Hadrianus wint

Omdat de pers niet aan impopulaire follow-up artikelen doet, (google maar: Grace 1, Adrian Darya 1, in het Nederlands) doe ik het maar. Die Iraanse olietanker, hè. Die door Gibraltar (het Britse ministaatje in Spanje) in beslag was genomen onder zware druk van de Amerikanen. En daarna weer vrijgegeven omdat de Iraniërs op hun beurt een Britse olietanker kaapten en de Britten toen dachten: "Hallo, yankee vrienden, dit is jullie gewenste oorlog, draai maar lekker zelf voor de gevolgen op".
Die Iraanse olietanker, die door de Iraniërs van 'Grace 1' omgedoopt werd naar 'Adrian Darya 1' wat een toespeling is op 'Hadrianus’, de Romeinse keizer die in Engeland Hadrian's Wall liet bouwen, de muur die barbaarse stammen uit het Noorden moest tegenhouden. 'Darya' staat voor 'zee'.
Die dus.

Het regime in Washington dreigde met hel en verdoemenis als iemand het lef had deze olietanker te assisteren of helpen te lossen op zijn oorspronkelijke bestemming, Syrië, heeft inmiddels zijn lading kunnen lossen. Op zijn bestemming, in Syrië. Ongestoord.

Wie de dikke vette opgestoken middelvinger richting de VS hier mist let niet goed op.

 

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

De ontrafeling van het schaakspel in Syrië

Hieronder het vertaalde transcript van het interview van Abby Martin met dr.Vijay Prashad met de originele titel: "Unraveling the Syria War Chessboard"

(A.M. = Abby Martin)

Toen de opstand uitbrak in Syrië, in het begin met de eerste protesten, ging VS ambassadeur Robert Ford naar de plaatsen waar de betogers zich hadden verzameld. En, dit is uitzonderlijk; een buitenlandse ambassadeur binnen een soeverein land die de oppositie bezocht die streed voor de omverwerping van de regering. Het is van belang dat men dat onthoudt. Met andere woorden zei de regering van de Verenigde Staten dus – via de aanwezigheid van Robert Ford – tegen de tegenstanders van de Assad regering: Wij gaan jullie Damascus leveren.
Anders gezegd: De VS koos in 2011 partij door ambassadeur Ford naar die plaatsen te laten gaan. Het was geen kwestie van een warrig beleid. Het plan was, als onderdeel van het anti-Iran beleid, dat Damascus uitgeleverd diende te worden aan andere machthebbers dan Iran, wellicht Saoedi Arabië.

Dit was een duidelijke stellingname. Maar de Syrische oppositie wist vanaf het begin dat - alleen indien de VS bereid was om Damascus naar de eeuwigheid te bombarderen - dit regime niet ging vallen. Dus terwijl men wist dat het scenario rammelde gaf men voeding aan de hoop en de verwachting dat de VS vroeg of laat wel met het bombarderen van Damascus zou beginnen, iets waarvan de VS wist dat het niet zou gebeuren. Hier ligt dus tevens een deel van de verantwoordelijkheid voor de honderdduizenden doden in Syrië. Met andere woorden: De VS gaven het groene licht aan een scenario terwijl men wist dat het vervolg uit zou blijven.

Dus ik zie helemaal geen warrig Amerikaanse beleid. De verwarring kwam pas aan het licht toen de Obama regering min of meer het feit probeerde te verhullen dat men niet in staat was gehoor te geven aan de verwachting die Robert Ford had gewekt bij de demonstranten.En het ging nooit om het volk van Syrië, het ging altijd al om Iran.

A.M.: En het is niet alleen het Pentagon, maar het zijn ook de pacifistische en linkse groeperingen die de afzetting van Assad als een prioriteit zien. Wat zou dat betekenen voor het Syrische volk?

De Assad regering is de regering van een bepaalde klasse van mensen. De Syrische regering heeft enorme vooruitgangen geboekt. Ondanks een meedogenloze politiek van gevangenisstraffen voor oppositieleden. Meedogenloos jegens een ieder die opstond tegen de regering, slaagde men er toch in enige vooruitgang te boeken in het welzijn van mensen. Creëerde allerlei soorten instellingen et cetera

Basher al-Assad, die het regime als het ware erfde, kwam uit een geheel ander moment van de wereldgeschiedenis, open naar Amerikanen en de Europeanen. Hij stond veel meer open tot een neoliberale ontwikkeling, nieuwe constructie projecten enzovoort. Hij ging in zee met de Turken en Turkije verdiende in de jaren 2000 veel geld met de renovatie van Noord-Syrië. Dit was het moment waarop er een gevoel van ontheemding onder bevolking ging ontstaan. Er was oprechte ontevredenheid in het land.

Maar ondanks deze ontevredenheid was de oppositie onder het volk zwak. Er was geen enkele mogelijkheid denkbaar dat men zou kunnen winnen van de regering. En ik bedoel niet in militaire zin, maar in de zin van die enorme bevolkingsgroep aan te spreken die de regering bleven steunen. Je kunt geen revolutie creëren door bochten af te snijden. Je zult de langdurige weg moeten volgen.
Wat de VS de oppositie aanbood was zo'n afgesneden bocht.

En wat bedoelen we precies met 'oppositie'? De mensen die revolutionairen waren in Syria, de linkerkant in Syria die als groep bestond, was nooit de gedroomde oppositie in de ogen van de Amerikanen. Wie zagen zij als 'de oppositie'? Vanaf het begin zagen zij de plaatsvervangers [FSA, al-Nusra, IS, etc.] van Turkije, Saoedi Arabië of zelfs de Moslimbroederschap eerder als de revolutionaire krachten. Dat waren de mensen met wie men in gesprek ging. Niet met de socialisten die beschikbaar waren. Dat waren de mensen die iedereen als 'overbodig' beschouwde.

De term 'oppositie' is te ruim. Als mensen 'oppositie' horen denken ze aan rebellen die uit het niets kwamen om te strijden aan het front. Maar als westerse regeringen het hebben over de oppositie bedoelen ze de mensen die in ballingschap zaten in Turkije. Dit was een soort van elite, vergelijkbaar met de transnationale coalitie die gecreëerd werd in Libië. Wie waren zij? Dat waren bankiers, dat waren de mensen die het Westen ziet als 'oppositie'

We moeten ons zelf niet voor gek houden, vanaf een pril begin werden de mensen met een kluitje in het riet gestuurd, wie écht belangrijk werden, waren de plaatsvervangers. En die plaatsvervangers waren niet slechts zakenlui in strakke pakken. Ze smolten al snel samen met lieden van de slechtst denkbare soort, die door westerse en Golf-Arabische steun vrij baan kregen om chaos te veroorzaken in Syrië

A.M.: het voelt als déjà vu omdat we niet zo lang geleden hetzelfde hebben meegemaakt in Libië waar de aard van de revolutie ondergeschikt was aan de omverwerping van Gadaffi. Wat kunnen we opsteken van de gebeurtenissen in Libië?

Het hangt er van af wie iets gaat leren van welke lessen. Het Westen heeft namelijk niets geleerd. Het Westen gelooft dat regime change van zijn tegenstanders toegestaan is. Trouwens, er was in die tijd een geval van een zogenaamde 'soft regime change'. In 2009 in Honduras gaf de VS voluit steun aan de omverwerping van de legitieme regering van het Hondurese volk. Dat was toen Hillary Clinton minister van Buitenlandse Zaken was.

In Japan koos het volk via een democratisch proces voor een regering die een mandaat had om sommige (niet alle) Amerikaanse basissen op Okinawa te verwijderen. Hillary Clinton lobbyde bij de regering en de VS brengt de democratisch gekozen regering van Japan ten val, en helpt een andere regering de macht over te nemen. Dit werd nauwelijks gemeld door de Amerikaanse media.
Dus terwijl men met regime change in het Midden Oosten bezig was vond er een succesvolle machtsovername plaats in Honduras en één in Japan. Heb je ooit iemand horen praten over regime change in Japan? Nee.

Ze zullen de schuld van wat er gebeurt in Afghanistan of wat er gebeurt in Syrië (de opkomst van ISIS, de taliban, of wat dan ook) afschuiven op iemand anders. Ze zullen zeggen dat het Assad's schuld is dat ISIS ontstond. Kom op! ISIS is een direct product van de chaos die ontstond na de omverwerping van Saddam Hoessein in Irak.

Toen Saddam gevangen genomen werd, kwam hij uit zijn hol en hij zei tegen de Amerikaanse troepen: “Ik ben Saddam Hoessein, de president van Irak en ik wil onderhandelen over een overgave.”
Ze dreven de spot met hem, lachten hem uit, ze vernederden hem. Stel je voor dat de regering daadwerkelijk had gezegd: 'Oké, we accepteren je overgave.' Met andere woorden: We willen een nieuw Irak creëren – dat we illegaal aan hebben gevallen, dat we illegaal vernield hebben – maar we willen dat jouw mensen, de fedayeen saddam, hier in de toekomst een rol in gaan spelen. Het zijn Irakezen. We kunnen ze niet simpelweg uitsluiten van de Iraakse geschiedenis.
Maar nee, ze accepteerden geen overgave. Ze leverden hem uit om gelyncht te worden. Neem Gadaffi! Gadaffi werd vermoord. Tijdens een NAVO aanval werd zijn auto geraakt en hij werd op straat gelyncht.

Op dit moment wordt de dienst in Sirte – ooit Gadaffi's woonplaats – uitgemaakt door ISIS. En in Sirte tref je niet alleen de jihadi's aan, maar ook Gadaffi's 'Groene beweging' die totaal geïsoleerd raakte sloot zich aan bij ISIS. Waarom?
Omdat dat de enige weg is die voor hen open staat. Waarom hebben ze destijds niet gewoon Gadaffi gearresteerd (zonder rechtsgrond weliswaar), maar waarom niet zijn overgave geaccepteerd en zeggen: jouw blok van supporters zal een plaats in Libië krijgen. Er zijn tienduizenden Gadaffi aanhangers die zonder aanklacht gevangen zitten – dit is een schending van mensenrechten.

Als je deze regime change operaties uitvoert en je vertelt tegen een deel van de bevolking dat ze niet langer relevant zijn dan veroordeel je hen tot een sociale en politieke dood en soms levenslange opsluiting. En dit is een les die door iedereen gemist wordt. Ze zeggen: Ik wou dat er geen oorlog meer was. Maar je hebt die oorlogen gevoerd, je hebt die landen vernietigd. In de wetenschap dat je dat allemaal illegaal hebt gedaan, dien je de gevolgen onder ogen te zien.

Een Amerikaan zou niet moeten beslissen wat er gebeurt in Libië. Laat de gehele Libische bevolking beslissen, inclusief degenen die je nu als paria's behandelt. In Syrië is het leger uitstekend georganiseerd, het is zeer gedisciplineerd en er is geen sprake van desertie geweest. Het idee dat het leger bang wordt van een Amerikaanse ambassadeur die tussen een vijftigtal demonstranten opduikt is een illusie. Een gevaarlijke illusie.

Ik denk dat er voor niemand een dwingende noodzaak zou moeten zijn om je vóór of tegen Assad uit te spreken. Het is onbelangrijk. Waar het om gaat is dit: Ik geloof in vrijheid. Maar ik besef ook dat vrijheid langdurige strijd is.
Vrijheid vereist dat je probeert anderen aan je zijde te scharen. Zoals ik al eerder zei: Het afsnijden van bochten werkt niet. Je kunt niet je weg naar vrijheid bombarderen, het is een langdurige strijd. En in Syrië kan de regering niet bij iedereen in de smaak vallen maar dat ligt voor anderen weer compleet anders. In een vacuüm belanden is het slechtste wat een regio in de wereld kan overkomen. Mensen hebben inmiddels doorgekregen dat het Syrische leger een van de belangrijke factoren is in de oorlog tegen ISIS.

A.M.: En het Witte Huis zegt dat haar strategie bestaat uit het zaken doen met lokale spelers, hoewel we daar zeer tegenstrijdige spelers tegenkomen. Om maar te beginnen met Saoedi Arabië,... is dit een logische partner voor vrede als zelfs Hillary Clinton zegt dat het de grootste wereldwijde exporteur is van wahabitisch terreur?

De regering van de VS heeft een voornaamste bondgenoot in de regio (afgezien van Israël, Israël vervult hier alleen een indirecte rol) en dat is Saoedi Arabië. En de VS heeft herhaaldelijk verklaard dat men de verdediging van het koningshuis, niet het land zelf, als haar voornaamste taak ziet.

Waarom is dat zo? Het gaat om olie. Niet omdat Amerika olie koopt van Saoedi Arabië maar omdat de Saoedi's de olieprijzen kunnen beïnvloeden. Neem de recente gebeurtenissen. Venezuela probeerde OPEC nieuw leven in te blazen, hogere prijzen te realiseren,  en de baten te gebruiken om regionale ontwikkelingen te steunen. Wat deed Saoedi Arabië? Het voerde de opzettelijk olieproductie op, wat een daling in olieprijzen tot gevolg had en waarmee de tegenstanders van de VS op de knieën gebracht werden. Wie dat waren? Dat waren Venezuela, Rusland en tot op zekere hoogte Brazilië en uiteindelijk ook China.

Al deze landen raakten in een vrije val. Dus de oliestaat Saoedi Arabië is een wapen tegen andere machten op deze planeet. Als er een ding is waar de bevolking van de VS eens over na moet gaan denken is het deze onbuigzame alliantie met een theocratie die niet alleen zijn volk wreed behandeld maar het materiaal levert voor wereldwijde contrarevolutie.

Saoedi Arabië beziet z'n regio helemaal door een sektarische bril. Het ziet de strijd in Jemen als een tussen soennieten en sjiieten, wat de Jemenieten zelf dus helemaal niet zo zien. Het ziet Syrië als een Soennitisch/Sjiitische aangelegenheid, terwijl de zaken in Syrië veel gecompliceerder zijn dan dat.

Sinds de 1960's hebben ze – met steun van de VS – dit sektarische denkbeeld de wereld opgedrongen. Niet alleen in deze regio. Als ik je voorstel Abby: Laten we een kaart maken van waar al-Qaida zijn rekruten vandaan haalt. Een van de meest verbijsterende dingen die je zult ontdekken, dat vanaf de jaren 60 een door de Saoedi's gesteunde groep die zich de 'World Muslim League'(WML) noemde, fondsen verstrekte aan deze al-Qaida cellen. En dat deden de Saoedi's al vanaf de 60er jaren. Ze waren tegen Arabisch nationalisme, daar ging het hun om. We hebben het over de voornaamste Amerikaanse bondgenoot. Er bestaat een schitterend Wikileaks telegram uit 2005 uit Syrië, waarin de Syrische beleidsmedewerker op de VS ambassade zegt: “We moeten het Saoedische spel, om spanningen tussen soennieten en sjiieten op te voeren, steunen.”

Stel je dat eens voor. Dit is een ernstig probleem. En nu beginnen nuchtere westerse regeringen (niet per se de VS) door te krijgen dat dit uit de hand gelopen is.  En dat er iets gedaan moet worden om de hyper-agressieve benadering tot dominantie in de regio te beteugelen.

A.M.: Laten we een andere regionale speler bekijken; Turkije. Hoe heeft Turkije de bloei van ISIS mogelijk gemaakt?

Door de grens open te houden! Toen Obama in augustus 2014 zei dat ISIS een bedreiging voor de wereld was enzovoort, had zich op het NAVO handvest kunnen beroepen en Turkije als NAVO lid zou daarop gedwongen kunnen worden de grens te sluiten. Maar de VS bracht het NAVO handvest niet ter sprake, en de grens bleef poreus. En sinds augustus 2014 bleven de ISIS rekruten in Syrië binnenstromen.
Slechts heel af en toe maakt de pers er melding van: De eerste keer over de vrouwelijk Parijs terroriste: “Ze is in ISIS gebied, ze kwam vanuit Turkije binnen.” Maar hoe reisde ze door Turkije? Ze landde op vliegveld Istanboel, stapte op een vliegtuig naar Gaziantep, en reed ongestoord de grens over met Syrië. Hoe kan dat? Turkije is een soevereine staat... De grens is poreus.

Turkije speelt dus een spel waarmee ze een destructie richting zijn ingeslagen, waarbij men pogingen om de Koerdische opkomst te temperen uitgelopen zijn tot een oorlog tegen de Koerden. Niet alleen de Koerden in Turkije, ze bombarderen steden in Koerdistan in Turkije, maar ze bombarderen ook PKK en YPG basissen in Irak waar mensen getraind worden om tegen ISIS te vechten.

Als je een Amerikaans strategische planner zou zijn en je zou een basis in Turkije opzetten om ISIS te kunnen bombarderen en ondertussen verleen je grondsteun aan de Koerdische milities en opeens verschijnen Turkse vliegtuigen die jouw Koerden gaan bombarderen. Nou, wat is hier gaande? En waarom moeten mensen zoals jij en ik dit uitleggen? Dit is niet aan ons om uit te leggen, dit is zowel aan de Amerikaanse, als de Koerdische ministeries van Buitenlandse Zaken om uit te leggen.

A.M.: Kun je wat meer duiding geven aan het waarom van de Turkse oorlog tegen de Koerden?

Het punt van het Midden Oosten of willekeurig welk ander deel van de wereld is de culture diversiteit. Als je rondreist in het noorden van Irak bijvoorbeeld is het landschap ruig en bergachtig, zodat je tussen en de ene en de andere vallei al een taal kunt tegenkomen die net iets anders is. Andere religieuze tradities, er is enorm veel diversiteit in het Midden Oosten, het is ongelofelijk.
Die mensen leefden voor een lange periode in diverse vormen vreedzaam naast elkaar. Ik ga het niet romantiseren. Verschillende vormen, dus ook wel eens spanningen. Een grote Armeense bevolking, bijvoorbeeld.

Na de Eerste Wereldoorlog volgde Turkije een harde republikeinse, Turks-nationalistische lijn, onder leiding van Kemal Atatürk, 'de vader van alle Turken' wat weinig ruimte liet voor minderheden. En er was natuurlijk de de genocide op de Armeniërs. Maar er was ook de kwestie met de Koerden.
Koerden werd verteld: jullie zijn als ons, niet als de christenen. Aanvankelijk werd religie er bij betrokken. Maar het ging nooit echt over religie, de aanval op de Armeniërs ging ook niet over religie het ging om verschillen. Ga je net als ons zijn? Ga je volledig assimileren of niet? Het was een zeer dwingend assimilerend nationalisme. En de Koerden werd verteld dat ze moesten assimileren om Turks te worden; er bestaat niet zoiets als 'een Koerd'.

Dat is een vrij meedogenloze vorm van nationalisme. Dat is de historie van modern Turks nationalisme geweest, het heeft moeten worstelen met de giftige spanning die daarin besloten lag en die geen plaats biedt aan minderheden.

Wat interessant is aan Turkse geschiedenis van de afgelopen twintig jaar, dat de Koerdische politieke bewegingen nieuw leven in de de Turkse politiek hebben geblazen. De HDP bijvoorbeeld is een van de weinige partijen die totaal sociaal progressief is en gelieerd aan het Turkse links en die het heeft versterkt heeft met een massabeweging. Ze leverden in 1993 hun onafhankelijkheidswens in, in ruil voor een aparte status in Turkije. Deze politieke steun leverde Turks links een enorme electorale winst op. De Koerden zij daarom niet een of andere vreemde levensvorm, ze horen volop in de Turkse samenleving. De grootse Koerdische stad is Istanboel. Er wonen daar 1 miljoen Koerden . Ze wonen overal verspreid in Turkije. Maar ze hebben door hun strijd om zelfbeschikking lucht gegeven aan het gehele Turkse volk.

Men wil een een herziening van de idealisering van dat giftige nationalisme, waar Erdogan nu de vertegenwoordiger van is geworden. De Koerdische strijd gaat niet over etniciteit, het gaat over waarden. De HDP is geen exclusief Koerdische partij, het is een partij van bepaalde sociaal progressieve waarden. Dus dat is nu beschikbaar - binnen Turkije.

A.M.: Er is een wetenschapper die iedere zelfmoordaanslag sinds 1980 heeft bestudeerd en hij ontdekte dat 95 % daarvan één strategische motivatie deelde en dat is de militaire interventie of bezetting van hun land. In deze wetenschap, waarom denkt u dat het imperium volhardt in het gebruik van militaire interventies?

Er zijn meerdere redenen. Als je geen andere oplossing hebt voor de problemen van het volk, gebruik je de hamer. Als geen enkele oplossing meer kunt bedenken om een eind aan armoede te maken, honger, wanhoop et cetera. - in de Verenigde Staten – waarom zouden we het over de wereld moeten hebben. Zelfs als men in Amerikaanse steden niet voor genoeg banen of scholen kan zorgen, zorgt men voor politie, zorgt men voor gevangenissen. Dit is de nationale evenknie van imperialisme in het buitenland. Hier hebben ze geen antwoord op mensen die verhongeren, dus gebruiken se de gevangenis. Daar hebben ze geen antwoord op de verlangens van de mensen, dus gebruiken ze bombardementen. Dit is een gewoonte geworden. Waarom? Omdat de zeer rijken der aarde in staking zijn gegaan. Ze weigeren belasting te betalen. Ze schieten tekort in de levering van welstand voor menselijke verbetering. Ze leveren maar al te graag geld om mensen te bombarderen en ommuurde gemeenschappen te bouwen, ze leveren maar al te graag dystopia. Ze zijn in staking als het aankomt om de creatie van utopia. Het is aan mensen die goedbedoelend zijn en weldenkend zijn, mensen die in de goede kant van de geschiedenis geloven, om te vechten voor utopia.
Zíj hebben een eindspel en dat is puur dystopisch.
We zijn vergeten dat we moeten vechten voor een eindspel. Onze toekomst ligt niet alleen in verzet. Onze toekomst moet iets prachtigs zijn.




Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Oorlogsdreiging voor Iran nog steeds actueel

Tegenstrijdige berichten over Iran. Is er echt sprake van een dreigende aanval op Iran of zijn dit slechts de media-schermutselingen vooraf om een sterke onderhandelingspositie te waarborgen. Aan onze media heeft dat niet gelegen want die publiceerden klakkeloos de VS/Israël propaganda die beweerde dat het laatste IAEA rapport onomstotelijk het bewijs leverde dat Iran in het geheim aan een nucleair wapen werkte. In de eerste plaats leverde het IAEA rapport dat bewijs niet en in de tweede plaats werden de 'sterke aanwijzingen' binnen enkele dagen door de alternatieve media gereduceerd tot praktisch nul. En zoals te doen gebruikelijk werden de rectificaties pas dagen later en mondjesmaat gepubliceerd.

Terwijl er nog steeds sprake is van een militaire omsingeling van Iran gooit het volgende incident olie op het vuur. Iran meldde dat het een Amerikaans onbemand vliegtuig (drone) onderschept had. Niet veel later erkende de VS dat het een drone verloren was. Volgend de VS betrof het een toestel waar de ISAF, de NAVO-missie in Afghanistan, recent de controle over verloor.

Deze drones worden voor vele doeleinden gebruikt zoals spionage maar ook voor aanslagen met raketten. Iran heeft dus alle recht dit vliegtuigje te onderscheppen en het als een daad van agressie te beschouwen.

Gelukkig zijn er ook andere geluiden al zijn die vooralsnog nauwelijks bemoedigend.

Vandaag vind er in Bonn een internationale conferentie plaats over veiligheid en stabiliteit in Afghanistan. De Duitse en Iraanse ministers voor Buitenlandse Zaken Ali Akbar Salehi en Guido Westerwelle bespraken de jongste ontwikkelingen en riepen op tot nauwere samenwerking. Jammer genoeg zal Pakistan ontbreken op de conferentie. Dit uit protest tegen de luchtaanval van de NAVO op Pakistaanse militaire doelwitten waarbij 24 Pakistaanse soldaten om het leven kwamen.

De Volkskrant is een stuk somberder en bestempelt de conferentie vooraf al als een mislukking, waarbij het de schuld niet legt bij de NAVO maar vooral bij Pakistan dat door de krant beschuldigd wordt actief de taliban te steunen.

Het ziet er meer en meer naar uit dat de ondergrondse politieke infiltratiemethodes in Iran's 'groene beweging' gefaald hebben. De NGO's met dubbele agenda hebben weliswaar voet aan de grond gekregen met de 'branding' van het groene merk, maar hadden zich misrekend in de volharding van de Iraanse oppositie inzake Iran's recht op nucleaire technologie. Het feit dat de 'Groene Beweging' in essentie authentiek (grassroots) is heeft ervoor gezorgd dat de beweging zich veel onafhankelijker heeft opgesteld dan bij vorige kleuren en bloemenrevoluties.

Een van deze niet-gouvernementele organisaties is bijvoorbeeld de neoconservatieve denktank 'American Enterprise Institute' (AEI), waar overigens onze Hirsi Ali zo'n prettig onderdak heeft gevonden. In het bijgaande fragment doen de uitlatingen van het hoofd van de AEI, Danielle Pletka haast kolderiek aan. Waar eerst de nucleaire dreiging werd afgeschilderd als onmiddellijk en urgent i.v.m. Iraëls veiligheid beweert zij nu dat het grootste gevaar van Iran niet schuilt in het feit dat het over een atoomwapen zou beschikken maar: Stel je voor dat Iran over zo'n wapen zou beschikken en het niet zou gebruiken! Dat zou betekenen dat Iran de wereld zou laten zien dat het een vreedzame en redelijke natie is en dan zouden de tegenstanders van preëmptief militair ingrijpen gelijk krijgen! Stel je voor....

Uiteraard steekt er meer achter. Ze stelt nu – geheel ten onrechte overigens – dat de 'groene revolutie' A: gefaald heeft en B: dat dat komt het zich niet afgezet heeft de nucleaire ambities van de theocratische regering.

Waarmee slechts aangegeven wordt hoe dwingend en hoe weinig democratisch de invloed is van dergelijk organisaties. Enkel en alleen democratische veranderingen die gunstig zijn voor de economisch of militair-strategische belangen van de VS worden gesteund. Zodra de bevrijdingsbeweging streeft naar een grotere onafhankelijkheid van het westen wordt de 'hulpverlening' onmiddellijk gestaakt.

De recente bestorming van de Britse ambassade heeft nog maar eens duidelijk gemaakt hoezeer het Iraanse volk gegriefd is over de volstrekt onrechtvaardige sancties die door het westen opgelegd worden. Het enige dat de media rapporteren is verontwaardiging in Londen en de westerse wereld.

Hoe terecht die verontwaardiging ook is neemt dat niets weg schandalige partijdig die de media innemen inzake verslaggeving over Iran.

Omdat het verhaal van Iran's 'onmiddellijke nucleaire gevaar' nauwelijks meer houdbaar is probeert men nu dit gevaar naar de toekomst te verschuiven en dat het voor de machtsbalans in de regio onaanvaardbaar zou zijn als Iran een nucleaire macht zou worden. Opeens heeft de onmiddellijke dreiging van Iran: 'De totale vernietiging van Israël' geen prioriteit meer. De druk mag dan wel even van de ketel lijken maar de oorlogstaal en de directe militaire dreiging voor Iran is nog niet afgenomen.

Wesley Clark onthult in 2007 het plan: 7 landen in 5 jaar

In een interview met Amy Goodman op 2 maart 2007, legt gepensioneerd generaal Wesley Clark uit dat de Bush regering het plan had om 7 landen uit te schakelen in 5 jaar: Irak, Syrië, Libanon, Lybië, Somalië, Soedan, Iran

VS druk op Syrië neemt toe

Gisteren berichtte 'zerohedge' als eerste dat het vliegkampschip 'USS CVN-77 George Bush' een nieuwe ligplaats had gekozen vlak voor de kust van Syrië. Tegelijkertijd werd Amerikaans ambassadepersoneel aangeraden Syrië zo spoedig mogelijk te verlaten. Ambassadeur Robert Ford, die vorige maand nog nog teruggehaald was naar de VS, kreeg uit veiligheidsoverwegingen geen toestemming terug te keren naar Syrië.

Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken waarschuwde intussen landgenoten op pelgrimstocht in Saoedi-Arabië om dezelfde redenen  de terugreis  per vliegtuig te maken in plaats van per auto of bus te reizen door  door Syrië. Dit zou dan weer rechtstreeks te maken hebben met een schietincident onlangs op een Turks buskonvooi vol bedevaartgangers, uitgevoerd door acht schutters, gekleed in Syrische militaire uniformen. De reden van deze beschieting zou te maken hebben met de Turkse kritiek om de Syrische leider Bashar al-Assad.

Vanwege het grote aantal vluchtelingen uit Syrië op Turks grondgebied overweegt Turkije momenteel hier een bufferzone voor op te richten. Die bufferzone zou dan wel eens per ongeluk deels op Syrisch grondgebied kunnen komen met als mogelijk gevolg grensincidenten, die dan weer als voorwendsel kunnen dienen voor een grootscheeps Turks (en daarmee NAVO) offensief.  

Zo vlak na de omverwerping van het Libische regime van Kadhafi met uitgebreide steun van de NAVO en de VS , waarbij de definitie van een no-fly zone tot het maximum opgerekt werd, is het niet denkbeeldig dat de VS eenzijdig en zonder VN overleg zou kunnen besluiten dit in Syrië te herhalen. Zeker niet nu het zich gesteund voelt door Turkije en de Arabische Liga zou de VS kunnen besluiten dat het de VN met als 'dwarliggers' Rusland en China, niet meer nodig heeft.
Iran op zijn beurt heeft al eerder aangegeven een militaire aanval op Syrië onacceptabel te vinden. Het risico dat Iran zich in de strijd zal gaan mengen is echter uiterst klein aangezien het zelf – geheel ten onrechte overigens – al onder vuur ligt vanwege de vermeende kernwapenactiviteiten. Het gevaar is groter dat Israël deze kans zal aangrijpen om haar agressie-oorlog tegen Iran te starten en daarmee de VS mee te sleuren. Gelet op de retoriek die we laatste tijd uit Washington horen is het maar de vraag of de VS hier werkelijk zo ongelukkig mee zal zijn.

Seymour Hersh over de vermeende Iran dreiging

Veelgeprezen onderzoeksjournalist Seymour Hersh, bespreekt met AntiWar zijn artikel voor The New Yorker magazine:  "Iran and the IAEA". Over hoe uitgebreide CIA / JSOC spionage (en misschien wel moord en sabotage) in Iran geen enkel bewijs van een clandestien kernwapenprogramma heeft opgeleverd. Waarom Iran's interesse in kernbommen vóór 2003 bedoeld was om zich in te dekken tegen een Iraaks wapen. Over de nieuwe IAEA directeur-generaal Yukiya Amano, die moeiteloos oude insinuaties herkauwt om een ​​voorwendsel voor de oorlog te creëren, en waarom het gebral uit Israël meestal louter afkomstig is vanuit de defensie-top, omdat de gezond verstand houding ten opzichte van Iran vooral voorkomt bij de lagere rangen van het leger en de Mossad.

Het radio interview met Scott Horton is hier te beluisteren  

Occupy Moscow!

Erg populair bij progressieve bloggers, forum debaters, conspiracy fans en leesluie Youtube surfers; de filmpjes van RT (voorheen: Russia Today). Niets mis met de informatie, RT is een waardevolle, kritische nieuwsbron en besteedt aandacht aan zaken die in het westen onderbelicht blijven. Max Keiser's visie op financieel economische zaken wordt breeduit gewaardeerd. RT maakte bijvoorbeeld een uitstekend uitzending over de SOA/ WHISC (School of theAmericas), een regelrechte terroristenschool in Fort Bennings USA, waar officieren en soldaten worden opgeleid om democratieën in Zuid Amerika omver te werpen.

Niettemin is het jammer dat RT zijn kritische pijlen hoofdzakelijk richt op Amerika en Israël. Zaken die Rusland betreffen worden vermeden. Insiders weten dat bij het 100% staatsgefinancierde RT kritiek op premier VladimirPoetin of president Dimitri Medvedev ten strengste verboden is. Velen, waaronder 'Reporters Without Borders', zien RT dan ook als niet anders dan een pro-Kremlin, Sovjet style staatspropaganda zender.  

RT toont zich ook een fanatieke voorvechter van Iran en loopt hiermee in de pas met zijn Iraanse evenknie 'PressTV'. Uiteraard gaat het hierbij niet om sympathie voor het moslimregime in Teheran.    

De steun wordt vooral ingegeven door de eigen economische en strategische belangen, 

En als het in het straatje van Moskou te pas komt schaart Rusland zich moeiteloos achter de VS in de 'war on terror' door de Tsjetsjeense onafhankelijkheidsstrijd af te schilderen als 'moslimterrorisme'.

RT is ook een pleisterplaats voor complotdenkers.

Het geeft een platform aan een demagoog als Alex Jones en Wayne Madsen die beide weliswaar veel goed onderzoekswerk doen, maar in hun complottheorieën nogal eens doordraven. In het geval van Jones zelfs zover dat je kunt spreken van 'fear mongering'.

Zo promoot RT ook het idee dat er een serieus wetenschappelijk debat bestaat omtrent de oorzaken van 'global warming'. Er zou sprake zijn van een zakelijk complot om groene industrie te pushen. Zeker, er zijn tegenstrijdige geluiden maar dat neemt niet weg dat 97% van de wetenschappelijke wereld ervan overtuigd is dat menselijk handelen de oorzaak achter de opwarming van de aarde is.

    

Het probleem is echter dat men RT's informatie als zoete koek slikt en niet ziet voor wat het is: Russische, anti-westerse staatspropaganda.

Maar de koude oorlog is toch voorbij? Ja, maar de oorlog om zakenbelangen is in volle gang en de 'democratische' republiek Rusland heeft eenzelfde (staats)kapitalistische agenda als de VS of (commu)kapitalistische China. Zo heeft ook Rusland de gevolgen van de crisis gevoeld. Ook in Rusland heeft er een bail out plaatsgevonden van de banken, ook in Rusland bestaat er een een noodfonds, ook daar is de financiële zeepbel uiteengespat.  En hoewel de KGB-staat van Putin voortdurend slag levert met de macht van de oligarchen en miljardairs lijdt het volk onder beiden. De problemen in Rusland zijn minstens zo groot als bij ons. Reden genoeg om in opstand te komen. Dus: Occuppy Moscow dan maar? Hallo, RT?

'Israëlische aanval op Iran zal ook op burgerdoelen gericht zijn'

Voorstanders van een “preëmptieve” (lees: “preventief “ = verboden volgens internationaal recht) aanval op Iran beweren dat het hierbij slechts zal gaan om precisie bombardementen op verdachte nucleaire faciliteiten door Israëlische F-15 en F-16's.  

De 'Daily Beast' kreeg echter van VS veiligheidsfunctionarissen te horen dat zo'n aanval veel verder zal gaan.

Ook elektriciteits – ,internet en GSM netwerken, waaronder noodfrequenties voor politie en brandweer, zullen doelwit zijn van een dergelijke actie.

Bij 'Antiwar', een uitstekend radio-interview van Scott Horton met Muhammad Sahimi, professor technische scheikunde en materiaalwetenschap aan de Universiteit van Zuid Californië. Sahimi ontleedt punt voor punt alle beweringen die in het laatste IAEA rapport aangedragen worden als aanwijzing dat Iran bezig zou zijn met de ontwikkeling van een nucleair wapen.

De bewering dat Iran nucleaire voorraden verzwijgt is onjuist, zo zegt hij bijvoorbeeld, omdat het hierbij om een zwaar-waterfabriek gaat en dit product niet eens als nucleair materiaal beschouwd wordt. Daarnaast heeft Iran geen zwaarwaterreactor, maar heeft er alleen een in aanbouw.

Maar ook van de vermeende militaire applicaties van Iran's atoomprogramma laat Sahimi weinig heel. Alles hierover berust op het bewijs dat afkomstig is van een veelbesproken, in 2004 “gestolen” laptop, die "toevallig" bol staat van zeer belastend materiaal, maar waarvan de authenticiteit betwist wordt.

In feite dus herhaling van oud en nauwelijks meer serieus te nemen materiaal.

Ook komt de “Russische atoomgeleerde” Danilenko komt ter sprake. Zoals reeds bekend is Vyacheslav Danilenko geen atoomgeleerde en had zijn werk te maken met productie van nano-diamanten, niet één of ander duister plan om Iran aan een ontstekingsmechanisme te helpen voor een atoombom.

In het licht van bovenstaande is het bizar dat IAEA's Yukiya Amano van Iran eist om te reageren op de verwijten van de nucleaire waakhond van de VN.

Een door zijn baas (VS) vals gemaakte waakhond met paranoïde trekjes dan wel te verstaan.

Fool me once, fool me twice...

Rosenthal sluit aanval op Iran niet uit

In maart 2003 viel de 'Coalition of  the Willing' Irak aan. Onder aanvoering van de VS die beweerde over informatie te beschikken dat Irak massavernietigingswapens bezat. Niet lang daarna bleek dat al die bewijzen verzonnen waren en dat de plannen voor de invasie van Irak al klaar lagen, lang voordat het eerste vliegtuig zich in de World Trade Center boorde.
Nederland steunde de oorlog tegen Irak en werd hiervoor nadien stevig op de vingers getikt door de commissie Davids die concludeerde dat de regering Balkenende zich had laten leiden door onbetrouwbare informatie van Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten.
Het excuus van Balkenende dat hij 'met de kennis van toen' tot zijn beslissing kwam is met een flinke korrel zout te nemen omdat de kennis van toen ook al aangaf dat deze informatie uiterst discutabel was.

Gaat de geschiedenis zich herhalen?

Vorige week tuimelden de media over elkaar heen met krantenkoppen als: 'IAEA: Iran werkte aan kernwapen' en 'IAEA: Iran werkte tot vorig jaar aan atoombom',  terwijl hierover niets te lezen was in datzelfde IAEA rapport, dat slechts sprak van 'aanwijzingen'.
Opvallend genoeg nam niemand dus schijnbaar de moeite om het rapport daadwerkelijk door te lezen en opnieuw toonden de media weer de slaafse bereidwilligheid om Amerikaans / Israëlische oorlogspropaganda te herhalen. Alsof men niets geleerd heeft van het Irak debacle dat honderdduizenden onschuldige slachtoffers opleverde.
Elsevier herhaalde nog maar eens de lang geleden ontkrachte bewering dat Mahmoud Ahmadinejad gedreigd zou hebben Israël van de kaart te willen vegen. Terwijl nu toch wel eens bekend moet worden geacht dat hij dat misschien (heimelijk) wel wil, maar nóóit in het openbaar gezegd heeft. Immers, zijn exacte woorden waren als volgt: 'De Imam (Khomeini) heeft gezegd dat dit regime dat Jeruzalem bezet moet verdwijnen van de pagina der tijd.'

Maar de IAEA is toch een betrouwbare bron?
Zeker, in aanloop naar de Irak oorlog, onder de leiding van Mohammed elBaradei,  bewees de IAEA zijn onpartijdigheid door er herhaaldelijk op te wijzen dat zij over geen enkel hard bewijs beschikte dat de Amerikaanse claim m.b.t. van Saddam's  nucleaire activiteiten kon onderschrijven.
Ook nu is er geen enkel bewijs van Iran's bedoelingen, maar uit een gelekt Wikileaks artikel blijkt dat de bereidheid om de VS naar de mond te praten bij Yukiya Amanode, de nieuwe Japanse directeur, een stuk groter is dan diens voorganger. Een reden temeer voor terughoudendheid van de pers zou je zo zeggen...

Maar ook het rapport zélf kwam, kort na publicatie onder vuur vanuit de alternatieve media die datgene deed wat de 'mainstream media' naliet: Kritisch zijn.

Zo ontdekte het blog 'Moon of Alabama' dat het rapport ten onrechte aannam dat een Oekraïense 'kern'geleerde: Vyacheslav Danilenko jarenlang meegewerkt zou hebben aan de ontwikkeling van een ontstekingsmechanisme voor een atoombom. In werkelijkheid bleek het om een productieproces van nanodiamanten te gaan. Industriële diamanten die bijvoorbeeld gebruikt worden voor boorkoppen in het oliewinningsproces...

Daarna ontdekte onderzoeksjournalist Gareth Porter nog meer onjuistheden in het rapport en deed uit de doeken dat de hele charade  bedoeld was om steun bij Rusland en China te verkrijgen voor nog verdergaande sancties tegen Iran.

In de wetenschap van het bestaan van deze kritiek én het geblunder van onze regeringsleider ten tijde van de Irakoorlog is het dus beschamend te noemen als onze minister van BUZA afgelopen maandag, tijdens een bijeenkomst van Europese collega's zegt dat hij een aanval op Iran niet zegt uit te sluiten, op grond van dergelijk twijfelachtig 'bewijsmateriaal'.
Maar ook de afgezwakte oproep van Rosenthal voor sancties is niet terecht. Niet zolang er geen duidelijkheid is of er überhaupt wel sprake is van ongeoorloofde activiteiten van het regime in Teheran. Kortom, een slechte beurt van Uri Rosenthal die hiermee dan ook het stempel van 'GoedFout' heeft verdiend.