Posts tonen met het label Hunter Biden. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Hunter Biden. Alle posts tonen

maandag, december 05, 2022

De 'Twitter Files' als aanbevelingsbrief van Elon Musk

 



Onderwerp: Journalist Matt Taibbi en de onthullingen van een Twitter complot om de 2020 verkiezingen te beïnvloeden. Het Taibbi draadje op Twitter, tot zover:

Richard Medhurst' visie op het verhaal en de kinderachtige beschuldigingen aan het adres van Matt Taibbi (Youtube).

Even het geheugen opfrissen: Het 'Hunter Biden laptop' verhaal is door het merendeel van de pers behandeld als een (waargebeurd) sensatieverhaal waarvan de publicatie tot doel had om Joe Biden's presidentskansen bij de 2020 verkiezingen te schaden. 

Het zou een buitenlands (lees: Russisch) complot zijn geweest, de laptop gegevens zouden via een hack verkregen zijn en anders wel een Republikeins / Trump complot zijn - want het verhaal verscheen in de pro Republikeinse New York Post, drie maanden voor de verkiezingen.

Wat daar allemaal wel en niet van klopt?

Jazeker werd er dankbaar gebruik gemaakt van dit cadeautje dat het Trump kamp in de schoot geworpen kreeg en nee, geen enkele buitenlandse mogendheid had hier iets mee te maken. De inhoud van de laptop gegevens was al maandenlang in het bezit van de FBI, nadat de eigenaar van computer reparatiezaak, John Paul Mac Isaac, éérst Hunter Biden meermaals verzocht zijn gerepareerde laptop eens op te komen halen en daarna de politie tipte dat hij in het bezit was van Biden's laptop met daarop - naast de bekende pikante selfies - een berg emails waarbij diens zakentransactie in Oekraïne, de Burisma kwestie en geheime deals met China besproken werden en waaruit duidelijk de corrupte betrokkenheid van vader Biden, Joe, naar voren kwam.

In augustus besloot Mac Isaac, tijdens hernieuwd vredesoverleg tussen de 'Normandy Four',vanwege de steeds meer uit de hand lopende crisis in Oekraïne en Amerika's rol hierin en, zoals we nu weten, de onwil bij Porosjenko om de de Minsk 1 en 2 akkoorden ooit na te komen, de hardware gegevens in te leveren bij de FBI.

Medio september 2019 ging hij naar het FBI kantoor in Albuquerque, New Mexico om melding te maken van het bezit van de harddrive gegevens van Joe Biden's zoon. In eerste instantie kreeg hij te horen op te donderen. 

Twee maanden later verschenen er twee FBI agenten in zijn zaak maar weigerden op Mac Isaac's aanbod in te gaan en de hard drive mee te nemen. Twee weken later echter verschenen de FBI agenten opnieuw, deze keer met een dagvaarding.

De computer werd pas in december 2019 in beslag genomen door de FBI, die daarna maandenlang bezig was met het "veilig stellen" en het "onderzoeken" van de gegevens. In de tussentijd was er (een eerste) afzettingsprocedure aangespannen tegen de zittende president, Trump vanwege de vermeende buitenlandse (Rusland) hulp die hij aanvaard zou hebben om zijn 2016 verkiezingsoverwinning te behalen. 

Geërgerd door de hypocrisie van DoJ en FBI die meer energie staken in de heksenjacht op Trump en Poetin dan een onderzoek in te stellen naar Joe Biden's malversaties in bijvoorbeeld Oekraïne (Burisma) en mede omdat Mac Isaac geen reactie kreeg op zijn vraag of er al iets met de gegevens gedaan werd besloot hij zijn recovery schijf van de originele harde schijf (normaal voor reparaties waarbij de inhoud verloren kan gaan) in te leveren bij iemand die er wel iets mee zou gaan doen: Trumps advocaat Rudy Giuliani. 

Pas na de 2020 presidentsverkiezing die gewonnen werd door Joe Biden en pas ná dat de New York Post op 14 oktober 2020 naar buiten kwam met de sensationele reeks onthullingen over de 'Hunter Biden laptop' maakte het DoJ en de FBI op 21 oktober bekend dat het 'Hunter Biden laptop' verhaal géén deel uitmaakt van een Russische desinformatiecampagne. En daarnaast verklaarde men officieel dat zij de laptop in hun bezit hadden.

Alleen wáár ze hem gelaten hadden, dat wisten ze niet.
In maart 2022 ondervroeg Republikeins congreslid Matt Gaetz, het hoofd cyberbeveiliging van het Ministerie van Justie; Matt Olsen daarover en dit was daarop zijn antwoord:
Nee, sorry. Geen idee waar dat ding gebleven is.

Tot zover het geheugen opfrissertje.

In de tijd die lag tussen publicatie van de ultrarechtse New York Post (niet te verwarren met de 'gewoon' rechts-liberale New York Times) en de verkiezingswinst zat een periode waarin het New York Post verhaal op allerlei manieren besmeurd en geboycot werd, uitgemaakt voor "Russische misinformatie", dan weer "privé gegevens gestolen door infame computerhackers" en, zoals nu blijkt, opzettelijk door Twitters vorige baas Jack Dorsey (of zijn ingehuurde "externe factcheckers") opzettelijk werd gecensureerd. Met middelen die veel verder gaan dan: "Het bewaken tegen haat uitingen" of "bestrijding van opzettelijke desinformatie". Het bedrijf ging zelfs zover dat links naar Het Verhaal óók niet via 'direct messaging' verstuurd kon worden, omdat doorlinken als “unsafe” geclassificeerd werd.

We kunnen nu met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststellen dat Twitter meegeholpen heeft om de verkiezingswinst voor Joe Biden binnen te slepen.En het is maar de vraag of we met die winst onszelf mogen feliciteren "omdat we het Trump monster tenminste hebben verslagen", of dat het pyrrusoverwinning is omdat we nu met een uiterst rechtse, imperialistische, oorlogszuchtige, corrupte en daarnaast seniele president opgescheept zitten. 

En hetzelfde geldt voor vreugde over het feit dat Elon Musk nu het nieuwe hoofd van Twitter is geworden en deze misstanden aan de kaak heeft gesteld. Van een man die ""We will coup whoever we want!" verkondigde hoef je niet iets anders dan van zijn voorganger te verwachten als het om selectieve censuur gaat en is het "Meet the new boss same as the old boss".

 

 

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

donderdag, januari 30, 2020

UkraineGate – Inconvenient Facts (Deel 2)



Deel Twee: "Niet Zo 'Slapende' Onderzoeken"

Een veelgehoord argument aan de zijde van de Democraten is dat Joe Biden geen pressie uitoefende op de Oekraiense autoriteiten om een onderzoek naar Burisma te staken omdat er helemaal geen sprake was van een onderzoek.
Althans niet actief.
Procureur-generaal Viktor Shokin zou een trage sovjet-style ambtenaar zijn die weinig uitvoerde om corruptie tegen te gaan. Het onderzoek naar Burisma zou zich in de slaapstand bevinden toen Biden aandrong op het vervangen van de Oekraïense PG.

Dit narratief werd onophoudelijk door de media herhaald.
Terwijl er allerlei ophef werd gemaakt over een telefoontje van Trump met de Oekraiense president waarin verzocht zou worden een onderzoek te doen naar de Burisma zaak, en dit aangewend werd om een afzettingsprocedure tegen Trump te starten, bleef de Burisma kwestie zélf opvallend onderbelicht. Schandalig zelfs, want er werden heel wat leugens verteld. Leugens die onder meer de reputatie schaadden van de Oekraiense procureur-generaal Viktor Shokin. En die liet het er niet bij zitten.
Deze Franse documentaire van Olivier Berruyer gaat daar terecht dieper op in. Wat zal blijken is dat Biden's adviseurs moedwillig de rollen omdraaiden en dat het niet Shokin was die het onderzoek frustreerde maar dat het wel degelijk Biden's werk was. Hier deel 2

De mensen achter Joe Biden deden er alles aan om in de media het gerucht tegen te spreken dat de keus van vervanger Lutsenko was ingegeven door de wens om zijn zoon Hunter te beschermen tegen een eventueel anti-corruptie onderzoek.
Daarom werd het beeld gecreëerd  dat de vervanger van Shokin, Lutsenko veel beter zijn werk deed dan zijn voorganger. Hoe kan dát dan uitgelegd worden als een poging om zijn zoon te beschermen?

"Helaas" bleek Lutsenko een nog veel grotere mislukking dan zijn voorganger waar het neerkwam op vervolging van corruptiezaken. De gespeelde teleurstelling vanuit het Biden kamp werd verwoord met "Lutsenko was meer anti-corruptie" en "onze hoop met Lutsenko als niet politieke gemotiveerde hervormer werd naderhand de grond in geboord"

Hoe brutaler de leugen, hoe groter de kans dat het geloofd wordt.

Om aan te geven hoe massaal de boodschap verspreid werd door de mainstream media dat het onderzoek naar Burisma onder (PG Shokin) 'dormant', slapende was hier een kleine collage:



Er werd geturfd hoeveel keer het pro-Biden / anti-Shokin verhaal door de Washington Post alleen al herhaald werd.  In de korte periode van 4 dagen gebeurde dat 20 keer door een totaal van ongeveer 15 journalisten!!!!


Maar daar blijft het niet bij. Men vond nog eens 19 andere zijdelingse anti-Shokin verwijzingen in andere WaPo artikelen waarbij opvallend vaak dezelfde copy/paste bewoording gebruikt werd.

Bij Bloomberg beweerde Vitaly Kasko (een van de voormalige aanklagers) dat de Burisma zaak 'dormant' was. Wat Bloomberg vergat te vertellen dat Shokin daarvoor Kasko de laan had uitgestuurd. Volgens Shokin was Kasko lekker gemaakt met de belofte dat hij de nieuwe PG zou worden. Hij liep daarom over naar de Biden-clan.
Maar: Wie te geloven? Was het onderzoek naar Burisma "dormant'?  Laten we daarom zoveel mogelijk van feiten uitgaan.

De Fransen tonen plenty documenten waaruit blijkt dar er sprake was van een actief onderzoek naar
Burisma (mede)oprichter (2002) Zlochevsky. De getoonde tijdlijn begint op *15 februari 2015, dan naar
*16 juni 2015: Sart van Shokin onderzoek naar gaswinning licenties die door (inmiddels) Ecologie minister  Zlochevsky aan Burisma werden verstrekt.
* 25 juni: aankondiging start naar een van Zlochevsky's handlangers in de 23 miljoen-zaak.
*10 juli : Het kantoor van de PG geeft een persverklaring n.a.v. de aanstaande ontmoeting tussen Shokin en ambassadeur Pyatt. Shokin ging het met hem hebben over 'de progressie in de Zlochevsky zaak', en met name over de intensivering van de samenwerking met de Britten in deze zaak.
*31juli:  Het kantoor van de PG legt beslag op landgoederen van Zlochevsky.
*19 oktober 2015: Shokin beklaagt zich omdat de Britten de bevroren tegoeden van Zlochevsky hebben vrijgegeven. Aangekondigd wordt dat de zaak verder besproken zal worden bij 'Eurojust' , de justitiële  European Interpol (een EU initiatief) die zich bezighield met de Z. zaak
Ten gevolge van een intern onderzoek wordt op
* 1 december 2015,  op verzoek van het kantoor van de PG een aanklacht ingediend tegen de medewerker die de brief had geschreven waarmee het beslag op Zlochevsky's tegoeden van 23 miljoen opgeheven werd.
*15 december: Het blijkt dat de kwestie met de bezittingen van Z. niet meer onder de PG bevoegdheid valt en het dossier op 
*21 november overgedragen wordt aan de speciale anti-corruptie eenheid 'National Anti-Corruption Bureau of Ukraine' (NABU)
(Founding and launching the National Anti-Corruption Bureau was one of the requirements set by the IMF and the the European Commission for relaxation of visa restrictions between Ukraine and the European Union. (bron: https://nabu.gov.ua/en/history-nabu)
*4 februari 2016:  Het kantoor van de PG kondigt in een persbericht vol trots aan dat er beslag gelegd zal worden op Zlochevsky's bezittingen.

Al met al niet zo 'dormant' als beweerd werd!

Gevraagd naar Shokin's ervaringen beweert deze dat hij omstreeks juli 2015 volop met de Burisma zaak bezig was, maar dat ambassadeur Geoffrey R. Pyatt er bij hem op aandrong de zaak met 'white gloves' te behandelen. "Ik deed op dat moment een onderzoek naar Mykola Zlochevsky, de oprichter van Burisma. Hunter Biden was benoemd als lid van de Raad van Bestuur van de firma Burisma, daar aangesteld door Zlochevsky om zichzelf daarmee te beschermen."
Joe Biden bracht op die manier een stelletje managers naar binnen. Mensen die naar hem luisterden, afhankelijk van hem waren, volgens Shokin.

Er was sprake van hints, die Shokin aanvankelijk ontgingen. Die mensen die Biden meebracht kwamen daar niet voor niets. Ook ambassadeur Pyatt verstrekte hem 'adviezen'. Shokin werd er daarna zelfs bij herhaling op aangesproken om niet door te gaan met zijn onderzoek. Uiteindelijk was het president Poroshenko die hem waarschuwde dat Biden genoeg van hem (Shokin) had en aandrong op diens ontslag. "We hadden op dat moment net plannen om een onderzoek te doen naar Hunter Biden en Devon Archer (net als Hunter Biden lid van de Raad van Bestuur bij Burisma). Maar daar kregen we de tijd niet meer voor."
Hij [Biden] beloofde Poroshenko kompromat te leveren waaruit mijn corruptie zou blijken.
Als vice president van de VS gebruikte hij zijn macht om alle aanklachten tegen Burisma in te laten trekken. Dat alles onder volledig toezicht en medeweten van Lutsenko (de nieuwe PG).

Tijdens een twee uur durend interview met de Amerikaanse nieuwszender ABC vertelde ik dit allemaal maar deze gedeeltes werden nooit uitgezonden. En ook op hun website bleven deze onderwerpen compleet onvermeld.

De documentairemakers probeerden meer dan 20 keer bij drie journalisten hierover opheldering te krijgen, maar ontvingen nooit enig antwoord van ABC News.

Maar Shokin, met de nodige wantrouwen jegens Amerikaanse journalistiek, was zo verstandig geweest het interview zelf te filmen met zijn telefoon.
We zien nu in deze documentaire , de beelden die niet vertoond werden door ABC News.
Over de - al langer bestaande - verdenking die Biden zou hebben over de 'corruptie' van Shokin: "Als dat zo was moet daar in die tijd iets over te vinden zijn geweest op schrift, een klacht een verwijt,... niets! "Niet over mijn werk, niet over mijn persoonlijkheid, niet over mijn corruptie".

ABC: Deed u een onderzoek naar Burisma?
Je ziet Shokin documenten erbij pakken waar hij aantoont welke onderzoeken hij deed naar Burisma en Zlochevsky. en hij somt ze allemaal op, zes in totaal. Allemaal lopende onderzoeken. De ABC journalist vraagt zelfs aan zijn cameraman of die alles in beeld heeft. 

De nieuw aangewezen PG, Lutsenko gaf opdracht op 1 november 2016 om al deze onderzoeken stop te zetten. Shokin zegt dat het overduidelijk is dat dat gebeurde omdat we te dicht bij Hunter Biden, Zlochevsky en anderen met invloed in de VS kwamen.

ABC: Wat vond u er van toen Joe Biden u beledigde ("son of a bitch").
Shokin: "Hij zei dit geruime tijd na mijn ontslag (6 maanden). Al deze kritiek op mij uitte hij tijdens een backstage praatje met Poroshenko - hij beweerde die dingen nooit in het openbaar." . Hij stoort zich aan het beledigen van zijn moeder en de minachting die hij toont aan alle moeders van de wereld, inclusief Biden's eigen moeder.

Het is grappig om te zien dat diezelfde ABC journalist tijdens het vragen stellen aan president Zelensky fanatiek zijn best doet om uit de mond van de president de woorden te ontlokken die hij wél graag wil horen: "President Trump drong er toch bij u op aan om een onderzoek te starten tegen Joe Biden?"
Zelensky: "Wij hebben zoveel zaken die onderzocht moeten worden. Dit was er één van".
ABC: "Ja maar wat vindt u ervan als een buitenlandse staat er bij uw land op aandringt om een onderzoek te starten naar een politieke concurrent, zou u dat niet 'corrupt' noemen?"
In een rechtszaak zouden ze dat 'leidende vragen' noemen.
Tijdens dit gesprek en in andere interviews heeft Zelensky gezegd nooit druk te hebben gevoeld van Trump. Ook niet tijdens het beruchte, door een CIA medewerker gelekte telefoongesprek waarin Trump zogenaamd zijn macht zou hebben misbruikt.

Nog een prachtig staaltje van media-misleiding, deze keer door CNN
Alles behalve neutraal beweert een CN reporter dat Zelensky's antwoorden "ontwijkend" zijn (omdat hij ondanks de herhaalde druk niet wil "toegeven" onder druk te zijn gezet door Trump) en "steunend op woordspelletjes". Op een gegeven moment zegt Zelensky "No one can put pressure on me" en de CNN reporter die dit als volgt framet: "Je hoort hem hier dus zegggen 'niemand KAN' mij onder druk zetten Jake, en dat is wat anders dan 'niemand HEEFT mij onder druk gezet'".

Iedereen mag zijn eigen conclusie trekken.

De Washington Post bleef derhalve zijn eigen conclusies herhalen en die luidde dat het een valse bewering was dat Joe Biden een PG liet ontslaan die een onderzoek deed naar het bedrijf Burisma, waar zijn zoon Hunter in de Raad van Bestuur zat.. En iets anders beweren, zo bevestigde de New York Times, kwam neer op het aanhangen van een rechtse complottheorie.

Een paar dagen nadat de Oekraiense justitie bevel gaf beslag te leggen op de de bezittingen van Zlochesky voerde Biden de druk tegen Shokin op. Die druk valt te verifiëren: Biden presteerde het in de 8 dagen die vooraf gingen aan het ontslag van Shokin vier keer aan de telefoon te hangen bij Poroshenko "om de VS positie duidelijk te maken", volgens toenmalige medewerkers.
Hij maakte duidelijk dat er geen geld vanuit de VS te verwachten zou zijn, zolang Shokin op zijn plaats zou blijven. Moegestreden gaf Poroshenko toe en vroeg Shokin op 16 februari 2016 zijn ontslagbrief te schrijven, hetgeen hij drie dagen later ook deed.

Tot zover de harde feiten.

Wat gebeurde er precies na Shokin's ontslag en de 1 miljard aan VS steun? 
Op 20 februari belde Joe Biden Poroshenko op om die te feliciteren met zijn wijze beslissing. Het zou de weg vrijmaken om hervormingen door te voeren in het kantoor van de Procureur Generaal.
Op 1 april bevestigde Obama aan Poroshenko dat een lening van 1 miljard waarschijnlijk was.

Op 14 april benadrukte Joe Biden nogmaals dat de nieuwe PG nauwer moest samenwerken met de 'hervormers' van de anti-corruptie eenheid, NABU.

Op 13 mei 2016 kondigt Poroshenko de nieuwe Procureur Generaal van Oekraïne aan: Yuriy Lutsenko. Gelijk volgt de bevestiging dat Oekraïne de lening van 1 miljard krijgt toegewezen.

Op 3 juni wordt de deal gesloten in bijzijn van Poroshenko en Jeffrey Pyatt. Daarom kunnen we stellen dat Joe Biden kreeg wat hij wou :  "Well son of a bitch, he got fired," maar niet in de zes uur waarmee hij pochte ; het kostte hem 5 maanden.

Niemand claimt dat Shokin de perfecte PG was. Hoe ging de pers om met Shokin's ontslag? De NYT herinnerde zijn lezers eraan dat Shokin weliswaar zijn werk niet goed deed maar in de belangrijke overgangsfase een belangrijke rol speelde in het in evenwicht houden van diverse politieke belangen gedurende een verraderlijk tijdperk.
De NYT speculeerde tevens - heel vilein - dat er een levendig debat zou bestaan tussen Amerikaanse en Oekraiense bestuurders of Shokin's (slapende) onderzoek naar Burisma ingegeven was door plichtsbesef of door de wens er een omkoping slaatje uit te slaan. Aldus, de New York Times.

The Independent maakte van Shokin een kleurloze ja-knikker, een ervaren bureaucraat, iemand die wist hoe politiek te overleven. Shokin zou zijn aanstelling vooral te danken hebben aan Poroshenko,. Shokin zou echter niet meer, maar ook niet minder corrupt geweest zijn dan zijn voorgangers.
De krant beweerde dat het Burisma onderzoek paste in een veelgebruikt corruptiepatroon: Shokin, noch Poroshenko waren geïnteresseerd in een onderzoek naar Burisma of diens oprichter Zlochevsky. Ze begonnen gewoon een rechtszaak, confisqueerden wat bezittingen en dwongen de verdachte een onderhandelde afkoopsom op.  De Independent journalist beweerde dat Poroshenko aan het hoofd van deze afpersingszaak stond.

Het lijkt erop dat Shokin niet het probleem was, maar de president en de Oekraiense regering.

Al Jazeera merkt op dat Shokin geen acties zou ondernemen als Poroshenko daar niet achter zou staan. Een eventueel uitblijven van actie zou daar dus aan te wijten zijn.
Parlementslid en voorzitter van het anti-corruptie comité Yegor Soboliev, klaagt dat er noch bij het parlement, noch bij het kantoor van de President een politieke wil is om tot een functionerend rechtssysteem te komen. Het is daarom dat het corrupte systeem van voor de revolutie stand kan houden.
Saillant detail: Niet veel later wordt Soboliev ontheven van zijn functie.

Uit een Wikileaks ambassade email bleek duidelijk dat de VS al 15 jaar lang op de hoogte was van Poroshenko's neiging tot corruptie.
In een Reuters artikel uit 30 december 2015 wordt het corruptie in Oekraine als dermate erg beschreven dat 'een Nigeriaans prins zich er voor zou schamen'. Een kleine groep oligarchen beheersen 70% van de Oekraiense economie. Daaaruit was een cultuur van straffeloosheid ontstaan.
"Poroshenko, zelf een rijke oligarch, en in een systeem waar aanklagers worden gebruikt als een wapen tegen zakelijke of politieke opponenten, blijft Poroshenko vastbesloten om de controle te handhaven over dit machtsinstrument."

Al het voorgaande verklaart het gebrek aan populariteit van de Oekraiense politieke klasse. Iedereen werd gezien als corrupt.
Er blijven dus maar twee hypotheses over:

Ofwel Shokin werkte plichtsgetrouw en zat er voortgang in het Burisma onderzoek.
of:
Shokin werkte niet op een eerlijke manier omdat Poroshenko geld probeerde af te persen van Zlochevsky.

In het laatste geval zou Poroshenko Shokin opdracht hebben gegeven door te gaan met het onderzoek, om meer munitie te verzamelen. In beide hypotheses zou er slechts sprake kunnen zijn van voortgang in het onderzoek, en met enige mate van spoed. En de feiten laten zien dat het PG kantoor inderdaad vorderingen maakte.

In beide gevallen zou Zlochevsky echter, zeker ontstemd zijn geweest over Shokin. En Joe Biden's pressie (op Poro om Shokin te ontslaan) werkte inderdaad in het voordeel van de oligarch, waarmee er dus een vervelende situatie ontstond voor de vice-president van de VS, waarbij er sprake was van een belangenconflict.
Deze redenering klinkt zeker plausibel.
Een grondig onderzoek door een New York Times reporter bevestigt e.e.a.:

Hij zegt dat Zlochevsky's advocaten opgelucht waren toen Shokin van de zaak gehaald werd. Volgens hen had Shokin zich weliswaar niet fanatiek op de zaak gestort maar gebruikte hij het dreigement om te gaan vervolgen als chantagemiddel. En dat maakte dat Zlochevsky's team terughoudend was met mederwerking aan de werkzaamheden van de procureur-generaal.

We hebben daarmee de bevestiging van onze analyse en het antwoord op het fundamentele probleem: Joe Biden's acties dienden zeer beslist de belangen van de Burisma-oligarch, ongeacht of dit nu wel of niet opzet was. Het gevolg hiervan is dat dat verder onderzoek naar Joe Biden's handelingen noodzakelijk is. Maar het NYT artikel gaat zelfs verder:

De advocaten verklaarden zelfs "verheugd te zijn" met de keus van Lutsenko als de nieuwe PG omdat ze het gevoel hadden met hem wel konden toewerken naar een oplossing voor 'legaliteitskwesties' van de oligarch.

Tekstueel is dat alarmerend: Samen met een procureur naar "een oplossing zoeken voor legaliteitskwesties " klinkt raar.  Een PG klaagt aan en vervolgt, dat is alles . Er wordt geen keukentafelgesprek gevoerd om samen een oplossing te vinden.
DE NYT gaat verder [citaat]
Alhoewel de heer Lutsenko aanvankelijk een harde lijn had ingenomen tegen Burisma, kondigde Burisma aan dat - binnen 10 maanden na aantreden - de heer Lutsenko en de rechtbanken alle "gerechtelijke procedures en lopende beschuldigingen" tegen de heer Zlochevsky en zijn bedrijven "volledig hadden afgesloten".
De oligarch, die het land was ontvlucht te midden van onderzoeken door vorige officieren van justitie, werd door een Oekraïens hof van de 'lijst van gezochte personen' verwijderd en keerde terug naar het land.
[/citaat]

Ter illlustratie van de blijdschap bij Burisma. In een triomfantelijk persbericht verkondigden ze: "Het beindigen van alle aanklachten en onderzoeken was het resultaat van vele maanden samenwerking tussen het kantoor van de procureur-generaal en het juridische team van Burrisma Group"
Dit was op 12 januari 2017, drie dagen voor Joe Biden's laatste trip naar Kiev, en één week voor Donald trump's inhuldiging.

In Oekraine ontstond er de nodige ophef over deze 'regeling'. Er volgde protesten van anti-corruptie associaties en vanuit de politiek en de journalistiek. En Antikor, de grootste anti-corruptie website in Okraïne, sloot een vernietigend artikel af  met de opmerking "dat Burisma het enige motief is waarom Joe Biden's zoveel van Oekraïne houdt"

Eerder in de docementaire werd al uitgelegd hoe dit patroon kenmerkend is voor een afpersingsmodel: Eerst zijn er de beschuldigingen, een intensivering van het onderzoek, dan de aanklacht, en daarna plotseling het - zonder duidelijke redenen -laten vallen van deze aanklacht.  Hetgeen een teken is dat er een schikkingsbetaling heeft plaatsgevonden.

In dit geval is deze makkelijke vrijspraak wel bijzonder opvallend omdat er zo'n pak aan (ook internationale) beschuldigingen op tafel lag. De beschuldiging van Zlochvesky's zelfverrijking bij het verstrekken van gaswinningslicenties was wereldwijd bekend, mede dankzij een opvallend artikel uit december 2015 in de Wall Street Journal.
.
Wat betreft Yuriy Lutsenko spreken de feiten voor zichzelf. Van de 40 miljoen die men wilde verhalen op Zlochevsky werd er uiteindelijk slechts een schamele 7 miljoen binnen gehaald.  Lutsenko legt uit dat dit een normale procedure is in Oekraïne: Als er "een bedrag" betaald wordt is de zaak afgesloten.

Samengevat bestaat er een 95% zekerheid dat Zlochchevsky zijn zaak afkocht, omdat zijn onschuld natuurlijk nooit helemaal uitgesloten kan worden.

Tot nu werd alles met feiten onderbouwd. Het laaste gedeelte van deze aflevering wil Olivier Berruyer, gebaseerd op al het voorgaande, zijn opinie delen:
"Ik denk dat hij [Shokin] de waarheid vertelde over de Burisma zaak en dat hij, tenminste tot aan het eind van 2025, oprecht onderzoek deed. Over zijn andere werkzaamheden heb ik geen oordeel"

Waarom hij dat denkt? Meerdere redenen:
Berruyer wijst erop dat de zaak uiterst gevoelig ligt vanuit een internationaal gezichtspunt, Het overzicht werd uitgevoerd door Eurojust: Het heeft directe invloed op hoe er tegen de justitiële  autoriteiten van Oekraïne aangekeken wordt en die werden eerder al vernederd door de 23 miljoen dollar episode in Londen.

Dan is er nog de kwestie van de vechtlust van Shokin. Wat zou een corrupte ambtenaar ermee te winnen hebben om in opstand te komen tegen zijn ontslag? Allereerst vocht hij zijn ontslag aan bij de Oekraiense rechtbank en daarna bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.  Zou een eenvoudige corrupte procureur dit doet?

Er is namelijk één ding dat duidelijk naar voren komt als je naar Shokin luistert. Shokin is een patriot. Het is niet moeilijk hem voor te stellen als iemand die zich verzet vanwege een principe. Zich verzet tegen de uiterst controversiële werkgever van de zoon van een buitenlandse leider. Zeker als die leider probeert hem te ontslaan.

Maar bovenal is het de belangrijkste hypothese die de meest zinnige verklaring geven voor de reacties van Zlochevsky's advocaten. Waarom zouden ze zo kritisch over Shokin zijn geweest en zó enthousiast over Lutsenk''s aanstelling, terwijl diens crimineel gedrag en juridische onkunde welbekend was.

Ander en dieper onderzoek zou in de toekomst antwoorden kunnen geven op deze vragen en misschien tot andere conclusies kunnen komen.

En we kunnen opnieuw vaststellen dat het weinig aan de zaak verandert die hier centraal staat, het feit dat terwijl het Burisma onderzoek vorderde, Joe Biden's actie de oligarch daadwerkelijk hielp. Of dat nou bedoeld of niet was doet daar niets aan af. Het feit ligt daar.

Maar net als in Amerikaanse film is er aan het eind van de film nog een twist. Een personage die opeens een ander licht op de zaak doet schijnen. Deze persoon is George Kent,
plaatsvervangend secretaris van de missie in Kiev in 2014 en 2015  de 'Senior Anti-Corruption Coordinator' voor Europa van U.S. State Department [VS Buitenlandse Zaken].

Vorig jaar nog, 15 oktober 2019, tijdens een besloten hoorzitting bij het Congress onthulde hij enkel bijzondere voorvallen. In februari 2015, 9 maanden na Hunter's aanstelling bij Burisma, had hij zijn verontrusting geuit bij de stafkantoor van de vice-president . Kent waarschuwde voor de schijn van belangenverstrengeling tussen de vice-president en diens zoon aanwezigheid in de Raad van Bestuur van Burisma. Maar Kent verklaarde dat niemand hem verder te woord wilde staan en dat was het einde van het onderwerp.

Maar er was nog iets anders waar Kent licht op wierp. In de media werd het narratief herhaald dat het niet zozeer Biden was die achter het ontslag van PG Shokin aanjoeg, het zou een internationaal intiatief zijn waarbij de IMF en de EU een grote rol speelden.
Maar wat Kent beweerde was dat de initiële druk wel degelijk vanuit de VS kwam. De VS coördineerde weliswaar met de andere genoemde instituten, maar de VS had daar een sterkere drijfveer voor. Helaas lezen we uit zijn verklaring niet wat die drijfveer zou kunnen zijn.

Al dit soort verklaringen doen afbreuk aan Biden's verdediging  Anderen waren wellicht luider van stem in Shokin's vervolging, maar die anderen volgden slechts de VS positie. Dit wordt ondersteund door daaropvolgende gebeurtenissen. Vreemd genoeg sloten al deze zogenaamd onafhankelijk instituten betrokken bij de Shokin affaire zich naadloos aan bij het Amerikaanse standpunt: Een verbazingwekkende inschikkelijkheid met de benoeming van Lutsenko.

Kent vertelt nog meer over Zlochevsky's methoden. Tijdens een onderhoud met een adjunct PG verklaarde deze dat de 23 miljoen dollar inderdaad vrijgemaakt waren dankzij een 7 miljoen omkoopsom, betaald aan het kantoor van de PG. Kent zei dat het gepast zou zijn als Zlochevsky gelijk bij zijn terugkeer in Oekraïne gearesteerd zou worden. En dat de VS furieus was over deze gang van zaken.

De hele kwestie is verbijsterend.
Terwijl de ambassade het kantoor v.d. PG adviseert om Zlochevsky voor corruptie te arresteren is de zoon van de vice-president daar aan het werk om een fortuin voor zichzelf op te strijken. Hoewel "werken" een groot woord is, maar daar komt de documentaire later op terug.

Het mag duidelijk zijn dat er sprake is van een vorm van belangenverstrengeling waarbij Hunter Biden werkzaam is bij een corrupt bedrijf en zijn vader gelijktijdig de façade van corruptiebestrijder moet ophouden.

Kent zegt Yuriy Jutsenko ontmoet te hebben in het voorjaar van 2016 om zijn betrouwbaarheid te evalueren.
"Op dat moment werd snel duidelijk dat hij niet méér belangstelling toonde voor het hervormen van de procureurs werkzaamheden dan Shokin daarvoor deed."Hij besloot met te zeggen dat Lutsenko gewoon een ander corrupte PG was.

Dit is een belangrijk punt. Het zou voor de onderzoekscommissie van het Congres van belang zijn om de beoordeling van Lutsenko door de ambassade in Kiev en de bijbehorende data, in te zien. Waarbij we in gedachten moeten houden dat de ambassade ongetwijfeld geconsulteerd zou zijn betreffende de nieuwe PG . Als de ambassade namelijk zou hebben geconcludeerd dat hij beter zou zijn dan Shokin dan vraag je je af op welke krankzinnige gronden ze tot een dergelijke conclusie zijn gekomen.

Maar als de ambassade vasthoudt aan het meer zinnige standpunt dat Lutsenko gewoonweg opnieuw een slechte keus was, dan moet Biden zien uit te leggen waarom hij geen enkel bezwaar had tegen diens benoeming. Of op zijn minst, daarna, om zijn ontslag had gevraagd.

Want, ook dat gebeurde niet. Kent verklaart dat de VS nooit vroeg om Lutsenko's ontslag. En dat ze zich nooit zo druk maakten om hem, in vergelijk tot Shokin. Waarom?

Alles op een rij: Kent verklaart dat Shokin een groter probleem voor de VS leek te zijn in 10 maanden tijd, dan Lutsenko was in 3 jaar. En Kent merkt tevens op dat de ambassade snel doorheeft dat Lutsenko geen beter PG gaat worden dan Shokin.

We komen steeds terug bij dezelfde vraag: Waarom ging Biden niet door met zijn chantage, zodat Lutsenko's benoemring ingetrokken zou worden. Waarom schonk hij geen aandacht aan de afgegeven beoordeling van de ambassade? En het belangrijkste: Wat deed Shokin dat Biden zo furieus maakte? Wat waren die "belangen" die Shokin in gevaar bracht? Zou het kunnen zijn dat hij écht Burisma onderzocht?

Ter afsluiting: Als Biden's eis van Shokin's ontslag werkelijk gemotiveerd was door de wil om corruptie te bestrijden, dan zou Poroshenko hem (zeer wel mogelijk) voor schut hebben willen zetten door een plaatsvervanger aan te stellen die nog veel slechter was.

Het is verrassend om vanaf dat moment te zien hoe spontaan en openlijk Biden daarna is in het vermelden van de episode, lachend. overdrijvend en spottend het publiek voorziend van allerlei sappige details. Vernederde personen gedragen zich niet zo. Uit zijn gedrag bleek eerder het tegendeel; Biden leek verrukt te zijn met de vervanging door Lutsenko.

Zou het iets te maken hebben met de totale rehabilitatie, een paar maanden later, van Zlochevsky door Lutsenko?





Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

donderdag, september 26, 2019

De doorlopende Trump impeachment sage

Trump slecht - Democraten goed.
Dat eerste is een makkie. Dat tweede deugt voor geen meter. Trump is een verschrikkelijke man maar zit in het Witte Huis omdat de Democraten verschrikkelijk gefaald hebben.
En tot dat inzicht is de media nog niet gekomen, het publiek niet, en de Democraten zelf niet eens (of doen heel overtuigend alsof).

Momenteel krijgt Trump het voor zijn kiezen omdat hij er bij de Oekraïense autoriteiten op aangedrongen had om onderzoek te doen naar een Amerikaan die zijn machtspositie had misbruikt om duistere zaakjes in Oekraïne te regelen. Er was sprake van een fracking onderneming, Burisma Holdings, die in combinatie van Amerikaans overheidsgeld en een IMF lening, Oekraïens gas wilde exploiteren. De man die dat allemaal geregeld had, inclusief een topfunctie voor zijn zoon, was "toevallig" Joe Biden.
Niks toeval natuurlijk, dit is een poging van Trump om een rivaal koud te maken. Foei! Slechte man! Maar, zo werkt Amerikaanse politiek. Zo lang echter niet bewezen kan worden dat Trump letterlijk geld heeft aangeboden en de andere kant in Kiev dat geaccepteerd heeft, is er geen sprake van omkoping en geen impeachment. Niemand heeft nog de inhoud van het gelekte transcript van een telefoongesprek gelezen dus ook de 'intentie' van Trump kan niet ingeschat worden. De Republikeinen zijn terecht verbolgen over deze laatste actie van de Democratische elite in Washington.


Wat is wel nu al met grote zekerheid te zeggen? Nou, dat er dus sprake was van een annexatie van Oekraïne - door ons. Monsanto dook er gelijk bovenop, de hele fracking industrie, ongehinderd door milieuregeltjes rezen de plofkip-fabrieken en megastallen uit de grond en werd het bijna failliete land voor spotprijzen opgekocht door westerse oligarchen (sorry, business mensen).

Een van die 'disaster' kapitalisten was Joe Biden, en zijn zoon Hunter.

En verder laat ik dit artikel voor zichzelf spreken [vert, links door mij toegevoegd]:


Maar een snelle terugblik op de New York Times van 1 mei 2019 geeft stof tot nadenken, moeilijk te verteren materie in feite. We lezen dat nadat Biden Jr. uit de US Marine was gegooid omdat hij positief scoorde op een cocaïnetest maar negatief scoorde op ervaring met Oekraïense vraagstukken, een baan aangeboden kreeg t.w.v. $ 15.000 per maand bij een notoir corrupt, oligarch-geleid Oekraïens bedrijf dat geïnteresseerd was in hoge fracking winsten.
Toen een te gewetensvolle officier van justitie de zaak begon te onderzoeken, drongen de twee Bidens erop aan dat hij werd ontslagen - of anders geen geld meer uit Washington. Hij werd ontslagen.
Toen zijn opvolger, na gehoorzaam de zaak te hebben vernietigd, het nodig vond om het opnieuw op te pakken, grepen zoon of vader in met nieuwe bedreigingen - die opnieuw werkten.
Zo komt het tenminste over in het New York Times-artikel.  En in een gerelateerd interview herinnerde Joe Biden zich hoe hij tijdens een bezoek aan Kiev had gedreigd dat hij over zes uur zou vertrekken.
Of de officier van justitie zou tegen die tijd ontslagen zijn of anders; geen miljard.
Hij werd ontslagen.


Materiaal genoeg om eens verder in te duiken en dat is tot nu toe onvoldoende gebeurd. Dat kan de Democraten nog wel eens gaan opbreken nu ze de knuppel in het hoenderhok hebben gegooid.


Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

maandag, september 23, 2019

Wie tuimelt het eerst: Joe Biden of Donald Trump

Twee artikelen die hetzelfde onderwerp totaal anders benaderen. Je zou het grappig kunnen vinden maar het is feitelijk diep triest wat hier gebeurt:
Eerst: De zóveelste poging om Trump afgezet (Impeached) te krijgen.
Hier verwoord door Juan Cole, een vurige Democraat (te vaak verward met 'links') die hierin eindelijk de kans ziet om de gehate Republikein te laten tackelen.

Trump zou Oekraïners hebben omgekocht om "dirt" te verzamelen over Joe Biden. Meer precies; over diens zoon Hunter Biden, die tijdens de Maidan coup corrupte zaken deed met Oekraïense zakenlui. Vader Biden gebruikte zijn invloed bij het nieuwe regime om dit feit onder tafel te vegen, en Trump deed pogingen de bewijzen daarvan juist te bemachtigen.


Amerikaanse politiek leunt zwaar op het het onderuit kunnen halen van een concurrent (het "plasseks"-dossier bv). Dit gooien met modder naar elkaar heeft de plaats ingenomen van een politiek debat en moet verbloemen dat er van democratie geen sprake is. Alleen een politiek schouwspel. Enorm veel tijd, geld en moeite wordt door beide partijen gestoken in het verzamelen van dergelijk reputatiebeschadigend materiaal.
Ray McGovern (voormalig CIA analist en nu activist) benadert Hunter Bidens 'Burisma schandaal' anders en ziet hierin eerder het mogelijke einde van Joe Biden's race als 2020 Democratisch presidentskandidaat.

Hij ziet de hele heisa over deze hernieuwde 'impeachment' gekte als een herhaling van de Russiagate flauwekul die bedoeld was om de schandalige corruptie bij het Democratische partijbureau (DNC) te verdoezelen. Opnieuw draait alles om "het niet beschadigen van de Partij - want wie houdt anders de Republikeinen tegen". Het is de vraag hoelang het progressieve deel van Amerika hier nog in blijft geloven...


Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.