bron:
http://www.telesurtv.net/english/opinion/John-Pilger-Why-the-British-Said-No-to-Europe-20160625-0022.html
 |
| bron: http://www.boerenbusiness.nl/ |
De meerderheidsstemming van de Britten om de EU te verlaten was een daad van onvervalste democratie. Miljoenen doodgewone burgers weigeren om langer gekoeioneerd te worden, geïntimideerd of met openlijke minachting weggezet te worden door de vermoedelijk beter gesitueerden in de grootste partijen, de leiders van de zakelijke en financiële oligarchie en de media.
Dit
was voor een belangrijk deel een referendum voor wie boos en
gedemoraliseerd was geworden
door de pure arrogantie van de verdedigers van de 'Remain' campagne
en de verbrokkeling
van een sociaal rechtvaardig maatschappelijk leven in Groot-Brittannië.
Het laatste bastion van de historische hervorming van 1945, de
National Health
Service, is dermate ontwricht door Tory en Labour ondersteunde
plunderaars dat
het moet knokken om te overleven.
Een voorbode voor wat komen zou was er in de vorm van minister van Financiën George Osborne, de belichaming van zowel het aloude Groot-Brittannië en de bancaire maffia in Europa, die dreigde dat er £ 30 miljard gesneden zou gaan worden in de publieke bestedingen bij een 'verkeerde' verkiezingsuitslag; het was chantage in optima forma.
Tijdens
de campagne werd het onderwerp van immigratie met volmaakt cynisme
uitgebuit, niet alleen door populistische politici van verdwaasd
rechts, maar ook door Labour politici, voortbordurend op hun eigen
respectabele traditie van het bevorderen en stimuleren van racisme,
een symptoom van verrotting niet aan de onderkant, maar aan de top.
De reden dat miljoenen vluchtelingen het Midden-Oosten ontvlucht zijn
- eerst Irak, nu Syrië - is gelegen in de invasies, en de chaos die
gesticht is door de imperialistisch grootheden; Groot-Brittannië, de
Verenigde Staten,
Frankrijk, de Europese Unie en de NAVO. Voor die tijd was er al de
moedwillige vernietiging van Joegoslavië. En daarvoor was het de
diefstal van Palestina en de wilsoplegging door Israël.
De
Britse tropenhelm mag dan al lang van het toneel verdwenen zijn, maar
het bloed is nooit gedroogd. Een negentiende-eeuwse minachting voor
landen en volkeren, afhankelijk van de mate van hun koloniale nut,
blijft een middelpunt van de moderne 'globalisering', met inbegrip
van zijn perverse socialisme voor de rijken en kapitalisme voor de
armen: zijn vrijheid voor het kapitaal en de ontkenning van de
vrijheid van arbeid; zijn doortrapte politici en gepolitiseerde
ambtenaren.
Alles
hiervan heeft zijn plekje gevonden in Europa en heeft types als Tony
Blair rijk gemaakt en armoe en machteloosheid veroorzaakt voor
miljoenen anderen. Op 23 juni maakten de Britten kenbaar er genoeg
van te hebben.
De
meest effectieve propagandisten van het 'Europese ideaal' vond je
nooit bij extreem-rechts, maar bij een onuitstaanbaar regenteske
klasse voor wie grootstedelijk Londen gelijk staat aan het Verenigd
Koninkrijk. De kopstukken daarvan zien zichzelf als liberaal,
verlicht, gecultiveerde senatoren van de 21e eeuwse tijdgeest, 'cool'
zelfs. Wat ze werkelijk zijn is een bourgeoisie met een onverzadigbaar consumentistische smaak en een verjaarde conceptie van hun eigen
superioriteit. In hun huiskrant, de Guardian, hebben zij, dag in dag
uit, de draak gestoken met iedereen die het zelfs maar waagde om over de EU te praten als; uiterst ondemocratisch, een bron van sociale
onrechtvaardigheid en een kwaadaardig extremisme - beter bekend als
'neoliberalisme'.
Het
doel van dit extremisme is om een permanente, kapitalistische
theocratie te vestigen dat moet zorgen voor een 'tweederde
samenleving', met de meerderheid verdeeld en in de schulden, beheerd
door een zakelijke klasse, en een permanente groep van werkende
armen. In hedendaags Groot-Brittannië groeien 63 procent van de arme
kinderen op in gezinnen waar één gezinslid werkt. Voor hen is de
val al gesloten. Meer dan 600.000 inwoners van de tweede stad van
Groot-Brittannië, Groot Manchester, hebben, volgens een onderzoek,
'te maken met de gevolgen van extreme armoede'
en 1,6 miljoen mensen glijden af naar behoeftigheid.
Over
deze sociale ramp wordt maar weinig gesproken in de - door de
elitaire middenklasse gecontroleerde - media, met name door het van Oxford/Cambridge verzadigde
BBC. Tijdens de referendum campagne verscheen er haast geen enkele inzichtelijke
analyse die afbreuk zou kunnen doen aan de clichématige hysterie
over 'het
verlaten van Europa', alsof Groot-Brittannië op het punt stond
versleept te worden
naar vijandige wateren ergens ten noorden van IJsland.
Op
de ochtend na het referendum, verwelkomde een BBC-radio reporter
politici in zijn studio als oude kameraden. 'Nou,' zei hij tegen
'Lord' Peter Mandelson, de in ongenade gevallen architect van het
'Blair-isme', "waarom
willen die mensen het zo graag? ' 'Die mensen' waar hij het over had,
waren de meerderheid van de Britten.
De
welgestelde oorlogsmisdadiger Tony Blair blijft een held voor de
'Europese' Mandelson kliek, hoewel maar weinigen dat vandaag de dag
nog zullen zeggen. The Guardian omschreef Blair als 'mystiek' en als
trouw aan zijn 'project' van roofzuchtige oorlog. De dag na het
stemmen, bedacht columnist Martin Kettle een Brechtiaanse oplossing
voor het misbruik van de democratie door de massa. 'Nu kunnen wij het
toch allemaal wel eens zijn dat referenda slecht zijn voor Groot-Brittannië',
zei de kop boven zijn paginavullende stuk. Wat er met 'wij' bedoeld
werd niet uitgelegd maar als vanzelfsprekend aangenomen - net zoals
dat met 'deze mensen' het geval was. 'Het referendum heeft minder
legitimiteit verleend aan de politiek, niet meer,' schreef Kettle. ... 'Het oordeel over referenda moet een meedogenloze zijn:
Dit nooit weer.'
Het
soort van meedogenloosheid waar Kettle naar verlangt vind je terug in
Griekenland, een land dat nu uitgevlakt is. Daar hadden ze een
referendum en het resultaat werd genegeerd. Net als de Labour partij
in Groot-Brittannië, zijn de leiders van de Syriza regering in
Athene de producten van een rijke, zeer bevoorrechte, goed opgeleide
middenklasse, perfect aangepast aan de nepperigheid en het politiek
verraad van het post-modernisme. Het Griekse volk maakte moedig
gebruik van het referendum om van hun regering te eisen dat het
'betere voorwaarden' zou bedingen bij een corrupt bewind in Brussel
dat bezig was het laatste restje leven uit het land te persen.. Ze
werden verraden, zoals de Britten verraden zouden worden.
Afgelopen
vrijdag werd Labour-leider Jeremy Corbyn door de BBC gevraagd of hij
nog een
goed woordje over had voor de vertrokken Cameron, zijn kameraad in de
'Remain' campagne.
Corbyn prees volmondig Cameron's 'waardigheid' en herinnerde aan zijn steun
voor het homohuwelijk en zijn verontschuldiging aan de Ierse families
van de doden
van Bloody Sunday. Hij zei niets over Cameron's tweedracht zaaien,
zijn snoeiharde
bezuinigingsbeleid, zijn leugens over 'bescherming van' de Health Service.
Evenmin bracht hij de mensen de oorlogshitsing van de regering
Cameron in herinnering:
het sturen van de Britse special forces naar Libië en Britse assistentie
voor Saoedi-Arabië in het 'humanitair bombarderen' van Yemen, en bovenal,
het naderbij brengen van de Derde Wereldoorlog.
In
de week van het referendum, repte geen enkele Britse politicus en,
voor zover ik weet,
geen journalist over de toespraak van Vladimir Poetin in
Sint-Petersburg ter herdenking
van de vijfenzeventigste verjaardag van de invasie van de Sovjet-Unie door nazi-Duitsland op 22 juni 1941. De Sovjet overwinning - dat het
leven kostte
aan 27 miljoen Sovjets en het merendeel van alle Duitse troepen -
bracht de overwinning
in de Tweede Wereldoorlog.
Poetin
vergeleek de huidige waanzinnige samentrekking van NAVO-troepen en
oorlogsmaterieel aan de westelijke grenzen van Rusland met Operatie
Barbarossa van het Derde Rijk. De oefeningen van de NAVO in Polen
waren de grootste sinds de nazi-invasie; Operatie Anaconda had
een aanval op Rusland gesimuleerd, vermoedelijk met kernwapens. Aan
de vooravond van het referendum, waarschuwde de Quisling secretaris-generaal
van de NAVO, Jens Stoltenberg, de
Britten dat 'vrede en veiligheid' in gevaar konden komen als ze
kozen voor vertrek uit de EU. De miljoenen die hem - naast Cameron,
Osborne, Corbyn, Obama en de man die de Bank of England runt -
genegeerd hebben, zouden best wel eens, heel misschien, juist een
slag kunnen hebben geslagen voor echte vrede en democratie in Europa.
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten