President Barack Obama had er allemaal
geen moeite mee: In een toespraak tot de troepen omschreef hij de
puinhoop die hij in Irak achterliet als 'een buitengewone
prestatie'. En dat achterlaten is ook beeldspraak als je bedenkt dat
er een 'ambassade' in Bagdad achterblijft ter grote van Vaticaanstad
en een leger aan 'trainers'. En wat doen die trainers? Die stampen
een een soort SS-style elite eenheid uit de grond van 18-jarige
opgefokte wapengeile Iraakse jongeren. Een Iraaks equivalent van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRG), die 'subversieve activiteiten' in de
kiem smoort d.m.v. militaire operaties die neerkomen op koelbloedige
liquidaties.
Shane Bauer publiceerde er in 2009 een
uitstekend artikel over en ik plaats hier graag een onvertaald citaat
van de hoge Amerikaanse officier die verantwoordelijk was voor het
opzetten van deze eenheid, de 'Iraq Special Operations Forces'(ISOF):
"All these guys want to do is go
out and kill bad guys all day," he says, laughing. "These
guys are shit hot. They are just as good as we are. We trained 'em.
They are just like us. They use the same weapons. They walk like
Americans."
Daarnaast blijven er in opdracht van
het ministerie van Buitenlandse Zaken nog zo'n 5.500 particuliere
beveiligers achter om de resterende 17.000 civiele medewerkers van de
Amerikaanse regering te beschermen.
Wat Obama nog meer achterlaat in Irak
is een klein legertje aan gesneuvelde en gewonde journalisten die zo
onverstandig waren niet te kiezen voor 'bescherming' door de US
forces. Tot veroordeling van militairen die betrokken waren bij deze 'friendly fire' incidenten is het nooit gekomen. En wie dan denkt dat er nu tenminste
een vrije pers is in Irak, denk opnieuw: Als dat dezelfde lui zijn
die zich in 2006 lieten omkopen door het Pentagon, voorspelt dat
weinig goeds.
Ook laat Obama in Irak een hele
waslijst achter aan doofpotten van oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen. Slechts in enkele gevallen waarbij de
mediadruk te groot bleek werd overgegaan tot vervolging en kwam men soms zelfs
tot veroordelingen. Maar in alle gevallen bleef dit beperkt tot het lagere personeel. Wat betreft de grootste misdaden, zoals
het starten van een agressie oorlog (buiten de VN om) of de collectieve bestraffing van de stad Fallujah werden beschuldigingen met alle
mogelijke middelen onder de mat geveegd. Het excuus dat Obama met
deze erfenis van zijn voorganger werd opgezadeld doet niets af aan
het feit dat hij de mogelijkheid had om deze en andere misstanden te
onderzoeken. Hij verkoos dit niet te doen.
En, waar hij tijdens een interview voor de Indonesische televisie in 2010 nog beweerde dat er een onderzoek
moest komen naar de mensenrechtenschendingen onder het regime van
Soeharto, want;
“We can’t go forward without
looking backwards” , beweerde hij iets later toen hem gevraagd werd
naar dezelfde beschuldigengen aan het adres van de VS: “I’m a
strong believer that it’s important to look forward and not
backwards,”
Maar het meest schandalige staaltje van
juridische hypocrisie konden we optekenen uit de mond van John Baker,
professor in de rechten van de 'Louisiana State University', hier te bekijken en hier te lezen:
“Als we een situatie zouden krijgen
waarbij we iedere keer als er een andere politieke partij het Witte
Huis betrekt, deze de vorige regering gaat aanklagen, dan gaan we
echt de kant op van sommige derdewereldlanden. Ik bedoel, iemand
zou bijvoorbeeld een zaak kunnen aanspannen tegen president Obama
wegens het inzetten van drones om vijanden te vermoorden in andere
landen, omdat hij ze ook gevangen zou kunnen nemen en dat dit vér
voorbij 'zelfverdediging' gaat. Dat zou je kunnen doen namelijk. Ik
ga dat niet doen, maar het zoú kunnen. Ik zou niet graag zien dat er
een toekomstige republikeinse regering zou aantreden die
procureur-generaal Holden en president Obama zou gaan vervolgen. Ik
denk niet dat dat gezond is.”
Wat hij hiermee zegt is: Stel je voor
dat Amerika werkelijk een functionerende rechtsstaat wordt en en
werkelijk het rechtsgelijkheidsbeginsel zou toepassen en
daadwerkelijk de leiders verantwoordelijk zou houden voor hun
misdaden,.... dan kunnen we wel aan de gang blijven!
Al het bovenstaande weerhoudt
Nobelprijswinnaar Obama er niet van de rest van de wereld de les te
lezen op het gebied van mensenrechten. Vorige week sprak hij tijdens
de 63e herdenking van de 'Universele verklaring van de rechten van de
mens' de volgende woorden:
“Iedereen zou vrij moeten kunnen
leven zonder de bedreiging van buitengerechtelijke moorden,
marteling, onderdrukking en discriminatie, ongeacht het geslacht,
ras, religie, nationaliteit, seksuele geaardheid of fysieke of
mentale gesteldheid.”
En na afloop van de week die hij omdoopte als
'Mensenrechtenweek' passeerde het Congres de 'National Defense Authorization Act' (NDAA), waarmee mensenrechten in de VS nog meer
geschonden worden dan al het geval was.
Maar ook in het samenwerken met onderdrukkende, ondemocratische en martelende regimes ziet de de Nobelprijswinnaar voor de vrede geen bezwaar. We wisten dit al vanwege de nauwe banden die de VS onderhield met Moebarak en Kaddafi maar nog meer met de brute heersers op het Arabisch schiereiland. Wat minder bekend is de samenwerking met de Oezbekistan en diens wrede dictator Islam Karimov, die opponenten levend kookt en de nagels uittrekt om maar eens wat te noemen.
Voormalig Brits ambassadeur voor
Oezbekistan en tevens klokkenluider, Craig Murray deed hier een
boekje over open en dat koste hem zijn baan en zijn reputatie. Obama
gaf onlangs aan de banden met dit regime (vanwege de militair
strategische ligging in Centraal-Azië) weer wat meer aan te halen
omdat er vorderingen zouden zijn op het gebied van mensenrechten in
het land. Iets wat door Human Right Watch en vele
andere organisaties tegengesproken wordt.
Hieruit blijkt dat misdaden onbestraft
laten uitmondt in een eindeloze herhaling van die misdaden en we
moeten ons afvragen of een dergelijk hoge prijs de moeite van een Pax
Americana waard is.
Dit werk is gelicenseerd onder een Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie
