Critici van het officiële Syrië - maar ook het 'Russiagate' en het Oekraïne narratief worden in toenemende mate belasterd door The Guardian (maar ook door de voormalige trotskist en tegenwoordig foutlinkse blairite media persoonlijkheid Paul Mason) en opzettelijk en doelbewust ingedeeld bij 'complotgek rechts', als Qanon aanhangers of als crypto-fascist aangeduid, zelfs als het gaat om kwalitatief gedegen journalisten van linkse snit zoals als Max Blumenthal, Aaron Maté en Ben Norton* van b.v. The Grayzone.
(* Ben Norton nam jammer genoeg onlangs afscheid van The Grayzone en gaat nu op eigen kracht verder)
Hier (r) een voorbeeld hoe Paul Mason compleet Alex Jones gaat en allerlei verbanden meent te ontdekken tussen maatschappelijke groeperingen en onze vijanden; Rusland en China.
Extra pijnlijk omdat kort daarvoor, via gelekte emails (opnieuw, "leaked, not hacked") bekend werd dat diezelfde Paul Mason met het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken samenwerkt om "dissidente" mediasites in diskrediet te brengen e/o compleet te vernietigen.
(Overigens corrigeerde The Grayzone een fout; Mason's contact was niet met Amil Khan, maar met Andy Pryce. Compliment daarvoor).
Sinds Aaron Maté (toen nog bij The Real News) Guardian's topjournalist en boekenschrijver Luke Harding onderuithaalde vanwege diens - nimmer onderbouwde - bewering in zijn boek "Collusion: Secret Meetings, Dirty Money, and How Russia Helped Donald Trump Win" dat Trump's toenmalige campagneleider Paul Manafort geheime gesprekken zou hebben gehad met Julian Assange in de Ecuadoraanse ambassade, is het oorlog tussen de krant en Aaron Maté.
De woede bij The Guardian werd alleen maar groter toen Maté door bleef gaan met gedegen journalistiek - waar The Guardian dat keer op keer naliet.
In de hele Syrië oorlog vertegenwoordigde The Guardian fanatiek het anti-Assad kamp en schroomde niet om bewijzen te fabriceren of ronduit leugens te verspreiden. Wie twijfelde aan de goede bedoelingen van de White Helmets werd afgefakkeld. Eenieder die suggereerde dat het "Vrije Syrische Leger" gedomineerd werd door islamistische extremisten voor leugenaar uitgemaakt. Wie het feit bekend maakte dat het OPCW rapport over de gifgasaanval in Douma gemanipuleerd was, of eraan twijfelde dat Brits/Amerikaanse 'interventies' iets anders dan humanitaire bedoelingen hadden, werd (en wordt nog steeds) voor Russische desinformatie verspreider uitgemaakt.
Het waren met name Aaron Maté en The Grayzone (maar ook de gerespecteerde journalist Robert Fisk † en oud-Guardian journalist Jonathan Cook deden dat) die hun journalistieke taak serieus namen en het waagden om vraagtekens te zetten bij de propagandistische oorlogsverslaggeving van o.m. The Guardian.
The Guardian voert al een aantal jaren een fanatieke oorlog tegen de journalistiek.
Medewerkers van de krant hebben geen kans onbenut gelaten om tijdens het proces in het VK over uitlevering van Assange aan de VS, zijn persoonlijkheid te beschadigen of zijn beweegredenen in een kwaad daglicht te stellen. Maar ook daarvoor deed de krant dat al. Hier b.v., 11 jaar geleden; Assange [...]"an active danger to the real seekers of truth". Bron:
The Guardian, 18 Sep 2011, Nick Cohen "The treachery of Julian Assange".
Tijdens een van de zittingen in de ellenlange beroepsprocedure tegen Assange's uitlevering aan de VS werd geciteerd uit (een ander) boek dat Luke Harding schreef i.s.m. David Leigh van The Guardian; 'Inside Julian Assange's War on Secrecy', waarin beiden beweerden dat Assange zich niet bekommerde om de namen van Afghaanse informanten die onthuld zouden kunnen worden door publicatie van de Wikileaks 'Afghan War Diary'. Moeilijk te geloven omdat algemeen bekend is dat Assange onvermoeibaar was in het minutieus weglakken van mogelijk gevoelige informatie.
Saillant detail: Achteraf is gebleken dat diezelfde twee Guardian journalisten verantwoordelijk waren voor publicatie van een wachtwoord dat uiteindelijk leidde tot de niet-geredigeerde publicatie van de documenten.
Alle voortekenen wijzen erop dat deze smerige media-oorlog nog maar net begonnen is. En daar is niemand van ons mee gebaat.
Dit werk valt onder een
Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten