Je weet dat 'Russiagate' grotendeels op z'n gat is gegaan en dat het Mueller rapport niet kon hardmaken dat er tijdens de 2016 presidentsverkiezingen sprake was van een complot tussen Poetin en Trump om de laatste president te maken; de "collusion" claim.
Maar, zo houdt de media ons nog steeds voor: Speciaal onderzoeker naar het bestaan van Atlantis, Shangri-La en Russische inmenging - Robert Mueller, wist tenminste wel met zekerheid aan te tonen dat de Russen uit eigen beweging zich hadden bemoeid met de verkiezingen. Daar hoeven we niet aan te twijfelen en daar worden we nog dagelijks aan herinnerd:
 |
| bron: https://www.npo3.nl/brandpuntplus/facebook-haalt-forum-advertenties-offline-anti-nepnieuwsregels-overtreden-c876a5aa-6d2f-485a-8f82-5d6fd7c4b1cd |
Deze twee pijlers hebben het begeven.
Eindelijk, want er waren al meer dan voldoende redenen om te twijfelen aan de juistheid van Muellers bevindingen en oplettende en kritische journalisten en niet te vergeten een team van voormalige specialisten uit de de inlichtingendienst (VIPS) hadden al aangetoond dat er op zijn minst getwijfeld diende te worden aan de uitkomsten van het onderzoek.
De mainstream media deed dat niet. Integendeel, de NRC bijvoorbeeld, lustte er wel pap van:
Men luisterde klakkeloos naar de beweringen die door Mueller (die al eerder een Irak oorlog bij elkaar loog) of door andere regeringswoordvoerders naar buiten werden gebracht en publiceerden dat.
Maar ook het argument dat het feit dat 12 Russische geheim agenten werden aangeklaagd veelzeggend zou zijn is op lucht gebaseerd. Een aanklacht zegt op zichzelf niets: "one can easily indict a ham sandwich". Mueller heeft altijd geweten dat er nooit een proces zou volgen. Een proces waarbij Mueller's aanklachten op de pijnbank zouden worden getest op hun geloofwaardigheid, en geen minuut zouden hebben standgehouden.
Zoals bleek bij de eerste de beste stresstest voor een rechtbank: Afgelopen maandag werd duidelijk dat op 1 juli een federale rechter; Dabney Friedrich, Mueller bevel gaf te stoppen met doen alsof hij bewijs had dat de Russische regering achter de vermeende poging van de Internet Research Agency (de "troll farm" in St. Petersburg, IRA) had gezeten om de Amerikaanse verkiezingen van 2016 via sociale media te verstoren.
Hoe Mueller's bedrog boven water kwam? Wat niemand had verwacht gebeurde: Het moederbedrijf van de IRA en diens eigenaar Yevgeny Prigozhin, maakten bezwaar tegen de het veelvuldige gebruik van de terminologie "Rusland" waar bedoeld werd "het in Rusland gevestigde commerciële clickbait bedrijf IRA te St. Petersburg" en spande een rechtszaak aan. Voor het eerst werden de bewijzen door een rechter bestudeerd - en te licht bevonden. 'Concord Management and Consulting' kreeg gelijk en
op 28 mei gaf rechter Friedrich de regering zelfs opdracht om "af te zien van het maken of autoriseren van een publieke verklaring die de vermeende samenzwering in de aanklacht koppelt aan de Russische regering of zijn diensten". De tweede pijler die bezweek was die van de vermeende sporen die gevonden waren door het private onderzoeksbureau CrowdStrike op de DNC computer en die aantoonden dat Russiche hackers aan het werk waren geweest. Zelfs onze eigen AIVD werkte ijverig mee om geloofwaardigheid aan dit bedrog te verlenen. Het zal wel te laat zijn om de "taart en bloemen" die men vanuit Washington kreeg opgestuurd te retourneren, neem ik aan.
Ook dit kwam tijdens een rechtszaak (tegen Roger Stone) boven water. Niet alleen had de Democratische Partij politiebewijs achterover gedrukt, t.w. de DNC computer waarop de bewijzen te vinden waren over het daderschap van de diefstal, ze hadden deze meegegeven aan een privaat cybersecurity bedrijf (met een twijfelachtige reputatie) CrowdStrike. En - geloof het of niet - de FBI ging hiermee akkoord.
Maar het wordt nog erger: Niet alleen ging de FBI hiermee akkoord, tijdens deze laatste rechtszaak vroeg de verdediging om het volledige ongecensureerde rapport ter inzage. De rechter gaf daartoe bevel en voor het eerst kreeg de wereld inzage in het CrowdStrike :"rapport" waar zogenaamd de bewijzen in vermeld stonden van Russische verantwoordelijkheid van diefstal van de DNC emails. Opvallend daarin was de hoeveelheid zwartgemaakte tekst. Maar bij navraag door de verdediging bleek dat het gebruik van de censuurstift niet was toegepast door FBI, maar het werk was van CrowdStrike die informatie achterhield voor de FBI
En: De FBI nam daar genoegen mee.
Was Robert Mueller werkelijk zo zeker van zijn zaak?
Daar lijkt het niet op. Wie de moeite had genomen het rapport door te nemen had kunnen ontdekken hij in zijn bewoording een stuk minder stellig is dan in zijn uitlatingen in het openbaar. Over het hacken van de DNC computer spreekt hij in het rapport van dat "het erop leek" dat ("appeared") dat de Russen hiervoor verantwoordelijk waren. Dat is een hele diplomatieke manier om te verbergen dat je het niet zeker weet.
Niet dat Mueller daar mee weg mag komen. Immers, als het klopt wat Bill Binney beweert weet de NSA als geen ander of de computer gehackt werd of niet "if somebody hacked something, they would know it". Russiagate mag dan wel een fiasco zijn, het onderzoek naar het bedrog van de DNC, het bedrog van Robert Mueller, de FBI, NSA en ander diensten die samengespannen hebben om een impopulaire (en totaal ongeschikte!) president op een ondemocratische manier uit de weg te ruimen moet nog beginnen.
Eindelijk, want er waren al meer dan voldoende redenen om te twijfelen aan de juistheid van Muellers bevindingen en oplettende en kritische journalisten en niet te vergeten een team van voormalige specialisten uit de de inlichtingendienst (VIPS) hadden al aangetoond dat er op zijn minst getwijfeld diende te worden aan de uitkomsten van het onderzoek.
De mainstream media deed dat niet. Integendeel, de NRC bijvoorbeeld, lustte er wel pap van:
Men luisterde klakkeloos naar de beweringen die door Mueller (die al eerder een Irak oorlog bij elkaar loog) of door andere regeringswoordvoerders naar buiten werden gebracht en publiceerden dat.
Maar ook het argument dat het feit dat 12 Russische geheim agenten werden aangeklaagd veelzeggend zou zijn is op lucht gebaseerd. Een aanklacht zegt op zichzelf niets: "one can easily indict a ham sandwich". Mueller heeft altijd geweten dat er nooit een proces zou volgen. Een proces waarbij Mueller's aanklachten op de pijnbank zouden worden getest op hun geloofwaardigheid, en geen minuut zouden hebben standgehouden.
Zoals bleek bij de eerste de beste stresstest voor een rechtbank: Afgelopen maandag werd duidelijk dat op 1 juli een federale rechter; Dabney Friedrich, Mueller bevel gaf te stoppen met doen alsof hij bewijs had dat de Russische regering achter de vermeende poging van de Internet Research Agency (de "troll farm" in St. Petersburg, IRA) had gezeten om de Amerikaanse verkiezingen van 2016 via sociale media te verstoren.
Hoe Mueller's bedrog boven water kwam? Wat niemand had verwacht gebeurde: Het moederbedrijf van de IRA en diens eigenaar Yevgeny Prigozhin, maakten bezwaar tegen de het veelvuldige gebruik van de terminologie "Rusland" waar bedoeld werd "het in Rusland gevestigde commerciële clickbait bedrijf IRA te St. Petersburg" en spande een rechtszaak aan. Voor het eerst werden de bewijzen door een rechter bestudeerd - en te licht bevonden. 'Concord Management and Consulting' kreeg gelijk en
op 28 mei gaf rechter Friedrich de regering zelfs opdracht om "af te zien van het maken of autoriseren van een publieke verklaring die de vermeende samenzwering in de aanklacht koppelt aan de Russische regering of zijn diensten". De tweede pijler die bezweek was die van de vermeende sporen die gevonden waren door het private onderzoeksbureau CrowdStrike op de DNC computer en die aantoonden dat Russiche hackers aan het werk waren geweest. Zelfs onze eigen AIVD werkte ijverig mee om geloofwaardigheid aan dit bedrog te verlenen. Het zal wel te laat zijn om de "taart en bloemen" die men vanuit Washington kreeg opgestuurd te retourneren, neem ik aan.
Ook dit kwam tijdens een rechtszaak (tegen Roger Stone) boven water. Niet alleen had de Democratische Partij politiebewijs achterover gedrukt, t.w. de DNC computer waarop de bewijzen te vinden waren over het daderschap van de diefstal, ze hadden deze meegegeven aan een privaat cybersecurity bedrijf (met een twijfelachtige reputatie) CrowdStrike. En - geloof het of niet - de FBI ging hiermee akkoord.
Maar het wordt nog erger: Niet alleen ging de FBI hiermee akkoord, tijdens deze laatste rechtszaak vroeg de verdediging om het volledige ongecensureerde rapport ter inzage. De rechter gaf daartoe bevel en voor het eerst kreeg de wereld inzage in het CrowdStrike :"rapport" waar zogenaamd de bewijzen in vermeld stonden van Russische verantwoordelijkheid van diefstal van de DNC emails. Opvallend daarin was de hoeveelheid zwartgemaakte tekst. Maar bij navraag door de verdediging bleek dat het gebruik van de censuurstift niet was toegepast door FBI, maar het werk was van CrowdStrike die informatie achterhield voor de FBI
En: De FBI nam daar genoegen mee.
Was Robert Mueller werkelijk zo zeker van zijn zaak?
Daar lijkt het niet op. Wie de moeite had genomen het rapport door te nemen had kunnen ontdekken hij in zijn bewoording een stuk minder stellig is dan in zijn uitlatingen in het openbaar. Over het hacken van de DNC computer spreekt hij in het rapport van dat "het erop leek" dat ("appeared") dat de Russen hiervoor verantwoordelijk waren. Dat is een hele diplomatieke manier om te verbergen dat je het niet zeker weet.
Niet dat Mueller daar mee weg mag komen. Immers, als het klopt wat Bill Binney beweert weet de NSA als geen ander of de computer gehackt werd of niet "if somebody hacked something, they would know it". Russiagate mag dan wel een fiasco zijn, het onderzoek naar het bedrog van de DNC, het bedrog van Robert Mueller, de FBI, NSA en ander diensten die samengespannen hebben om een impopulaire (en totaal ongeschikte!) president op een ondemocratische manier uit de weg te ruimen moet nog beginnen.
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten