Obama aan het Aziatische front: APEC, ASEAN en PACOM

Terwijl Obama de een na de andere victorie behaalt in de 'bevrijding' van ongewenste linkse regimes, soms dictatoriaal maar vaak ook democratisch gekozen, zoals Honduras, vervolgt de oorlogszuchtige opvolger van Bush zijn imperialistische, neoliberale agenda, nu in de 'PACOM' regio.

Met de eliminatie van Gadhafi in Libië was inmiddels al de weg vrijgekomen voor ongekende zakelijk exploitatie van het land, de introductie het IMF en buitenlandse banken en niet te vergeten; de afbraak van de sociale voorzieningen die onder deze 'wrede dictator' waren opgebouwd en de ongekend hoge levensstandaard van de bevolking.

En intussen wordt in Syrië een bestaande en legitieme strijd om meer democratie gemanipuleerd door de inmiddels bekende NGO's met een dubbele agenda, zoals we die kennen uit de kleurenrevoluties.

Militair is de VS in Afrika actiefin geheel Oost Afrika en de Hoorn van Afrika. Het U.S. Africa Command(AFRICOM) moordt in naam van vrede en veiligheid of bewapent, traint of adviseert diegenen die de 'proxy war' voor de VS uitvoeren.

De gehele wereld is aldus onderverdeeld in 'Theatre of Operation'. Regio's waarin de VS 'belangen' meent te hebben. Belangen die desnoods militair verdedigd mogen worden. Volgens de VS dan.

Maar militair geweld is niet de enig werkwijze.

Op dit moment is de Obama/Clinton tandem diplomatiek actief in de Zuidoost Aziatische regio en de landen langs de Stille Oceaan, in militair-strategische termen: PACOM

Obama bezocht eerst de APEC conferentie in zijn geboorteland Hawaii, dat overigensAmerikaans bezit werd d.m.v. een hondsbrutale coup, maar dat even terzijde.

Obama was daar om de conferentie bij te wonen van de 'Asia-Pacific Economic Cooperation' (APEC). Het doel van de APEC is het stimuleren van economische groei, samenwerking, handel en investering in de regio. Obama's doel was om een te pleiten voor een vrijhandelszone. Een mooi doel, ware het niet dat die vrije handel in de praktijk neerkomt op vestiging van multinationals, bouw van (vaak vervuilende) industrie en het uitbuiten van werkkracht in 'sweat shops'. Protesten van anders-globalisten en 'antikapitalisten' bleven natuurlijk niet uit.

Hilary Clinton wond er geen doekjes om: Na het afronden van de klus in Afghanistan en Irak heeft de VS de handen vrij om de invloed in de Aziatische regio uit te gaan breiden:

"Een van de belangrijkste taken van Amerikaanse staatsmanschap in het komende decennium zal zijn het verzekeren van een aanzienlijk toename van de investeringen - diplomatieke, economische, strategische, en anders - in deze regio."

Clinton liet ook niet na China aan te spreken op mensenrechtenkwesties. Of de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Yang Jiechi dit gepareerd heeft door de VS fijntjes te wijzen op Guantanamo Bay en de buitengerechtelijke executies van Osama bin Laden en Anwar al-Awlaki is niet bekend.

Hierna reisde het circus door naar de ASEAN conferentie ( Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties) op Bali en een vriendschappelijk bezoek van Clinton aan de Filipijnen.

Opnieuw werd er weer fors kritiek geuit op China. De VS stoort zich onder meer aan de grote regionale invloed van China in de Zuid-Chinese Zee.

Waarop de Chinese premier Wen Jiabao de VS adviseerde zich vooral met de eigen zaken te bemoeien.

Hilary Clinton bracht nog even een tweedaags bezoek aan de Filipijnen waarbij ze toezeggingen deed om de Filipijnse kustwacht militair te versterken. Het ging hierbij om 'maritieme uitdagingen' het hoofd te kunnen bieden.

Daarna volgde voor Clinton nog even een bezoekje aan Myanmar (Birma), aan het generaalsregime maar vooral aan Aung San Suu Kyi, de 'lieveling' van het westen. Want hoewel iedere oppositie tegen het militaire regime prijzenswaardig is, hangt er een geurtje aan alle kleurenrevoluties en dat is met de 'saffieren' variant van Myanmar niet anders dan in Joegoslavië, Libanon, Georgië, Oekraïne en Kirgizstan. Overal tref je achter de schermen dezelfde spelers aan: De 'National Endowment for Democracy' (NED), het 'Open Society Institute' van George Soros, 'Freedom House' en Gene Sharp’s 'Albert Einstein Institution', een Amerikaans inlichtingendienst instrument dat ingezet wordt om geweldloze regime changes te bewerkstelligen in landen die van strategisch belang zijn voor de VS.

En naast de sturing voor een gunstig ondernemersklimaat (vrijhandelszone) onder het mom van democratisering, gaat de VS gestaag door met de militarisering van de regio.