekselse politieke slapjanussen erin om in de nachtelijk uurtjes tot een compromis te komen over een wapenstilstand in Oekraïne.

Die inspanningen om het vredesoverleg te torpederen waren geen verrassing,  Lode Vanoost had in een ijzersterk artikel al uitgelegd dat de VS en de EU niet op dezelfde lijn zitten over Oekraïne. De VS heeft namelijk volgens hem geen enkel belang bij een diplomatieke oplossing voor het conflict, omdat er in het geval van een vreedzame oplossing de sancties tegen Rusland opgeheven zullen worden, de Russische economie zich kan herstellen en de Russen samen met de andere BRICS landen een alternatief zouden kunnen vormen voor de Amerikaanse dollar hegemonie.

Vroeg in de ochtend leek het er even op alsof de intriges succes hadden gehad. De NOS kopte met levensgrote koeienletters dat  de besprekingen voor niets waren geweest en dat Poetin, de verrader, de vuige snoodaard, stiekem in het holst van de nacht dan toch eindelijk, eindelijk, eindelijk aan de langverwachte en al tientallen malen vergeefs aangekondigde invasie was begonnen 'Vijftig Russische tanks rijden oost-Oekraïne in'. Zo vet waren de letters en zo bedreigend zag de foto van het gepantserde monster er uit dat je haast de aanhalingstekens zou hebben gemist,... 

bron; NOS artikel/2018854

En die waren natuurlijk wel van belang aangezien het een bewering betrof van 'de autoriteiten in Kiev'.
Dat de NOS een dergelijke bewering nog publiceert is al ridicuul maar om het ook nog eens te vergezellen van een foto van een Russische tank 'in Oekraïne' maakt het nog lachwekkender, want wat is daar zo bijzonder aan? Russische tanks rijden overal in Oekraïne rond. Ze worden er zelfs gemaakt. In het oosten nog wel....

Maar het had erger gekund. De NOS had ook een afbeelding kunnen kiezen van een tank mét een Russisch vlaggetje, zoals hiernaast.
Maar bij voorkeur dan weer niet deze want dit is een van die foto's uit 2008 in Zuid-Ossetië die de Amerikaanse senator Inhofe gebruikte om de Senaat te overtuigen van de aanwezigheid van Russische tanks in Oekraïne en waarmee hij de noodzaak wilde aantonen om de regering in Kiev van wapens te voorzien.

Maar veel ernstiger dan dit alles was de aankondiging, vlak vóór het overleg van start ging, dat de VS Oekraïense troepen zou gaan trainen. Dat is opvallend omdat het een doelbewuste aankondiging is dat ongeacht de uitkomst van het vredesoverleg de VS van plan is de militaire escalatie voort te zetten.

Net zo opvallend is het dat dat militaire samenwerkingsverband al veel langer bestond en dat daar zo zelden melding van wordt gemaakt door de media pundits die ons van achtergrondinformatie zouden moeten voorzien. NU.nl spreekt nog heel minzaam van 'veiligheidstaken, medische taken, verdediging tegen beschietingen en met communicatie in een vijandige omgeving'. Ga je wat dieper op de zaken in kom je tot heel andere conclusies en blijkt NU ons zand in de ogen te strooien.

Deze militaire infiltratie, destabilisatie en orkestratie van verzet in Oekraïne is al geruime tijd voorbereid. Er bestaat al sinds 1993 een samenwerkingsverband tussen de Nationale Garde van de staat Californië en Oekraïne, en dat is weer onderdeel van een veel groter programma, het "U.S. European Command State Partnership Program" dat tot doel heeft om de strijdkrachten in voormalige sovjet en Warschau pact landen te stroomlijnen naar Amerikaans model. En naar Amerikaans idee over 'vrede en veiligheid', no doubt.

En het US, streepje, European, (in deze volgorde)  moet je ook zo zien; het is een US-European programma onder leiding van 'EUCOM' het Amerikaans strategisch commandocentrum voor Europa (je kent het rijtje vast wel AFRICOM, SOUTHCOM, NORTCOM etc.) die zorg dragen voor dingen als vrede, veiligheid, vrije markt, democratie, santaclaus, Disney, Ben & Jerry's en meer van dat fijns, maar wel... met wapens, heel veel wapens. Grote, zware wapens. Grote, bedreigende, zware wapens desnoods om de dreiging van de Russische Beer te kunnen weerstaan, tja,... en het merendeel van ons slikt dit soort nonsens.

De rekruten van Oekraïense zijde worden ook in de VS uitgenodigd om training te ontvangen in
bijvoorbeeld (citaat Wikipedia):
"herstructurering, modernisering van de krijgsmacht, en om de principes van democratie en een vrije markteconomie te helpen verstevigen."

Zo op het eerste gezicht gaat daar weinig dreigends van uit en zou je zo'n artikel en de uitspraken van een Laura Starink in de Volkskrant ook nog wel kunnen billijken: "Het is totale kul dat de Navo hem iets wil aandoen. Kijk op de kaart: we hebben het over het grootste land ter wereld."
Het is dus maar net hoe je een kaart wenst te bekijken.

Daarnaast zou er geen enkele dreiging uitgaan van een samenwerkingsverband tussen voormalige sovjet staten die karaoke wedstrijden organiseren. In dat geval zou Starink gelijk hebben Maar we hebben het over een dreigende NAVO, met dreigende raketsystemen, én daar bovenop Amerikaanse militaire initiatieven zoals bovengenoemde, om nog maar te zwijgen over de particuliere initiatieven die neocon gekken als John McCain ontwikkelen.
Flauwekul? Echt?

Het Nu artikel sprak al even  mild over het programma. Training in 'veiligheidstaken, medische taken, verdediging tegen beschietingen en met communicatie in een vijandige omgeving.' En we praten toch over 'The National Guard', dat zijn toch meestal reservisten, de burgerbescherming, dad's army, dat soort werk? 
- Dat dacht ik even niet!
Bij RT komen we wat meer te weten: Het klopt dat het vroeger allemaal een (verraderlijk) vriendelijk karakter had, dat verklaart ook misschien waarom het programma zelfs onder Janoekovitsj nog actief was: 
"Previously, the Pentagon said that the US military training would be provided to 600 members of the Ukrainian National Guard, The Washington Post reported."
Maar daar is al sinds een tijdje verandering in gekomen: 
"The National Guard troops will be exercising according to “the traditional training systems of the US Navy Seals and Delta Force'. 
Pardon? Dat zijn commando's. Rambo's. De lui die bin Laden liquideerden, ja toch? En de training omvat het gevreesde Aidar bataljon, beticht van oorlogsmisdaden door zowel Amnesty als de OSCE. Telt dat als : "de principes van democratie en een vrije markteconomie helpen verstevigen?" Echt?

Dus stel je de vraag nog eens: Zijn de Russen paranoïde? Vind je dat werkelijk? Kijk nogmaals naar het kaartje. We hebben het over Amerikaans militair gezag onder EUCOM, heel aimabel aangeduid als partnerschap, wat neerkomt (zoals wij als NAVO partners weten) op: 'You do as you are told', onlangs zo treffend gevangen in een interview van nieuws- en opiniesite Vox.com waarin Obama het principe van zo'n partnerschap uiteen zet:
'We have to twist arms when countries don't do what we need them to'.



Dat de voormalige sovjet staten een vrije keuze hebben gemaakt om de sovjet overheersing in te ruilen voor die van de VS is een zaak die niemand anders aan gaat, ook Poetin niet. Maar dat de Russen een legitieme eis hebben om niet aan hun grenzen bedreigd te worden door een offensieve legermacht, die al decennialang heeft aangeven de absolute militaire alleenheerser te willen worden lijkt me net zo vanzelfsprekend. Of erkent 'realpolitik' die kant van vrijheid soms niet?



Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Maduro: Opnieuw Amerikaanse couppoging in Venezuela verijdeld

Er schijnt weer een (door de VS georkestreerde) couppoging verijdeld te zijn in Venezuela. Een eerste (sceptische) reactie zou kunnen zijn : "Ja, ja, het zal wel. Maduro's positie is behoorlijk wankel dus zo'n buitenlandse dreiging opvoeren is een tactische zet, bedoeld om de gelederen gesloten te houden en daarnaast om een authentieke oppositie als buitenlandse infiltratie af te schilderen"

Daar mag dan wel een kern van waarheid in zitten - ook binnen eigen gelederen neemt de onvrede toe - het vervelende is dat er achter de beweringen van de Venezolaanse regering heel wat méér waarheid schuilt. De VS doen namelijk continu pogingen om regeringen omver te werpen - en doen steeds minder moeite om dat te verhullen. Zoals de Amerikaanse onderminister Victoria Nuland in het geval Oekraïne een duidelijk 'Fuck the EU' liet horen, zo laat de VS eenzelfde geluid horen richting de CELAC (Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caraïbische Staten) die Amerikaanse inmenging in Venezuela's binnenlandse politiek scherp heeft veroordeeld. En Eva Golinger, schrijfster van dit artikel, mag dan een idolate aanhangster zijn van Chavez en diens Bolivariaanse beweging, maar sommige feiten zijn niet af te doen als buitenissige complottheorieën...
(citaat)

"This year President Obama approved a special State Department fund of $5 million to support anti-government groups in Venezuela. Additionally, the congressionally-funded National Endowment for Democracy is financing Venezuelan opposition groups with over $1.2 million and aiding efforts to undermine Maduro’s government."

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.