John Pilger: Waarom de Britten Nee tegen Europa zeiden

originele titel: 'John Pilger: Why the British Said No to Europe',
bron:
http://www.telesurtv.net/english/opinion/John-Pilger-Why-the-British-Said-No-to-Europe-20160625-0022.html 

bron: http://www.boerenbusiness.nl/

De meerderheidsstemming van de Britten om de EU te verlaten was een daad van onvervalste democratie. Miljoenen doodgewone burgers weigeren om langer gekoeioneerd te worden, geïntimideerd of met openlijke minachting weggezet te worden door de vermoedelijk beter gesitueerden in de grootste partijen, de leiders van de zakelijke en financiële oligarchie en de media.

Dit was voor een belangrijk deel een referendum voor wie boos en gedemoraliseerd was geworden door de pure arrogantie van de verdedigers van de 'Remain' campagne en de verbrokkeling van een sociaal rechtvaardig maatschappelijk leven in Groot-Brittannië. Het laatste bastion van de historische hervorming van 1945, de National Health Service, is dermate ontwricht door Tory en Labour ondersteunde plunderaars dat het moet knokken om te overleven.

Een voorbode voor wat komen zou was er in de vorm van minister van Financiën George Osborne, de belichaming van zowel het aloude Groot-Brittannië en de bancaire maffia in Europa, die dreigde dat er £ 30 miljard gesneden zou gaan worden in de publieke bestedingen bij een 'verkeerde' verkiezingsuitslag; het was chantage in optima forma.

Tijdens de campagne werd het onderwerp van immigratie met volmaakt cynisme uitgebuit, niet alleen door populistische politici van verdwaasd rechts, maar ook door Labour politici, voortbordurend op hun eigen respectabele traditie van het bevorderen en stimuleren van racisme, een symptoom van verrotting niet aan de onderkant, maar aan de top. De reden dat miljoenen vluchtelingen het Midden-Oosten ontvlucht zijn - eerst Irak, nu Syrië - is gelegen in de invasies, en de chaos die gesticht is door de imperialistisch grootheden; Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Frankrijk, de Europese Unie en de NAVO. Voor die tijd was er al de moedwillige vernietiging van Joegoslavië. En daarvoor was het de diefstal van Palestina en de wilsoplegging door Israël.

De Britse tropenhelm mag dan al lang van het toneel verdwenen zijn, maar het bloed is nooit gedroogd. Een negentiende-eeuwse minachting voor landen en volkeren, afhankelijk van de mate van hun koloniale nut, blijft een middelpunt van de moderne 'globalisering', met inbegrip van zijn perverse socialisme voor de rijken en kapitalisme voor de armen: zijn vrijheid voor het kapitaal en de ontkenning van de vrijheid van arbeid; zijn doortrapte politici en gepolitiseerde ambtenaren.

Alles hiervan heeft zijn plekje gevonden in Europa en heeft types als Tony Blair rijk gemaakt en armoe en machteloosheid veroorzaakt voor miljoenen anderen. Op 23 juni maakten de Britten kenbaar er genoeg van te hebben.

De meest effectieve propagandisten van het 'Europese ideaal' vond je nooit bij extreem-rechts, maar bij een onuitstaanbaar regenteske klasse voor wie grootstedelijk Londen gelijk staat aan het Verenigd Koninkrijk. De kopstukken daarvan zien zichzelf als liberaal, verlicht, gecultiveerde senatoren van de 21e eeuwse tijdgeest, 'cool' zelfs. Wat ze werkelijk zijn is een bourgeoisie met een onverzadigbaar consumentistische smaak en een verjaarde conceptie van hun eigen superioriteit. In hun huiskrant, de Guardian, hebben zij, dag in dag uit, de draak gestoken met iedereen die het zelfs maar waagde om over de EU te praten als; uiterst ondemocratisch, een bron van sociale onrechtvaardigheid en een kwaadaardig extremisme - beter bekend als 'neoliberalisme'.

Het doel van dit extremisme is om een permanente, kapitalistische theocratie te vestigen dat moet zorgen voor een 'tweederde samenleving', met de meerderheid verdeeld en in de schulden, beheerd door een zakelijke klasse, en een permanente groep van werkende armen. In hedendaags Groot-Brittannië groeien 63 procent van de arme kinderen op in gezinnen waar één gezinslid werkt. Voor hen is de val al gesloten. Meer dan 600.000 inwoners van de tweede stad van Groot-Brittannië, Groot Manchester, hebben, volgens een onderzoek, 'te maken met de gevolgen van extreme armoede' en 1,6 miljoen mensen glijden af naar behoeftigheid.

Over deze sociale ramp wordt maar weinig gesproken in de - door de elitaire middenklasse gecontroleerde - media, met name door het van Oxford/Cambridge verzadigde BBC. Tijdens de referendum campagne verscheen er haast geen enkele inzichtelijke analyse die afbreuk zou kunnen doen aan de clichématige hysterie over 'het verlaten van Europa', alsof Groot-Brittannië op het punt stond versleept te worden naar vijandige wateren ergens ten noorden van IJsland.

Op de ochtend na het referendum, verwelkomde een BBC-radio reporter politici in zijn studio als oude kameraden. 'Nou,' zei hij tegen 'Lord' Peter Mandelson, de in ongenade gevallen architect van het 'Blair-isme', "waarom willen die mensen het zo graag? ' 'Die mensen' waar hij het over had, waren de meerderheid van de Britten.

De welgestelde oorlogsmisdadiger Tony Blair blijft een held voor de 'Europese' Mandelson kliek, hoewel maar weinigen dat vandaag de dag nog zullen zeggen. The Guardian omschreef Blair als 'mystiek' en als trouw aan zijn 'project' van roofzuchtige oorlog. De dag na het stemmen, bedacht columnist Martin Kettle een Brechtiaanse oplossing voor het misbruik van de democratie door de massa. 'Nu kunnen wij het toch allemaal wel eens zijn dat referenda slecht zijn voor Groot-Brittannië', zei de kop boven zijn paginavullende stuk. Wat er met 'wij' bedoeld werd niet uitgelegd maar als vanzelfsprekend aangenomen - net zoals dat met 'deze mensen' het geval was. 'Het referendum heeft minder legitimiteit verleend aan de politiek, niet meer,' schreef Kettle. ... 'Het oordeel over referenda moet een meedogenloze zijn: Dit nooit weer.'

Het soort van meedogenloosheid waar Kettle naar verlangt vind je terug in Griekenland, een land dat nu uitgevlakt is. Daar hadden ze een referendum en het resultaat werd genegeerd. Net als de Labour partij in Groot-Brittannië, zijn de leiders van de Syriza regering in Athene de producten van een rijke, zeer bevoorrechte, goed opgeleide middenklasse, perfect aangepast aan de nepperigheid en het politiek verraad van het post-modernisme. Het Griekse volk maakte moedig gebruik van het referendum om van hun regering te eisen dat het 'betere voorwaarden' zou bedingen bij een corrupt bewind in Brussel dat bezig was het laatste restje leven uit het land te persen.. Ze werden verraden, zoals de Britten verraden zouden worden.

Afgelopen vrijdag werd Labour-leider Jeremy Corbyn door de BBC gevraagd of hij nog een goed woordje over had voor de vertrokken Cameron, zijn kameraad in de 'Remain' campagne. Corbyn prees volmondig Cameron's 'waardigheid' en herinnerde aan zijn steun voor het homohuwelijk en zijn verontschuldiging aan de Ierse families van de doden van Bloody Sunday. Hij zei niets over Cameron's tweedracht zaaien, zijn snoeiharde bezuinigingsbeleid, zijn leugens over 'bescherming van' de Health Service. Evenmin bracht hij de mensen de oorlogshitsing van de regering Cameron in herinnering: het sturen van de Britse special forces naar Libië en Britse assistentie voor Saoedi-Arabië in het 'humanitair bombarderen' van Yemen, en bovenal, het naderbij brengen van de Derde Wereldoorlog.

In de week van het referendum, repte geen enkele Britse politicus en, voor zover ik weet, geen journalist over de toespraak van Vladimir Poetin in Sint-Petersburg ter herdenking van de vijfenzeventigste verjaardag van de invasie van de Sovjet-Unie door nazi-Duitsland op 22 juni 1941. De Sovjet overwinning - dat het leven kostte aan 27 miljoen Sovjets en het merendeel van alle Duitse troepen - bracht de overwinning in de Tweede Wereldoorlog.

Poetin vergeleek de huidige waanzinnige samentrekking van NAVO-troepen en oorlogsmaterieel aan de westelijke grenzen van Rusland met Operatie Barbarossa van het Derde Rijk. De oefeningen van de NAVO in Polen waren de grootste sinds de nazi-invasie; Operatie Anaconda had een aanval op Rusland gesimuleerd, vermoedelijk met kernwapens. Aan de vooravond van het referendum, waarschuwde de Quisling secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, de Britten dat 'vrede en veiligheid' in gevaar konden komen als ze kozen voor vertrek uit de EU. De miljoenen die hem - naast Cameron, Osborne, Corbyn, Obama en de man die de Bank of England runt - genegeerd hebben, zouden best wel eens, heel misschien, juist een slag kunnen hebben geslagen voor echte vrede en democratie in Europa.

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Britse bommen en beeldmateriaal

Zes uur nadat de stemming erdoor was gekomen in het Britse Lagerhuis zijn de eerste Britse jager al opgestegen van de luchtmachtbasis op Cyprus en hebben de Falcon bommenwerpers met succes olievelden in het Oosten van Syrië gebombardeerd. Als juridische onderbouwing moesten 'zelfverdediging' en de aanslagen van Parijs dienen, en de daaruit volgende  VN Veiligheidsraad resolutie 2249 van 20 November j.l., die lidstaten opriep tot het nemen van "all necessary measures" tegen de Islamitische Staat. 

Om de stemming in zijn voordeel te doen uitslaan wierp Cameron er (tot grote verontwaardiging van Jeremy Corbyn) een platvloerse Bush klassieker tegenaan door te suggereren dat 'tegenstanders van militaire actie sympathisanten van terroristen' zouden zijn. 

Opvallend was ook dat Cameron opeens niet meer van mening was dat nog meer bombardementen op Syrië zou leiden tot: 'Verdergaande radicalisering en een toename van terrorisme'
 

 

 De vraag is natuurlijk wat de bedoeling is van dergelijke bombardementen. De Britten bombardeerden al twee jaar (opnieuw) in Irak zonder enig strategisch resultaat te behalen; de opmars van ISIS ging alleen maar door, en het weerhield de terroristen in Parijs, Beiroet en Bagdad ook niet van het plegen van hun aanslagen. 
Daar waar het bombarderen wel resultaat had, was er sprake van een samenwerking met gemotiveerde grondtroepen zoals bij de Koerden of bij het verdedigen of heroveren van steden als Baiji en Tikrit waar het Iraakse leger ondersteund werd door sjiitische milities van Hashid al-Shaabi (Volks Mobilisatie Leger) of groeperingen die direct onder Iraans bevel staan zoals de Quds Force.

Daarin schuilt dan ook het probleem in Syrië: Zonder enige groepering die zorgt voor de 'boots on the ground' hebben bombardementsvluchten weinig nut, behalve meer slachtoffers, meer vluchtelingen maken en meer toekomstige jihadstrijders kweken. En dat zelfde geldt natuurlijk ook voor de Russische strijdkrachten. Ware het niet dat die al wel de gemotiveerde grondtroepen tot hun beschikking hebben in de vorm van het reguliere Syrische leger (SAA) aangevuld met sjiitische Hezbollah en Iraanse strijdkrachten. Een optie die voor de Golfstaten en het Westen weer onacceptabel is omdat gevreesd wordt dat daarmee ook de positie van Assad hersteld kan worden.

Dan blijft er maar één ander mogelijk voordeel te halen uit het bombarderen van ISIS in Syrië en dat is het lamleggen van de zeer lucratieve oliehandel die ISIS drijft dankzij de buitgemaakte bronnen in Irak en Syrië. En daar is iets heel typisch mee aan de hand.

Een paar dwaze conspiracy theorieën buiten beschouwing latend, kan toch moeilijk ontkend worden dat er veel aanwijzingen zijn en zelfs bewijs bestaat voor de indirecte VS steun (via de Golfstaten) aan ISIS en de directe steun in de vorm van het 'verkeerd droppen' van voorraden, uitbetalen van losgeld (wat de Amerikanen nooit doen) en wapenleveranties aan 'gematigden' - waarvan men beter wist. Daarnaast hebben we natuurlijk het veel verkeerd geïnterpreteerde DIA document - dat per ongeluk in handen viel van het rechtse Judicial Watch en vooral gebruikt werd om Obama te beschadigen - maar dat ook na een gedegen beschouwing zoals hier door Nafeez Ahmed , zéér beschadigend is voor de VS regering.
Het document bevestigt namelijk het vermoeden dat de VS in 2012 al wist dat er een fanatieke soennitische groepering (zoals ISIS) aan het ontstaan was, en daar zelfs actief voor geijverd heeft in samenwerking met Turkije en de partners van de Golfstaten,  omdat het een bruikbaar instrument zou kunnen worden in de strijd tegen het Assad regime. En als dat niet overtuigend genoeg is, hebben we nog de bekentenis van Michael T. Flynn bij Aljazeera.

Kortom, het concluderen dat de 'strijd tegen ISIS' grotendeels een toneelstuk is, is volkomen terecht. Voor de buitenwereld moest het vooral lijken of er serieus tegen ISIS opgetreden werd terwijl men via de partners in het kwaad er alles aan deed om de succesvolle opmars van ISIS richting Syrië te garanderen. Hoe is het anders mogelijk  dat de enorme karavaan die door de woestijn trok om Palmyra in Syrië in te nemen niet opgemerkt werd door satellieten?

“Are we seriously to believe the United States couldn’t see them coming? Didn’t see those pickup trucks racing across the Syrian Desert? When they create massive plumes of dust, for one thing? Then they get to Palmyra, and they take over the city.”

Typisch nietwaar? Zo heeft de VS opvallend vaak te maken met haperende satellietbeelden: Van de sarin aanval in Ghouta wijk in Damascus 2013, tot aan de lanceerpositie van de BUK installatie die de MH17 naar beneden haalde - telkens beweerde Washington over 'smoking gun' satellietbeelden te beschikken - en toonde ze niet éénmaal.

Het meest recente voorbeeld van het ogenschijnlijk compleet falen van de Ameriaanse spionagesatellieten en AWACS vliegtuigen is het compleet negeren van de oliehandel waarmee ISIS naar schatting ettelijke miljoenen per dag mee verdiende. Meer dan een jaar lang bombardeert de VS strategische doelen van ISIS in Syrië ; Een hoogst enkele keer betrof het hier een - door ISIS veroverde olie-installatie - een van olietransporten werd nimmer geraakt.

Totdat president Poetin tijdens een bijeenkomst van G20 leiders in Antalya, Turkije de beschuldiging uitte dat door private partijen uit 40 landen (waaronder enkele G20 leden) allerlei geldstromen liepen richting de Islamitische Staat en dat de leden van de Westerse en Golf coalitie volkomen blind leken te zijn voor de oliehandel tussen ISIS en de opkopers, die via een een 'mobiele pijpleiding' van de Iraakse en Syrische bronnen, richting Turkse grens liep.     

Hij deed deze en de hierna volgende uitspraken op 15 november en op 16 november verschenen zijn woorden met mondjesmaat in de alternatieve media. Behalve zijn verontwaardiging over het Turkse neerhalen van een Russisch vliegtuig (die kort het Turkse luchtruim schond en boven Syrisch grondgebied beschoten werd door Turkse F16's) verzwegen de Nederlandse media volledig zijn andere, zoals hierna volgende uitspraken: 

"Ik heb onze collega's foto's laten zien die vanuit de ruimte zijn genomen en vanuit vliegtuigen, die duidelijk de omvang van de illegale handel in aardolie en aardolieproducten aantonen," 

"De colonne van tankauto's strekte zich over tientallen kilometers uit, zodat ze vanaf een hoogte van 4.000 tot 5.000 meter tot voorbij de horizon reikten"

En het belang van die woorden wordt wel geïllustreerd door de gebeurtenissen die daarop volgden.
De chronologische volgorde:

Dezelfde dag nog, 16 november – publiceren de media dat de VS coalitie voor het eerst een konvooi van 116 tankauto's van ISIS hebben aangevallen - hiervan bestaat géén beeldmateriaal. Wel een

aandoenlijk verhaal, zoals het voorafgaand aan de aanval van strooien van pamfletten om de onschuldige burgerchauffeurs te waarschuwen voor het naderende gevaar. Want, zoals wij weten verafschuwen de Amerikanen de dood van onschuldige burgerslachtoffers als 'collateral damage'... een uitdrukking die we inmiddels zo goed kennen dat het geen vertaling meer behoeft.

16 november 

De eerste videobeelden duiken op die zouden moeten bewijzen dat de VS al eerder het ISIS'olie-imperium zou hebben aangevallen. Daar zijn echter twee problemen mee: Er zijn géén tankauto-konvooien op te zien en alle verdere informatie is afgeplakt, zodat we niets kunnen controleren op authenticiteit.... Per saldo hebben we dus nog niets dat bewijst dat die bewuste aanval op dat konvooi van 116 tankauto's ooit heeft plaatsgevonden. Tot op heden zelfs niet.

18 november
De eerste beelden van de Russische aanval op de oliekonvooien en de aanvallen op installaties verschijnen op Youtube en bij de betere (niet mainstream) media.

20 november

Bij gebrek aan VS beeldmateriaal besluit de Amerikaanse nieuwszender PBS dan maar om Russisch beeldmateriaal te ´lenen´ en dat tijdens een reportage te gebruiken terwijl de commentaarstem doet voorkomen of we naar een Amerikaanse aanval zitten te kijken. Ze  vergeten dat de cyrillische tekens aan de zijkant de boel verraden. 
Oplettende kijkers, lezers en bloggers zoals bij het uitstekende ´Moon of Alabama´  ontdekken het bedrog. De zender biedt later zijn excuses aan, voor de 'fout'.


Verder op merkt datzelfde Moon of Alabama het volgende op:

The U.S. military recently claimed to have hit Islamic State oil tankers in Syria. This only after Putin embarrassed Obama at the G-20 meeting in Turkey. Putin showed satellite pictures of ridiculous long tanker lines waiting for days and weeks to load oil from the Islamic State without any U.S. interference.

The U.S. then claimed to have hit 116 oil tankers while the Russian air force claims to have hit 500. But there is an important difference between these claims. The Russians provided videos showing how their airstrikes hit at least two different very large oil tanker assemblies with hundreds of tankers in each. They also provided video of several hits on oil storage sites and refinery infrastructure.

23 november

Na het weekend beginnen de US media plotseling in de defensieve modus te kruipen en omstandig wordt uitgelegd dat de VS goede redenen had om de tankauto's niet aan te vallen.... Milieu, mensenlevens, vernietiging van infrastructuur... De Nederlandse media durf ik niet eens te gaan bekijken. CBS news vindt al die heisa over de olie van ISIS zó overrated; de ISIS 'hoofdstad' Raqqa, als die nou maar eerst ingenomen wordt...

2 december

De Russen leggen hun bewijs op tafel. Wie wil weten wat het echt waard is zou het materiaal allemaal zelf moeten gaan bekijken, het is erg veel en de pers briefing was behoorlijk lang. 

Ik zou niet al van het gepresenteerde als 'bewijs' kwalificeren. Meer; aanwijzingen. Zo tellen rijen vrachtauto's bijvoorbeeld m.i. niet mee; de claim ging over olie - niet andere, ongestoorde transporten.

Het zou te ver voeren om in dit artikel ook nog eens diep in te gaan op de kwaliteit of de overtuigingskracht van het materiaal. Daarnaast is er nog veel meer te vertellen over de rol van Erdogan en diens familie en de islamitische mafia-achtige groeperingen die de corridor open willen houden voor de smokkelpraktijken.
Zeker is wel dat Poetin hiermee een fikse dreun aan de coalitie heeft uitgedeeld en dat de bal nu bij de coalitie ligt om de beschuldigingen te ontkrachten, - of liever gezegd - onze go-NATO-go! loopjongen voor dergelijk klussen; Eliot Higgins.

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

Cameron's Leger van 70.000 'Gematigden'

De Britse premier David Cameron (door Robert Fisk wel vaker spottend 'PR Dave' genoemd) staat te popelen om nu eindelijk eens samen met de oude buddies van de 'coalition of the killing' ook wat bommen op Syrië te gaan gooien. Van zijn eigen Conservatieve partij mag het en van de Labour partij elite ook, ware het niet dat hun achterban juist massaal achter het pacifistisch enfant terrible Jeremy Corbyn is gaan staan (en dat zorgt best wat voor problemen)...

Want, zo redeneren de Labour leden, wat voor nut zouden Britse bombardementen op ISIS doelen in Syrië kunnen hebben als die net zoals hun collegae uit de States steevast hun doel missen, zoals overduidelijk gedemonstreerd werd door de Russische bombardementen die binnen één maand al effectiever bleken dat één jaar van VS 'precisiebombardementen', hierna; 'precies mis bombardementen'...

En bij gebrek aan beelden van succesvolle Amerikaanse bombardementen op bv. ISIS olietransporten
leende PBS News  brutaalweg  Russisch beeldmateriaal en presenteerde het als een 'Amerikaanse aanval'.

Ter rechtvaardiging beweerde Cameron echter dat die Russische bommen te weinig op ISIS terecht kwamen en te veel op het 'Vrije Syrische Leger' en hij beriep zich daarbij op een rapport van de 'Joint Intelligence Committee' (commissie van de Britse inlichtingendiensten dat de regering adviseert over veiligheidsbeleid en berucht geworden dankzij de bij elkaar gelogen dreiging van Saddam's massavernietigingswapens, t.b.v. de Irakoorlog).

In dat rapport wordt beweerd dat deze luchtsteun zou moeten worden gezien als steun aan de 'gematigde strijders' terwijl kenners het er over eens zijn dat het vrije Syrische Leger (FSA) vooral bestaat in luxe salons en hotellobby's van grote Europese zakensteden, en dat het aantal van de - door de VS gescreende - strijders  eerder 70 bedraagt, dan de genoemde 70.000. Hoe komt die JIT dan aan dat getal? Graig Murray in zijn blog legt uit:

Het overgrote deel van dat - door de JIC geportretteerde - aantal wordt gevormd door Koerdische strijders. Maar, zegt Murray; die tellen die helemaal niet als anti-ISIS coalitie, want die beschermen alleen hun eigen grondgebied. En zoals Robert Fisk opmerkt: Nadat de troepen van Assad al 60.000 man verloren in de strijd tegen ISIS en al-Nusra, zouden die moegestreden restanten in Damascus al maanden gelden moeiteloos onder voeten zijn gelopen door dat gedroomde leger van 70.000 'gematigden'.

Waarom, vraagt Fisk zich verder af, heeft de JIT niet tegen PR Dave verteld dat we (het Verenigd Koninkrijk) helemaal niet 'in oorlog' zijn. ISIS kan moorden wat het wil maar kan geen invasie beginnen van Parijs of Londen, zoals wij Baghdad en Mosul innamen in 2003.
Of dat ISIS waarschijnlijk in zijn vuistje lacht terwijl het er in slaagt om in de  EU-landen de noodtoestand te laten afroepen, dat men in blinde angst en paniek zijn burgerlijke vrijheden opschort en de huizen van moslims binnenvalt. ISIS ziet het liefst dat de Europese Unie zichzelf vernietigt.

Vladimir Poetin beseft dit. Hij weet ook dat Turkije ISIS helpt. En daarom worden de olieroutes aangevallen. Tijdens een Kremlin persconferentie vroeg hij zich openlijk af of er ook geschoten zou zijn als een Amerikaans toestel het Turkse luchtruim geschonden zou hebben.

En, als Turkije er werkelijk zo gebrand op is om ISIS te bestrijden, waarom bombarderen ze dan uitgerekend de Koerden - de aartsvijanden van - en tot nu toe de meest succesvolle strijders tegen ISIS? Waarom sluit het twee journalisten op die wereldkundig wilden maken dat de Turkse geheime dienst wapens smokkelden naar Islamitische strijders in Syrië?

In de wetenschap dat ondanks alle bombardementen uiteindelijk grondtroepen de doorslag zullen geven en in de wetenschap dat de kansen op succes daarin veel beter liggen bij een coalitie van de al aanwezige strijdkrachten t.w.: het Syrische leger (Syrian Arab Army), Hezbollah,  Iraanse troepen en de Koerden, beginnen de Westerse krachten die Syrië aan hun (zeer discutabele) succesreeks wilden toevoegen, haast te krijgen. De buit dreigt uit hun handen te glippen. Het is dan ook alleen uit die wanhoop te verklaren dat Cameron en de Joint Intelligence Committee die 70.000 soldaten bij elkaar fantaseerden.




Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.