Condoleezza Rice moest maar eens opheldering geven - zo eiste Bot ,want: "Als zij 'verstoppertje blijven spelen', dan kan dat 'consequenties' hebben voor de Nederlandse bijdrage aan vredesmissies" zo hield hij ons voor.
Maar de aartsdiplomaat Bot wilde niet zeggen in welk geval Nederland niet meer zou willen samenwerken met de Verenigde Staten. De VVD durfde wel wat harder te blaffen: de liberalen weigerden een nieuwe vredesmissie in Afghanistan te steunen als het humanitair oorlogsrecht niet zou worden gerespecteerd.
Na afloop bleek Rice het binnenbrandje geblust te hebben door de aanwezige BuZa-vazallen een handjevol nietszeggende diplomatieke uitspraken te voeren die gretig geslikt werden door Bot en de zijnen. Bot toonde zich „geheel gerust gesteld”, NAVO-baas Jaap de Hoop Scheffer verklaarde:"De lucht is opgeklaard" en daarmee was de kous af.
Dan had men echter buiten mevrouw Rice gerekend die na afloop het diplomatieke opzetje doorkruiste met openlijke uitspraken als: "Inlichtingenwerk is de sleutel om aanvallen te voorkomen. We moeten elk middel dat we hebben gebruiken.” en "Het feit dat je een democratie bent betekent niet dat je volmaakt bent. "
In de maanden die hierop volgden werd pijnlijk duidelijk wat de woorden van Rice betekenden. In Guantanamo bay bleef het “business as usual”, er dook steeds meer nieuws op over "extraordinary renditions" en in een uiterste poging om aan hun folteraars te ontsnappen slaagden drie Guantanamo gedetineerden zichzelf te verhangen.
Openlijk bleven de Europese partners in het kwaad met het humanitaire vingertje zwaaien maar stuurden bereidwillig troepen naar Afghanistan om de Amerikanen in hun beulswerk te assisteren.
Want er veranderde natuurlijk niets.
Er werd wat gegoocheld met juridische termen, het accent wat verlegd van militaire - naar CIA acties en onlangs onderstreepte Bush tijdens een aantal speeches nog maar eens een keer hoe fantastisch - naar zijn mening - de middeleeuwen waren. Hij pochte dat het folteren voor uitstekende resultaten had gezorgd. "These are dangerous men, with unparalleled knowledge about terrorist networks and their plans of new attacks," en hij - Bush - had de waarheid eruit geperst.
Zoals bij Abu Zubaydah, door Bush voorgesteld als al-Qaeda kopstuk maar in werkelijkheid niet meer dan een loopjongen, een reisagent voor de organisatie, bij wie door middel van "waterboarding" een indrukwekkende lijst van "bekentenissen" werd ontlokt.
Volslagen waardeloze informatie volgens Dan Coleman, de FBI's top al-Qaeda analist die Zubaydah als een geestelijk gestoorde man omschreef: “This guy is insane, certifiable, split personality.”
Terwijl Bush in Amerika "the secret of my success" voor zaaltjes met enthousiast klappende Neanderthalers uiteenzette zat men in politiek Nederland flink met de zaak in de maag. Hoe moest hier nu weer op gereageerd worden? ‘Wij maar alles in de doofpot stoppen, lekken dichten, terwijl de president van de Verenigde Staten nog harder lekt dan een incontinente bejaarde’, moet men gedacht hebben.
Het stukje met de gespeelde verontwaardiging werd dus maar weer voor de goegemeente opgevoerd. Balkende toonde zich ‘geïrriteerd’ en „teleurgesteld” en vond: „Dit soort zaken moet je niet te veel hebben”, Bot op zijn beurt voelde zich "bekocht". Een PvdA plan om op een veroordeling in de VN-mensenrechtenraad aan te sturen ging hem niettemin véél te ver omdat de VS dan terecht zouden komen in het rijtje schurkenstaten - zo meende Bot, voor wie idealistische droombeelden schijnbaar zwaarder wegen dan kille feiten. Van een vertrouwensbreuk was dan ook geen sprake volgens de minister van Buitenlandse Zaken. Hij hield het liever op een deuk.
Dat mag dan een geruststellende gedachte voor minister Bot zijn, het is maar de vraag of dat ook geldt voor de weerloze verdachten. Die lopen wel iets meer op dan een deuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten